5 feitjes voor een moeder van een peuter

peuter

Zomaar op een dag verandert je lieve kleine dreumesje in een peutermonster. Als ‘moeder met een perfect leventje met lief klein kindje’ word je dan ook opeens een ‘oververmoeide moeder met een peuterpuber (from hell), die leeft op al dan niet afgekloven rijstwafels, koffie en wijn’. Misschien wat overdreven, maar je snapt het punt.

Althans, je snapt het punt als je de volgende feitjes bijzonder goed herkent…

Feitje 1: Babydoekjes zijn niet alleen voor babybilletjes. Ook de handjes, neusje, eigenlijk je hele peuter kun je er prima mee wassen vlak voordat je de deur uitmoet. Ze zijn ook bijzonder nuttig tijdens de fase ‘zindelijk worden’. Denk namelijk maar niet dat je dan van de vieze poepbillen af bent, zo nu en dan staat je peuter doodleuk naast je te poepen. Midden op het schoolplein. Geloof me, dit wil je niet met een washandje schoonmaken, dit doe je met een half pak billendoekjes. En met de andere helft van het pak maak je de badkamervloer schoon.

Feitje 2: Soms is de dag te lang. Maar je weet, een middagdutje betekent de hele avond een wakkere peuter. En dat willen we niet. Aan het einde van de middag kun je dus ook beter geen autoritjes meer plannen. En als het dan toch moet, radiovolume op voluit, alle ramen open en af en toe heel luid naar je peuter roepen “HÉ, MOET JE DAAR NOU KIJKEN!” Werkt het niet, dan is er nog maar één oplossing: wijn. Voor jezelf uiteraard.

Feitje 3: Peuters willen wat jij hebt. Misschien is het zelfs wel de truc om je peuter aan het eten te krijgen. Als je net doet alsof die aardappel een klomp goud is, die je never nooit niet zou weggeven, die je beschermt met je leven. Dan kun je op je vingers natellen dat je peuter die aardappel van jou moet en zal hebben. Als je peuter deze dan te pakken heeft, doe dan alsof je ontzettend verdrietig bent, grote kans dat je peuter er snel een hap van neemt. En dan zijn er peutertjes die medelijden met je krijgen en het klompje goud (de aardappel) met je delen. Maar er zijn ook van die monsters die de aardappel zo snel mogelijk naar binnen werken en in de tussentijd naar je blijven kijken om te zien of je wel aan het lijden bent.

Feitje 4: Waarom, WAARom, WAAROM? En echt, vraag me niet waarom, want ik weet het niet.

Feitje 5: Juich nóóit te vroeg! Is je peuter zindelijk? Slaapt je peuter eindelijk de hele nacht, na drie jaar, door? Lust je peuter sperziebonen? Op het moment dat je het nieuws wereldkundig maakt, pist je peuter zijn broek vol. Of is de komende maand elke nacht weer aan het krijsen. En die sperziebonen kun je in je neus stoppen. Juich nooit te vroeg.

 


feitjes moeder peuter

Afbeelding: Shutterstock

Sorry zon

Sorry zon, ik heb slecht nieuws voor je. Er is namelijk wat serieuze concurrentie voor je gaande. Ik heb hier het nieuwe zonnetje in huis en daarmee worden jouw zonnestraaltjes een klein beetje overbodig. Ze straalt van de kleur geel. En het geeft mij een warm gevoel. Nog warmer dan jij het mij ooit zou kunnen geven.

SONY DSC

Gele laarsjes: Bergstein € 24,95

En toch, ondanks je bij voorbaat al verloren hebt, is dit meisje niet zo heel erg blij met jou. Dit meisje wil namelijk regen. Regen, zodat ze in de plassen kan stampen met haar nieuwe regenlaarsjes. Deze regenlaarsjes waren haar grootste wens en toen ging jij opeens schijnen en verdreef alle wolkjes.

Maar ze laat zich niet kisten. Want er is geen regen nodig om de regenlaarsjes 24/7 te kunnen dragen. Maar wel overtuigingskracht. Overtuigingskracht om je moeder te kunnen overtuigen dat er geen regen nodig is, om gele regenlaarsjes te kunnen dragen.

