peuter | Voormijnkleintje.nl

Ik dacht dat mijn kleuter de Kabouter Plop fase al een beetje voorbij zou zijn. Maar toen ik aan mijn peuter vroeg of hij mee wilde naar de theater show van Plop, keek mijn kleuter toch enigszins jaloers. Gelukkig voor haar, wilde mijn peuter bij papa blijven. Voor mij een beetje confronterend dat hij niet dolgraag met mij mee wilde, maar goed, dat is een ander verhaal. Niet de peuter, maar de kleuter ging dus zaterdag mee naar Kabouter Plop.

Vrijdag plaatste ik de ‘Uittip: Plop in de speelgoedwinkel’, met een samenvatting van het verhaal van de show. Deze uittip is een terechte tip. Want mijn kleuter was dolenthousiast. ‘Oh, mam, ik moest zo lachen om Klus.’ En keer op keer moest ik samen met mijn kleuter aan iedereen vertellen over de show. Maar zij wil alles vertellen over Klus, haar nieuwe held. Misschien komt dat omdat ze een beetje lijkt op Klus. Klus maakt namelijk, net als mijn kleuter heel veel rommel en ruimt het vervolgens niet op. En Klus neemt graag zijn vrienden in de maling en haalt graag een grapje uit, precies mijn kleuter.

Ik persoonlijk ben meer fan van Lui, niet dat ik zelf zo lui ben, toch? Nee, ik hou wel van zijn humoristische en droge grapjes tussendoor en hij straalt zo lekker veel rust uit.

Het was een geslaagde middag. En hoe cliché ook, een blije kleuter maakt een blije mama.

Tickets, locaties en meer informatie over ‘Plop in de speelgoedwinkel’ vind je hier.

Knutselen

Het Villa Carton project

Pauline

Laatst had ik het over mijn kleuter en haar kunstproject op school. Nu hebben wij thuis ook een soort kunstproject. Namelijk het Villa Carton project.

Kasteel van karton

In onze woonkamer staat een kasteel. En niet zomaar een kasteel. Het is inmiddels een kunstig kasteel. Voordat dat kasteel er stond, ging er wel enig opbouw geploeter aan vooraf. Ik moet toegeven dat mijn bouwinzichten niet optimaal zijn en dat blijkt ook maar weer als ik dit kasteel in elkaar ga zetten. Nadat ik tien minuten heb gekeken naar de platte kartonnen vellen, ga ik de eerste poging wagen. De torens moeten rechtop komen te staan en het kasteel moet zo in elkaar gezet worden, dat je er ook daadwerkelijk in kan. Klinkt simpel. Maar met een aantal hijgende en overenthousiaste kleintjes in mijn nek is dat makkelijker gezegd dan gedaan. Helemaal als ze na een kwartier wachten ook nog ongeduldig worden. Gelukkig krijg ik de slag te pakken en het lukt mij om het prachtig bouwwerk neer te zetten zoals het hoort.

Kartonnen kasteel schilderen

Het kasteel staat! En wat is hij gaaf. Mijn kleintjes mogen ‘los’. Oude kleren aan, schort voor en schilderen maar. Heerlijk om nog zo vrij te kunnen schilderen als een kind. Een kloddertje hier, een kloddertje daar (Lees een druipertje hier en een druipertje daar). Heerlijk! Ik hou ervan en stiekem pak ik ook een kwast en schilder gezellig met mijn kleintjes mee.

Ieder zijn talent

Met ons Villa Carton project kan ook heerlijk gespeeld worden. Ik heb ontdekt dat mijn kleuter ook talent heeft voor beeldende kunst. Vuur, er komt vuur uit het dak. Mijn kleuter zoekt vlug een velletje papier en vraagt of ik daar vuur op kan tekenen. Ik zet wat oranje strepen op het papier en mijn kleuter houdt het vel boven het dak van het kasteel. Al zingend laat ze weten dat het kasteel in brand staat. Opeens ziet ze dat er achterop het vel papier wat vogels getekend staan. En haar verhaal krijgt een twist. Al zingend gaat ze verder: ‘En de vogeltjes vliegen snel weg door de luhuuuucht.’
Het is net of ik bij een heuse voorstelling zit als ik naar mijn spelende kleintjes zit te kijken.

Kartonnen kasteel is stevig!

