Of ik in de groepsapp wilde. Ex-peuter zat vers drie weken op school. Na mijn ‘nee’ werd er gefronst; “Maar dan mis je belangrijke dingen!”.
Belangrijke dingen zijn voor mij toetsen, dagen vrij, een virus/luizenuitbraak en niet 60 foto’s vanuit verschillende invalshoeken genomen van het instappen in de bus voor schoolreis, een kortingsavond van de plaatselijke detailhandel omdat mama X daar werkt of 34 beterschapswensen inclusief emoticons nadat 1 mama heeft medegedeeld dat kind Y ziek is. Mocht er brand uitbreken op school denk ik dat wij appende moeders geen prioriteit hebben.
Ik. Zit. In. Geen. Enkele. Groepsapp.
“Mocht er iets belangrijks zijn dan weet je mij te vinden.” Ik las ‘loedermoeder’ in haar ogen, maar dat kan mijn interpretatie zijn: ik was en ben namelijk de enige moeder die niet in een groepsapp van 1 van de kinderen zit.
Wij ouders zijn hypocriet. Ja, ook ik ben daar debet aan. Dagelijks worden we via de media bestookt met berichten over telefoonverslaafde kinderen. Ze worden er passief van, bijziend en lopen meer risico op overgewicht. We riskeren onzekere kinderen, omdat ze zich constant meten aan de perfectie op social media. Schoolwerk lijdt er onder en steeds meer pubers krijgen een burn-out door prestatie druk van school gecombineerd met het constant ‘aan’ staan.
We klagen en maken ons zorgen, maar als ik om mij heen kijk doen wij niet anders. Neem een gemiddeld schoolplein of station. Hoeveel mensen zie jij NIET turen op hun beeldscherm? De rij bij de super wordt benut op de laatste mail te checken of op Facebook te kijken hoe fantastisch de buurvrouw het heeft op Ibiza. Het eerste wat wij checken als wij wakker worden of een uurtje hebben gesport is de telefoon op berichten. Erger nog; ik zie mensen op de loopband of crosstrainer hun feed lezen op Instagram. En ooit klaagde Co over een juf die geen tijd voor hen had en kortaf was omdat ze regelmatig op haar telefoon zat onder de les.
Dus: ga de dialoog aan met de juf i.p.v. het eerst delen met 34 andere moeders. En spreek moeders aan of ze mee willen helpen luizen pluizen op school i.p.v. een oproep via de app. Face-to-face is het moeilijker nee zeggen dan via het digitale netwerk waar de meesten na een oproep doen of ze nog niet online zijn geweest. Het geeft je meer tijd, minder onrust en irritatie en het allerbelangrijkste een goed voorbeeld voor onze mini’s die wij moeten leren efficiënt om te gaan met de leegte de het digitale netwerk heet.
Afbeelding: Kinga/Shutterstock