Gele regenlaarsjes zijn namelijk ook gewoon heel fasionable. En bovendien hebben gele regenlaarsjes de kleur van de zon. Dus waarom zou je ze niet ook gewoon dragen als de zon schijnt?

Nou zon, sorry voor dit blog. Stiekem hoop ik dat ik je niet al te veel beledigd hebt en je voorlopig nog even blijft hangen, tot oktober of zo…

Wat je niet wist… De redenen voor een driftbui

driftbui

Afbeelding: Shutterstock

Moeder van een peutertje, een dreumesje of (in een enkele geval) een kleutertje? Dan weet je inmiddels al wel een beetje hoe te leven in constante angst, omdat je simpelweg nooit weet hoe je kleintje zijn brood gesneden wil hebben. Ook weet je inmiddels wel dat je geen dure spullen (speelgoed) meer hoeft aan te schaffen, aangezien ze de meeste lol beleven met een kartonnen doos. Of ze slopen de boel, die zijn er ook.
En ongetwijfeld zul je ook regelmatig te stellen hebben met zo een bui, ik durf het bijna niet uit te spreken, maar ik doe het voor de duidelijkheid toch maar even. Een driftbui.

Zomaar. Opeens. Out of the blue.

Maar is dat eigenlijk wel zo? Komen die driftbuien zomaar opeens opdagen of hebben die kleintjes een gegronde reden om zich zo hysterisch en genadeloos te gedragen? Want, soms hebben ze echt een ernstig goede reden om languit op de grond (midden in een winkelcentrum) te gaan schreeuwen, krijsen, de vloer te besmeuren met kwijl en snot en vergeet vooral het hysterische schoppen met armen en benen niet.

Neem bijvoorbeeld de regels die de kleintjes allemaal ‘opeens’ opgelegd krijgen. Toen ze nog baby’s waren, hoefden ze maar een gilletje te geven en er was iemand die daar klaar voor ze stond. Maar een dreumes/peuter/kleuter moet zich ‘opeens’ aan allemaal regels houden. Hoezo mag ik de vla niet meer in mijn haren smeren? We gaan toch straks in bad? – Mag ik geen tekeningen op de muur maken? Maar het zijn hartjes! – Hoe kom je erbij dat sudocreme alleen voor je billen is? Het smeert ook prima op je wangen, je benen, de bank, de vloer en de muur.  

Of wat dacht je hiervan? Ik heb weleens aan de telefoon gehangen met één of ander verkoper en toen ik een keer besloot om aan de lijn te blijven voor het ‘bel me niet register’ heb ik na 10 minuten doorverwezen te worden en allerlei knopjes te hebben moeten indrukken, uit frustratie de telefoon op de grond gesmeten en ik kreeg de neiging om schoppend en krijsend op de grond te gaan liggen. Hoe denk je dat je kleintje zich voelt als hij of zij wéér mee moet naar de supermarkt. Hij wordt langs allerlei schappen gelootst, hij moet alle zakjes snoep weer terug leggen en bij de kassa moet hij zeker vijf minuten wachten. En als mama de zware boodschappen snel in de auto wil zetten, moet hij ineens doorlopen! HALLO! Tijd voor een driftbuitje.

Stel je voor; je zit in een aftands restaurantje ergens in een achterbuurt van Hong Kong en je krijgt een bordje voorgeschoteld waarvan je werkelijk geen idee hebt, wat erop ligt. Je ziet wat bruine drap en hier en daar een brokje. Ga je het eten? No way! Ik niet. Van binnen zou je waarschijnlijk kokhalzen. Je zou wel kunnen janken en als je even de kans krijgt, vlucht je, zo snel als je kan!
En stel je nu even je dreumes/peuter/kleuter voor. Je hebt heerlijk in de keuken gestaan om een fijne maaltijd voor je liefjes te bereiden. Op het moment dat het op tafel komt begint je dreumes/peuter/kleuter te gillen alsof ze iets voorgeschoteld krijgt wat ze nog nooit eerder heeft gezien. Misschien is dat ook wel zo? Misschien ook niet. Het is in ieder geval verrekte eng om dat ‘vreemde eten’ op te eten.

