Ik weet het. Het is niet netjes om te oordelen. Maar soms moet je het gewoon even kwijt.
Ik ken namelijk een moeder die haar kleintjes compleet aan het verprutsen is. Ze probeert het telkens wel weer goed te maken, maar ik vraag me af of dat voldoende is.
Ze schreeuwt tegen haar kinderen joh! Het lijkt wel of ze de opperchef van het leger is. En wat doen de kleintjes? Ze doen er net even te lang over om hun schoenen en hun jas aan te trekken. Ze gooien voor de dertig duizendste keer hun glas om. Ze maken net even teveel geluid. Of ze doen gewoon simpelweg net alsof ze hun moeder niet horen. Dat komt waarschijnlijk doordat ze doof zijn geworden van al dat geschreeuw. En zeg nou zelf, als er iemand tegen jou zo zou tetteren, zou je er toch ook niet naar luisteren?
Ook noemt ze een bord kale macaroni een maaltijd. En die kinderen eten het met hun handen, hebben ze nooit van bestek gehoord? Niet biologische komkommer moet de groente voorstellen. En weet je wat ze ook doen? Tussendoor geeft ze haar kleintjes weleens een gevulde koek. Een hele! Weet je hoeveel suiker daarin zit!?
Ze zei laatst tegen haar zoontje dat hij meteen zijn kamer op moest ruimen anders mocht hij nooit meer Super Mario spelen! Nooit meer! Nou geloof me, dezelfde middag zat hij weer glazig naar het springende mannetje te kijken (samen met zijn moeder) en zijn kamer was nog één grote rotzooi! Lekker consequent…
Ze vergat de tanden onder het kussen van haar dochter weg te halen! Weg was de magie van de tandenfee…
Haar dochter moest wel 20 keer vragen of ze naar haar geïmproviseerde dans op Kinderen voor Kinderen wilde kijken. En toen ze na 20 keer vragen “nou een keertje dan” zei, staarde ze naar haar telefoon ipv het optreden! Oke, aan de choreografie valt nog wat te verbeteren, maar ze kan op z’n minst toch even 5 minuten kijken? Ze mag ook al niet naar zoetsappige kinderkoortjes luisteren! Arm kind.
Ze kijkt overigens sowieso net zoveel naar haar telefoon als naar haar kleintjes.
En dat jongste kleintje heeft tot voor kort elke nacht in haar bed geslapen! En ook nog aan de borst! Dat zal niet best zijn geweest voor hun seksleven…
Al die kleintjes kruipen ’s nachts weleens bij die ouders in bed!
En op sommige dagen, dan zitten die kinderen van haar de hele dag, hele dag! in hun pyjama’s.
Na de kerstvakantie was haar dochter niet helemaal fit en toch heeft ze haar naar school gebracht. Alleen maar omdat ze er even geen zin meer in had en vond dat ze niet ziek genoeg was!
Het huishouden is ook echt een zooitje daar! De wasmand is tot een kilometer gevuld, door de ramen kun je amper kijken en het aanrecht staat negen van de tien keer vol met vuile vaat. Van de vorige dag!!
En die trap! Dat ze nog naar beneden en naar boven kunnen. Op elke trede ligt er wel een speeltje of een poststuk.
Als je met dat gezin afspreekt, zijn ze echt altijd te laat.
Laatst vertelde ze mij dat ze wel een weekend of zelfs een WEEK weg wilde zonder de kinderen! Voor vakantie. Ze is een thuisblijfmoeder, ze heeft altijd vakantie!
Zo, nou. Dat moest ik even kwijt hoor!
O ja, die moeder… Dat ben ik!
Afbeelding: Shutterstock
Ontzettend herkenbaar! Wat een leuk, open en eerlijk artikel!! Love it!
Altijd fijn als mensen het herkennen, voelt toch iets minder ‘slecht’ 😉
Het is dat je over ‘een zoontje’ schreef….anders zou ik zweren dat dit over mij ging ;-).
Haha heel leuk geschreven!
