Waarom is het voor ons als moeder zo lastig om toe te geven als het even allemaal niet gaat? Waarom is de druk zo hoog dat we gaan doen alsof we het allemaal lekker voor elkaar hebben? Soms zien we het even niet, soms weten we het even niet. Maar toegeven, dat nooit! Het zou voelen als falen.
We willen allemaal een goede moeder zijn. Maar wat is nou eigenlijk een goede moeder? Loopt bij een goede moeder altijd alles op rolletjes? Luisteren de kinderen altijd bij een goede moeder? Ziet het er bij een goede moeder altijd spik en span uit? Eten de kinderen voorbeeldig bij een goede moeder? Gaan ze zoet naar bed en worden ze gezellig wakker bij een goede moeder? Doen kinderen van een goede moeder het voortreffelijk op school?
Ik geloof niet dat ik een moeder ken die aan deze beschrijving voldoet. Ik ben het in ieder geval niet en ik zal het ook nooit worden. Niet omdat ik mij niet wil inzetten, niet dat ik mijn uiterste best niet doe. Maar het lukt gewoon niet. Het lukt mij niet om mijn kinderen ten alle tijden beleefd te laten zijn. Het lukt mij niet om mijn huis 24/7 aan kant te hebben. Het lukt mij niet om elke groente naar binnen te krijgen. En het lukt mij niet om naast het moederschap ook altijd de perfecte relatie te hebben. Ik zou misschien kunnen doen alsof… Nee, zelfs dat zou mij niet lukken.
Ik ben het soms even helemaal zat. Soms schreeuw ik onterecht. Ik maak niet de heerlijkste gerechten waar mijn kinderen van smullen. En ik krijg het niet voor elkaar om mijn huis er Pinterest waardig uit te laten zien. Ik geef toe, ik faal en ik baal ervan. Maar aan één ding zal ik nooit twijfelen. Dat is de liefde voor mijn kinderen.
Ben je een goede moeder wanneer je je uiterste best doet, ook wanneer het even allemaal niet lukt? Wanneer je durft te falen, excuses kunt maken en jezelf bij elkaar kunt rapen om weer door te gaan? Ik denk van wel. Vergelijk jezelf niet met andere moeders, want ook zij kunnen niet meer dan hun uiterste best doen.
Afbeelding: Shutterstock/fizkes