Kleutergeklets
Naast een eerder besproken puber met “pubertaal”, welke niet veel woorden bevat, hebben we hier natuurlijk ook nog een kleuter rondstruinen. Deze lekkere kletskous is zijn woordenschat aan het ontdekken en vooral aan het uitbreiden. Ik kan met een gerust hart zeggen, hij is goed bij de tijd en flink op weg. Hij leert woorden van zijn zus, televisie, van ons en hier en daar een medische term schuwt hij niet.
Ik zelf kan zeggen dat ik aardig kan ouwehoeren. Zoals mijn vriendin het schetst, praat ik tegen iedere stoeptegel. Ik heb natuurlijk mijn schaarse stille momenten maar op een feestje of met vriendinnen klets ik 5 kwartier in een uur. Door mijn turbulente drukke bestaan heb ik altijd wel wat te vertellen en meestal vol enthousiasme. Zo niet dan trekken we gewoon iets uit de oude doos, daar zit nog genoeg gesprekstof in voor een avondvullend programma, of tig. Het zit denk ik de genen, want ik heb lekker kletsende ouders en mijn opa was een ware kampioen in ouwehoeren.
Blijkbaar is dit iets wat in een bepaalde lijn voortzet, want wat mijn puber te weinig heeft zet mijn kleuter gewillig door. Ik betrap me er soms zelfs op dat, wanneer hij zoveel praat, mijn gedachten soms even wegglijden… Mama! Oeps. Een reeks van vragen stormen op me af. Zo ongeveer 300 keer per dag roept hij mama, daar hoor ik overigens maar een kwart van. Wat doe je? Wat staat daar op tv? Hoe laat is het nu? Waarom doe je dat? Is het nu ochtend of nog nacht. Wat betekent dat? Hoe moet dit? En bij iedere reclame op tv hoor ik dat hij dat ook wil hebben, wat bijna onmogelijk lijkt. En als ik er zelf een woord uitfloep dat hem geleerd is niet te gebruiken, word ik gecorrigeerd door mijn eigen 5 jarige. Oei!
Dit praten begint overigens al in de ochtend wanneer mijn prinsje binnen loopt met een “goede morgen, ik ben wakker mama” en vervolgens vraagt of ik zijn dekentje om wil doen, zijn drinken kom brengen en een tekenfilmpje op wil zetten. Dit alles in één adem. En zo geschiedde, iedere ochtend. De momenten dat hij naar school gaat zijn schaars, dus alles kan bij hem in de relax modus. Op dat moment is hij wel even rustig. Dan laadt hij zijn batterij op om vervolgens zijn stembanden een goede voorbereiding te geven voor de rest van de dag. Dit gaat door tot bedtijd zich aan dient, want dan wil hij eigenlijk nog wel even “rustig” spelen met zijn Playmobil boot of gooit hij snel nog even zijn bak met hotwheels om, krijgt hij trek of dorst, ja ook deze truc gebruikt hij voor zijn momentje rust. Maar ook dan ben ik de beroerdste niet.
Maar hoe heerlijk is het om dat kleine stemmetje te horen kletsen, honderduit. Want uiteindelijk is het ’s avonds, wanneer hij slaapt, toch best behoorlijk STIL.
Dan verlang ik weer naar “goede morgen mama, ik ben wakker, mag ik mijn dekentje, drinken en een tekenfilmpje?” YES!
Liefs,
Diana