De taalbarrière. Hoe lastig is het om met zo weinig woorden iets duidelijk te maken. Die jas die je aan hebt, die is echt veel te warm en dan ook nog een muts op je kop én kriebelende (geen biokatoen!) wanten aan. Dus ja, dan smijt je alles de hele tijd af. Maar nee, dat is niet duidelijk genoeg, want alles wordt weer rigoureus bij je opgezet. Het laatste wat je dan nog kunt doen om jezelf duidelijk te maken is een strot van hier tot gunter opzetten.

En dan hebben we nog de magische wereld. Voor een dreumes/peuter/kleuter is er geen onderscheid tussen de echte wereld en de fantasie wereld. En ja, wij weten wel dat het allemaal niet echt is, voor zo een kleintje ligt dat toch even anders. Die krokodillen onder je bed? Die zijn daar en in dat bed wil je dus echt niet slapen. Die schaduw op de gang? Dat is een spook, je gaat dus echt niet langs dat spook mee naar buiten. Het doucheputje? Daar kun je zomaar opeens in verdwijnen, daar ga je dus echt niet, voor je plezier én om even lekker schoon te worden, vlak naast staan. En zo heeft iedere dreumes/peuter/kleuter zijn eigen magische wereld…

Een driftbui… Zomaar? Opeens? Out of the blue?

Nah.


 

redenen driftbui

Ik ben drie en ik heb de regie

Mijn driejarige wordt bijna vier, nog een week! Gelukkig duurt het niet lang totdat mijn tweejarige drie wordt. Want drie jaar is zo een leuke leeftijd. Ze zijn zo lekker gezellig en zitten vol levensvragen. Waarom, hoezo, waarom, waarOM, WAAROM?? Oh ja en ze schreeuwen nooit!

Wel moet je om kunnen gaan met het leven in constante angst. Je weet namelijk nooit of je de boterham van je driejarige wel op de juiste manier gesneden heb. Wil hij vandaag 4 stukjes? Wil hij het dubbel? Dubbel in stukjes? Je weet het nooit. En weet je het wel? Dan kan dat zomaar opeens weer anders zijn.

Ook moet je je eigen kijk op kindermode bijstellen. Of gewoon loslaten. Tot je kleintje drie werd, liet hij of zij zich nog kleden, met als resultaat een onschuldig en schattig kleintje. Een driejarige staat erop dat zij zelf haar kleding uitzoekt, met als resultaat een onflatteuze hippie die zo uit de jaren ’70 komt stappen.

Boodschappen doen ging altijd heel gemakkelijk, je kleintje zat in het karretje en viel een beetje af te leiden met wat boodschappen die je in z’n handen drukte. Een driejarige jat je boodschappenlijstje en bepaalt wat er in je karretje terecht komt.

Als je de deur uitgaat moet je minimaal 10 minuten extra rekenen, omdat ze werkelijk alles zelf willen doen! Zelfs bij het zichzelf in de autostoel wurmen, dien je je handen thuis te houden! Want O wee, als je een zetje onder de billen geeft… Dan moet ALLES opnieuw!

Tot hun derde jaar was manipulatie en onderhandelen nog niet in die kleine hersentjes opgekomen. Maar hé, ze zijn drie en hebben de regie! Ze zouden de beste advocaten en onderhandelaren ter wereld kunnen zijn! Ze bezitten je, ze dollen met je hoofd en je hebt zelf niet door hoe je bespeeld wordt…

Ja, een driejarige is fantastisch om te hebben! Elke dag speel je in een film, geregisseerd door je eigen driejarige. En het mooiste is dat de woordenschat van een driejarige de prachtigste zinnen kan uitbrengen.

‘Mama, ik blijf voor altijd bij jou!’ 

‘Mama, jij bent de allerliefste van de hele wereld!’