Inmiddels zitten er al heel wat speeluurtjes in het kasteel van Villa Carton. En je zou denken dat het kartonnen bouwwerk het snel zou begeven met van die wildebrassen, maar daar is geen sprake van. Stevig genoeg dus.
Ook het schilderen werd een paar dagen later weer opgepakt. Klaar is het kasteel nooit. Want misschien moet de groene toren volgende week wel blauw geschilderd worden.

Uit met je kleintje, Uitstapjes

Een date met mijn peuter

Pauline

Afgelopen zondag had ik een date met mijn peuter. Zo af en toe gaan we één op één met onze kleintjes op pad. Goed voor de individuele aandacht. En ik vind het gewoon leuk natuurlijk! Mijn peuter geniet ervan, maar hij is ook een typische ’tweede’ en denkt regelmatig even aan zijn grote en kleine zusjes.

Naar de show van Bumba

We gingen naar de nieuwe show van Bumba, ‘Bumba en het magische wonderboek’. Ik had de fout gemaakt om vier dagen tevoren aan mijn peuter te melden dat we samen naar de nieuwe Bumba show zouden gaan.
“Gaan we nu mama?”, vroeg hij om het half uur, vier dagen lang… Gelukkig werd het uiteindelijk snel zondag en werd hij wakker met de woorden: “Gaan we naar de Bumba show?”

Groot avontuur

Het was een groot avontuur voor hem. Een grote zaal, groot gordijn en overal om hem heen waren kindjes met Bumba-mutsjes. Hij genoot duidelijk van onze date. Maar ook in de zaal werd zijn geduld op de proef gesteld. “De gordijnen moeten open mama!” Hij kon niet wachten…
En toen was het zover. Dat koppie van hem toen Bumba op het toneel verscheen was onbetaalbaar. Onafgebroken keek hij naar Bumba en zijn vriendjes. En ik keek onafgebroken naar mijn peuter. Genieten, voor ons allebei.

Theatershow van Bumba

De theatershow van Bumba is speciaal gemaakt voor kinderen vanaf 1 jaar. Veel licht in de zaal en geen extreem hard geluid. Veel interactie met herkenbare liedjes en dansjes en geen ingewikkelde verhaallijn. De tweeling Lars en Lies zijn jarig, Bumba verrast hen met een magisch wonderboek. Als ze dit boek openmaken, stappen ze de wonderbaarlijke Bumbawereld in. Ze leren de beste vrienden van Bumba kennen, zoals Bumbalu, Barry de leeuw, Kiwi de vogel, Tumbi de olifant en baby. Samen leren ze tellen, dansen ze op hun favoriete liedjes en maken ze er een uniek en vooral gezellig verjaardagsfeestje van! Kortom een perfecte date voor met een peuter.

‘Bumba en het magische wonderboek’ is tot en met 15 december 2013 te zien in de Nederlandse theaters.

Bumba

Handige producten

Anti-sop-schild: Drieyes

Esther

Dry eyes, droge oogjes…

Mijn zoon is een waterrat maar haren wassen, ho maar. Ik ben docent haarverzorging op het mbo en voorheen kapster. Ik weet als geen ander hoe je snel en goed haren moet wassen, hoe dit handig aan te pakken en het juiste product te gebruiken. Maar het leek steeds erger te worden met zijn ‘haren-was-fobie’.

Een paar maanden geleden hebben wij de Drieyes ontvangen. De Drieyes ziet er cool uit en als ik aan mijn bink van net 3 vertel waar het voor is loopt hij bewapend met het oranje anti-sop-schild de trap op. Ietwat verbaast ga ik hem achterna. ‘We gaan haren wassen’, zegt de schat.

Bij het wassen is het even de kunst dat hij de witte afsluitband van de Drieyes goed hoog tegen zijn voorhoofd houdt. Dit kan bij andere kinderen makkelijker gaan, mijn kids hebben vrij grote en ronde hoofdjes. Hoofdjes klinkt lief, lees hoofden of koppen. 😉

Ook mijn dochter van net 1 drukt het oranje gevaarte tegen haar hoofd, typisch gevalletje kopieer gedrag.

Enkele weken later gingen wij op vakantie. Toen ik mijn zoon vroeg speelgoed in te pakken dat hij mee wilde kwam hij met de Drieyes aan! ‘Deze moet ook mee’, zei hij overtuigend.

Mijn dochter gebruikt het nu als speelattribuut in bad. Als zij meer haar krijgt en kracht in d’r armpjes om de Drieyes vast te houden, is het ook voor haar een schild tegen sop in d’r oogjes.

blauw