Kinderen hebben het ongelofelijke talent om binnen een zeer korte tijd een gigantische puinhoop van je woning te maken. Het zijn een soort van menselijke tornado’s die hun volledige speelgoedcollectie na drie keer knipperen met je ogen van de ene kamer naar de andere kamer weten te smijten. Heel frustrerend, want hoe makkelijk en snel ze rommel kunnen maken, hoe ingewikkeld en langzaam het blijkt om het speelgoed weer op te ruimen.
En ik vertik het om continue achter ze aan te lopen om de bende achter hun kont aan op te ruimen. Hier wordt niemand beter van, want mijn kinderen leren het dan nog niet en ik word alleen maar chagrijnig en ellendig.
En ik vraag het mij inderdaad weleens af, hoe doen die andere moeders dat toch?
Rommel hoort er nu eenmaal bij wanneer je een kleinte krijgt en wanneer je er drie hebt rondlopen, dan is het weleens (of heel vaak) een bende. Nu kun je twee dingen doen:
– Accepteren. Dat is wat ik 90% van de tijd doe.
– Opruimen. Dat is de overige 10%. Dan ben ik, óf ongesteld, óf er komt visite waarvoor ik nog opruim. Lees meer