Het komt wel goed

Afbeelding: Shutterstock

Hi! Ja jij, in je oversized shirt en je verschrikkelijk lelijke joggingbroek. Met je rommelige knot en vieze kindersnoet mouwen. Is dat pindakaas of… Nee, je hoeft het niet weten, het interesseert je geeneens.

Ik zie je. Ik voel je! Ik zat daar ook. Het gevoel alsof je verdrinkt in het moederschap. Je spendeert zoveel energie aan het verzorgen van anderen, dat je je laatste restje energie niet ook nog aan jezelf besteden wil. Je wil gewoon even niks. De inspanning van de gedachte alleen al, is genoeg om nog even te blijven zitten.

Ondertussen denk je bij jezelf, wat stel ik me nou aan? Vooruit met de geit. Ik ben een moeder, ik ben een vrouw. Ik heb taken te vervullen.

Maar hetzelfde moment puf je het weer uit. Voel je je totaal onaantrekkelijk en je maakt jezelf wijs dat de man je ook niet meer ziet zitten. Stiekem vind je dat eigenlijk helemaal niet erg. Want eerlijk? Aan het einde van de dag heb je geen trek in nog meer ‘geknuffel’, je wil gewoon alleen nog maar slapen. 

Ja moeder, ik zie je. Ik voel je! Ik zat daar ook. Je bent goed in vele dingen, maar je bent fantastisch in jezelf wegcijferen. Als iemand je €250 zou geven om te shoppen, zou je regelrecht op de kinderafdeling afgaan. En waarom? Tja, je weet het zelf geeneens. Automatisme.

En soms vraag je jezelf ook af, hoe ben ik hier beland? Wie was ik voordat de kleintjes er waren en wie ben ik nu? En ook al zou je je kleintjes voor geen goud willen missen, soms wens je terug naar die tijd. Had ik toen maar meer gedaan, meer genoten. Maar je legt jezelf erbij neer, dit is nu, dit is het leven nu.

En weet je, het komt goed! Je krijgt meer tijd voor jezelf. Je wil jezelf weer verzorgen en aantrekkelijk voelen. Maar dat eeuwige gevoel van ‘had ik toen maar meer gedaan, meer genoten’ blijft. Het blijft knagen wanneer je nu niet doet wat je wil, wat je leuk vindt en waar je van geniet!

Een wijs mens zei ooit: ‘Je kunt pas voor een ander zorgen, wanneer je goed voor jezelf kunt zorgen’.

‘Je kunt pas van een ander houden, wanneer je van jezelf kunt houden’.

De periode waar de kleintjes klein zijn, de babytijd, de peutertijd, de tropenjaren, ze zijn zwaar. En je wilt het zo graag goed doen, het liefst perfect. Maar het is net als lopen door de regen zonder nat te worden, een onmogelijke missie. Iedere moeder verliest zichzelf een beetje.

De kunst is alleen om jezelf niet volledig te verliezen, zodat je na een tijdje bikkelen jezelf weer terug kunt vinden.

Het komt wel goed.