He, die moeder ken ik ook! Vet tof wijf waar je keihard mee kan lachen en heerlijk wijntjes kan drinken 😉
Haha, nou dat ligt ook aan het gezelschap! 🙂 x
Hey dat ben ik
Hahahaha, zo leuk geschreven!
Gelukkig heeft ze wel een flinke dosis humor 😉
Ik was even bang dat ik dat je het over mij had 😉 Gelukkig merk ik dat ik niet de enige ben!
En voor mij dan ook weer fijn te horen, never alone!
Haha, wat een heerlijk stukje om te lezen zeg! En sommige dingen zijn zooo herkenbaar! Niet alles hoor, maar dat komt vast nog wel als mijn kids wat ouder zijn.
Nou, hele leuke tekst! Tot voor kort vond ik thuisblijfmoeders ook een raar begrip. Tot ik zelf moeder werd… Ik werk full-time en zou héél graag thuisblijfmoeder zijn en zorgen voor mijn kroost… Maar financieel geeft dat een hele deuk. Jammer maar helaas. Alle respect voor thuisblijfmoeders want het is een full-time job op zich!
‘Thuisblijfmoeders,’ ‘werkmoeders’ uiteindelijk zijn we allemaal moe 😉
Hahahahaha, ik ga stuk! Geweldig (herkenbaar!)
Echt, ik schrok… ik dacht werkelijk dat je over mij schreef…
– schreeuwen CHECK
– matige maaltijd CHECK
– inconsequent CHECK
– aandacht voor telefoon/mail/etc CHECK
– jongste kind in ouderlijk bed CHECK
– jongste kind ‘nog’ aan borst CHECK
– blij met kids op school CHECK
– wasmanden idioot vol CHECK
– overige punten DUBBEL CHECK!
Poeh… als dat maar goed komt! 😉
Ha! Dan lijken wij best veel op elkaar! 😉
Komt goed;)
Wat een verademing: een moeder met zelfspot! Hopelijk blijft de moeder-maffia op de achtergrond na dit artikel hahaha!
Ik heb nog niks van ze vernomen! Misschien herkent de moeder-maffia een beetje teveel in dit blog, haha! 😉
Echt dat je die hebt gezien, die probeer ik altijd hier binnenshuis te houden… EN ik had je toch niet uitgenodigd. Gelijk maar even de trap opgeruimd en het aanrecht en de was verstopt in de wasdroger 🙂
GElukkig slaapt er 1 en die andere zit op school. Even rust 😉
Leuk hoor! En zo herkenbaar!
Yes! Wat fijn om te lezen! Ik heb het wel 6 keer gelezen en ja het staat er echt allemaal! Feest van de herkenning 🙂
Wat een heerlijk artikel dit!! Wat zullen je kinderen boffen met zo´n moeder! 😉
Ooh wat voelde ik me aan het begin van je stuk aangesproken! Aan het einde nog steeds, maar gelukkig met een lach. Zijn onze kinderen niet de gelukkigste kids ter wereld?
En wij de gelukkigste mama’s van de wereld? Soms. 😉
Moi
maakt het uit joh, als je haar maar goed zit
Mijn haar dat goed zit… Als dat zou kunnen! 😉
Dit is natuurlijk totáál nÃet herkenbaar….. *legt snel telefoon weg*
Dacht ik toch dat je over mij aan het roddelen was!
Whahaha te leuk dit ! Ennuh dit gaat zeker niet over mij, dat de komkommer niet biologisch is kà n echt niet!! 😉
Bij het eerste stuk over het schreeuwen begon ik me even schuldig te voelen. Maar al snel viel het kwartje haha. Gelukkig….ik ben niet de enige!
Als je eens wist hoeveel reacties ik op het hoofdstuk ‘Schreeuwlelijk’ uit ‘Moe is Moe maar voldaan’ krijg….kortom heel herkenbaar hoor!
Oh wat erg.. ik begon bijna boos op je te worden… zo veroordelend en vooral omdat ik mezelf er grotendeels in herken haha. Potverdorie, ons een beetje voor het lapje houden…!
