Zijn de meeste dromen echt bedrog? Of toch niet?
Al jaren droomde ik van een bruine labrador. ‘Een hond? Ja, als we een boerderij hebben en hij in een hok in de tuin kan leven. Een hond in huis, dat gaat NOOIT gebeuren!’, waren de stellige woorden van mijn wederhelft.
Maar ik nam er de tijd voor. Jarenlang plantte ik overal zaadjes. Kocht ik een fotolijstje, dan was het precies dat lijstje waar zo’n standaardplaatje van een labrador in zat. Liep er op straat een labrador voorbij, dan wees ik er even naar. Kwam er een film met een labrador op tv, dan zaten wij voor de buis. En had een collega een nieuwe pup, dan vertelde ik dat regelmatig tijdens het avondeten. (‘Oh, had ik dat al verteld, nou ja, het is echt een droppie hoor.’)
Maar eindelijk is het zover, na jaren van hersenspoelen, genieten we nu met het hele gezin van mijn droom.
Wat mijn wederhelft alleen nog niet weet, is dat dit pas de helft van mijn droom is. In mijn droom banjert Zwabber de oude bruine labrador (ok, Zwabber werd Lily de blonde labrador) door mijn grote schuur. In deze schuur, vol met gereedschap, een mooie werkbank en zelfs een brug, leg ik op een warme avond in het voorjaar van 2024 de laatste loodjes aan mijn zelf gerestaureerde Porsche 911 cabrio uit 1977.
Om deze droom waar te maken zal ik nog wel een paar jaar aan het hersenspoelen zijn, hier gaat nog heel wat tijd en inspanning in zitten, dus ik kan er maar beter snel mee beginnen. Vanavond laat ik deze website op de pagina met Porsche onderdelen openstaan op de computer, zodat vrouwlief deze morgenochtend eerst weg moet klikken voor ze haar favoriete blogs kan lezen. Vanaf morgen geef ik goedkeurende knikjes naar elke oude Porsche die voorbij komt rijden. En je kan wel raden wat voor cadeautje mijn zoon onder de kerstboom zal vinden…
Eens kijken hoe lang het duurt voor dit zijn vruchten af zal werpen!