‘Ik begin langzaam wakker te worden. Ik hoor de vogeltjes fluiten, het zonlicht komt door de gordijnen. Ik zit nog in de wittebroodsweken van mijn huwelijk en voel mijn man naast me liggen. Een seconde later val ik van mijn witte wolk en voel overal huidschilfers in mijn bed liggen. Ik wil opstaan, maar voel dat mijn wang vastgeplakt zit aan mijn kussensloop. Ik trek mijn wang langzaam los van het kussensloop en het wondvocht stroomt langs mijn gezicht. Ik loop naar de badkamer om het wondvocht te deppen met een wc papiertje. Ik wil douchen, maar zie dat ook de wonden op mijn armen vastgeplakt zitten aan mijn pyjama. Ook die trek ik uit, waardoor ik de wonden opentrek. Mijn kleding gooi ik in de was en ik sta huilend van de pijn onder de douche. Huilend van het zelfvertrouwen wat elke dag minder wordt en van de wonden op mijn lichaam die maar niet dicht lijkten te gaan. Mensen die alsmaar vragen wat er aan de hand is, mensen die denken dat ik brandwonden heb. Gelukkig droogt het wondvocht elke dag een soort van op, maar als ik dan weer ga slapen begint de ellende weer opnieuw.’ Lees meer