Wat een leuk stuk om te lezen, heerlijk die zelfspot.
Hoe herkenbaar… Gelukkig ben ik geen vreemde eend in de bijt 🙂
Vlak de vaders ook niet uit…. Als ze thuis zijn…. 😉
Hahaha! Herkenbaar zeg! Mag ik nog even toevoegen hoe blij ik ben dat ‘ die jongste’ over 2,5 maand ook naar school gaat? Geen bv meer hoor, dat dan weer niet 😉
Nou ik herken mezelf hier helemaal in, met 1 klein verschil dat ik een parttime werkende moeder ben. Supersamenvatting van een heleboel herkenbare punten.
IK DACHT KIJK HAAR FF OORDELEN!!! IS ZEKER ZO’N TUTTEBEL DIE ZELF GEEN KINDEREN HEEFT! EN IDD OOK IK VOELDE ME HEEL AANGESPROKEN OMDAT BIJNA ALLE PUNTEN OH ZO WAAR ZIJN! BLIJ DAT IK NIET DE ENIGE BEN HAHAHA GEWELDIG!!!
Daar was-tie weer. De tuttebel zonder kinderen. Makkelijk scoren kun je daarmee hè?De grootse tuttebel ben jijzelf om meteen een oordeel klaar te hebben. Niet alle moeders,ook met kinderen ,zijn sloddervossen en chaoten.Om iemand zonder kinderen een tuttebel te noemen is ook een bewijs van onvermogen.Neem mij niet kwalijk, maar die zien er vaker verzorgder en minder tuttig uit dan vrouwen die kinderen hebben ,zeuren ook minder over huiselijke/huishoudelijke omstandigheden en zijn veelal socialer en intelligenter.Let wel, jij doet maar wat je niet laten kunt,zal mij aan de reet roesten,maar laat anderen ook in hun waarde en druk er niet meteen een stempel op.
Ik vond het trouwens een heel humoristisch verhaaltje.Dat was o.k.
Ooit komt het goed met moeder en kind.
Toen ik het aan het lezenwas, dacht ik; Hoe kan ze dit nou schrijven? Zo is toch elke moeder!
En toen kwam het slot! Hahaha!
Ik denk dat bijna elke moeder zich hier in kan vinden. Alleen die echt hele goede moeders niet
Ja hoor weer zo een tr*t zonder kids die het allemaal beter weet! Ik was al aan het broeden op een pittig antwoord! Hahaha! Heerlijk. Bedankt voor je (H)eerlijke verhaal. Je wilt niet weten hoeveel mij dit oplucht! Ik dacht echt dat ik de slechtste moeder OOIT was! Niemand in mijn omgeving die dit eerlijk toe zou geven!
Ik ook !!
Haha op Veel punten akelig herkenbaar
Wilde eerst boos worden met de gedachtengang van wie denk je wel niet dat je bent zo te oordelen…tot ik de laatste zin las HAHA, leuk! Want sommige dingen zijn herkenbaar haha
Je moet een kind (jezelf ook trouwens) natuurlijk wel altijd goed te eten geven. Een keer wat “slechts” tussendoor ok, maar kale macaroni….gatver. Kon er al met al niet om lachen. Beetje zorgwekkend ook al dat geschreeuw. Ga mijn vrouw snel een knuffel geven. Grtz
Uiteinde willen we allemaal de perfecte moeder zijn… en dat kan nou net effe niet… niet als parttime moeder of als thuis blijf moeder we zijn niet perfect maar houden wel onwijs veel van onze kinderen ondanks…. nou ja lees het maar weer van voor af aan!
De eerste regels dacht ik heel heel even, wie ben jij, zo te oordelen 😉 daarna had ik hem door. Super leuk geschreven. Oh en oeps…. Veel te herkenbaar. Behalve van de trap 😉 mijn dochter viel laatst bij de buren van zo’n trap. Man hier is echt heeeel strikt in er mag niks op de trap liggen. En nog strikter nu mama hoog zwanger is. Verder….. Jep alles
Tuurlijk is het herkenbaar, Maar goed is het natuurlijk niet. Dit artikel betekent niet dat je rustig door moet gaan met tegen je kinderen te schreeuwen. Ik heb altijd geprobeerd mijn kinderen te behandelen als mensen van wie ik veel houd. En mensen waar ik veel van houd daar schreeuw ik niet tegen. Er komt trouwens altijd een moment dat je niet langer hun ‘meerdere’ bent. Reken er maar op dat ze al het geschreeuw en alle keren dat je ze slecht hebt behandeld onthouden. Het komt altijd bij jezelf terug. Kinderen zijn geen onmensen, het zijn mensen die hun grenzen moeten leren verkennen. Ouders zijn er om die grenzen aan te geven en van ze te houden.
Ik schrok me een hoedje…dacht dat iemand stiekem over mij een column had geschreven 😉
zo herkenbaar en Tis idd niet altijd goed te praten…
Maar jammer eigenlijk dat we als moeders zijnde niet altijd tegen elkaar durven te zeggen hoe zwaar het soms kan zijn
maar liever de ‘schone was’ buiten hangen
Voel me zo vaak een “slechte” moeder, niet consequent, te laat, of een rommeltje. Zeker nu ik al een tijd in een vette burnout zit, word er niet altijd gezelliger op.
Fijn om te lezen dat ik niet alleen ben. Ik doe mijn best maar weet nu al dat ik fouten maak, maar weet wel dat ik zielsveel van mijn kinderen houdt!
Ik ken je niet maar ik mag je nu al. Wat een geweldig blogbericht.
Dank je.
Hee zo’n moeder ken ik ook, ze zit.toevallig hier bij mij op de bank. Oh wacht ik ben de enige op de bank…..
En dan ben ik er ook nog zo een die perse wil werken, en dan gewoon de kinderen soms om half zeven bij de oppas dump. Waar moet dat heen met die kinderen :-))
Herkenbaar….(ben gelukkig niet de enige 😉 )
zo herkenbaar…
behalve van de macaroni 🙂
ik schreeuw ook wel is tegen de kids.. niet altijd goed.. maar soms …
Maar dan zijn ze e hele dag al vervelend hoor…
en ik vind het heerlijk dat 2 van de 4 kids op school zitten hoor 😉
mooi stuk! Maar Pff dacht echt dat t over mij ging hihi . Toch fijn om te lezen dat ik niet de enige ben
ik werd al kwaaier en kwaaier tijdens lezen van dit stukje, voelde me meer en meer slechte moeder, bah… tot ik het einde las, pfff, bedankt, heel herkenbaar
Gelukkig. Ben ik niet de enige. schaam schaam
Haha en ik dacht dat ik erg was toen ik de vlag buiten heb gehangen toen de laatste naar school ging!
Heb vorige week een vader die zijn zoon na speelafspraakje op kwam halen gevraagd of ie er niet meer dan 1 mee wilde nemen 😉
Hahaha mijn kids zijn nou groot ….ben zelfs al oma …..maar dit is ohh zo waar ….soms moest ik de kleren uit de droger trekken anders was er niks schoons om aan te doen hahahaha
Één geluk dat schreeuwen wordt minder. Ze gaan steeds langer naar school!
Dat opruimen gaat ook steeds beter. Ze komen niet meer van achter het beeldscherm je wordt compleet genegeerd dus gaat vanzelf je eigen bezig houden met het eten klaar maken. En dan zit je op een dinsdag middag thuis aan de keukentafel in een opgeruimd huis te wachten tot kwart over drie want die telefoon is zo saai dat kun je buiten hierop reageren je ook niet heel de middag mee bezig houden.
Ghegheghe… *dikke grijns* Op de volle trap na, die is bij ons echt leeg en de kale macaroni…. want daar gaat dan op zijn minst een blikje tomatenpuree en tonijn door…. (vinden ze hier heerlijk, kan het ook niet helpen* ) Maar verder heeel herkenbaar. Overigens schreeuw ik alleen naar mijn oudste 2 en dan omdat zij al schreeuwend binnenkomen en je er echt niet doorheen komt als je niet minstens even hard gaat of nog harder. En als de kinderen wel eens mopperen dat ik een beroerde moeder ben… ja ja.. ze gaan richting puberdinges, dus dat wordt inmiddels gewoon gezegd. Dan zeg ik.. Klopt, ik doe maar wat en dit is mijn beurt om een stel kinderen voor de rest van hun leven te verknallen, als je zelf volwassen bent en aan kinderen begint, dan mag jij het proberen.. en nou.. hoofd houden en eet je macaroni met tonijn op!! zo.. 😉
Ow ja die ken ik ook.
Ow wacht ff….. dat kon ikzelf wel zijn….
ik werd al bijna boos toen ik het las. Herken best een aantal punten en dacht geschrokken shit he dat denken mensen misschien ook wel over mij! Hahahahaha maar geweldig stuk! Heel open en eerlijk bleek aan het eind 😉
Ik schrok al dit gaat over mij hahaha
Heerlijke zelfspot en eindelijk weg dat schuldgevoel van ‘ik ben vast de enige’. Stiekem vind ik de moeders die het best wel perfect lijken te dien ook een beetje eng.
Heerlijke zelfspot en eindelijk weg dat schuldgevoel van ‘ik ben vast de enige’. Stiekem vind ik de moeders die het best wel perfect lijken te doen ook een beetje eng.
Het is misschien ook niet heel gek dat kinderen vervelend worden als ouders alleen aandacht voor een telefoon hebben? Logisch dat kinderen op de een of andere manier aandacht proberen te trekken. En helaas, negatieve aandacht is ook aandacht. Ik probeer er ook altijd om te denken. Ze zijn nog klein, kunnen niet alles zelf, weten niet alles. Lastig soms om daar rekening mee te houden. Maar wees nou eerlijk, je (we) geeft zelf het goede voorbeeld. “Mama schreeuwt toch ook? Waarom mogen wij dat dan niet”
Tranen met tuiten gelachen toen ik dit las, zo herkenbaar. Mijn dochters van 7 en 9 vroegen waarom ik zo moest lachen. Toen ik het probeerde uit te leggen haakten ze al snel af en gingen verder met tv kijken. Altijd fijn om te lezen dat ik niet de enige moeder ben die ” zo slecht voor haar kinderen is”.
Heerlijk! Eindelijk weer eens ‘het is zoals het is’-artikel lezen. We kunnen wel allemaal perfecte moeders proberen te zijn. Maar is het niet veel interessanter om onszelf te kunnen zijn? In alles wat we doen? Niet specifiek alleen in de moederrol bedoel ik. Zou een stuk minder vermoeiend zijn. Je niet altijd bezig te hoeven houden met het verwachtingspatroon van anderen. Dit zorgt weer voor een glimlach op de zondagochtend 🙂
Oooh wat eng herkenbaar. Was even bang dat er onder kwam te staan; zwaar ongeschikt.. Fijn te lezen dat er meer moeders zoals ik zijn =)
Hahahahaaaa! Heerlijk die zelfspot! Laatst ook zo iets geschreven: http://bit.ly/momconfessionspart1 Misschien leuk om van een andere mama ook te lezen voor jou!
poeh, gelukkig ben ik niet de enige “ontaarde” moeder hahaha wat een heerlijk herkenbaar verhaal
Sorry..maar ik schrik me dood van alle reacties die zich hier in herkennen. Wat is er gebeurd met ouders die wel in staat zijn om se drie R’s te bewaren? Ik begrijp hierdoor nu wel beter waarom ik steeds meer gestresste kinderen in mijn praktijk zie… Tuurlijk, geen ouder is perfect en opvoeden kan soms erg lastig zijn..Ook ik ben moeder en maak fouten… Maar schreeuwen, overvolle was manden, ongeduldig zijn en inconsequent zijn…nee…daar herken ik mezelf niet in… Gelukkig niet.
Hey, die moeder ken ik! Ik zie haar weleens in de spiegel!