‘Mama, ik hou van jou’ 

Ik heb de beste regisseur!

peuter regiseur

Afbeelding peuter regisseur: Shutterstock

 

De eerste keer naar school

Lief kleintje,

Het is bijna zover en dan word je vier. Dan ben je geen peuter meer maar een kleuter. Dan moet je naar school, de basisschool. De ervaringen met het verlaten van je nest zijn in het verleden, op z’n zachts gezegd, niet echt positief door jou ervaren. Een jaar geleden wist je mij ervan te overtuigen dat een peuterspeelzaal volledig overbodig was. Hoezo, het is leuk om met andere kindjes te spelen? Jij kon toch gewoon thuis spelen met je zusje? En zo geschiedde het, je speelde nog een jaartje thuis. Met je zusje.

Maar nu, lief kleintje, nu is er geen ontkomen meer aan. Binnen een maand word je vier. En kindjes van vier gaan elke dag naar school. Ik weet dat het lastig is om te moeten luisteren naar de juf. En dat het lastig is om op je stoel te blijven zitten, aangezien je bij ons thuis nog geen 10 minuten aan tafel kan blijven zitten. En ik weet ook dat je het er helemaal niet mee eens bent dat je straks je eigen billen moet afvegen, maar je wordt nu eenmaal een grote jongen.

Vandaag heb je mij meerdere malen geprobeerd te overtuigen dat je later eigenlijk toch niks wilt worden. En dat je wel naar school gaat als je groot bent. En dat je niet één nachtje, maar nog heel veel nachtjes wilt slapen voordat je weer naar school gaat. Maar zoals ik al zei, lief kleintje, je wordt een grote jongen.

Blijkbaar heb jij je knop omgezet en het begrip ‘grote jongen’ op je eerste wendag wel heel letterlijk genomen. Je nam de schooltijden nogal flexibel of misschien dacht je dat je inmiddels wel genoeg geleerd had om Spiderman te kunnen worden. Halverwege de ochtend vond je het namelijk wel mooi geweest en ben je hem gesmeerd. Maar, lief kleintje, dat vindt de juf niet zo leuk he!? Die wist namelijk niet dat jij tegenover school woont en de weg naar huis op je duimpje kent.

Dus lief kleintje, als je straks weer gaat wennen in je nieuwe klasje, wil je dan alsjeblieft wachten totdat ik je weer ophaal? Want ik kom echt hoor! En als je dan toch op school bent, leer dan meteen even rekenen, lezen en schrijven zodat je later behalve Spiderman ook dokter, brandweerman of papa-blogger kan worden.

Leer om te beginnen in ieder geval alvast een kwartiertje op je stoel te blijven zitten en zelf je billen af te vegen.

Kusje,
mama

Ik ken een moeder die…

Ik weet het. Het is niet netjes om te oordelen. Maar soms moet je het gewoon even kwijt.

Ik ken namelijk een moeder die haar kleintjes compleet aan het verprutsen is. Ze probeert het telkens wel weer goed te maken, maar ik vraag me af of dat voldoende is.

Ze schreeuwt tegen haar kinderen joh! Het lijkt wel of ze de opperchef van het leger is. En wat doen de kleintjes? Ze doen er net even te lang over om hun schoenen en hun jas aan te trekken. Ze gooien voor de dertig duizendste keer hun glas om. Ze maken net even teveel geluid. Of ze doen gewoon simpelweg net alsof ze hun moeder niet horen. Dat komt waarschijnlijk doordat ze doof zijn geworden van al dat geschreeuw. En zeg nou zelf, als er iemand tegen jou zo zou tetteren, zou je er toch ook niet naar luisteren?

Ook noemt ze een bord kale macaroni een maaltijd. En die kinderen eten het met hun handen, hebben ze nooit van bestek gehoord? Niet biologische komkommer moet de groente voorstellen. En weet je wat ze ook doen? Tussendoor geeft ze haar kleintjes weleens een gevulde koek. Een hele! Weet je hoeveel suiker daarin zit!?

Ze zei laatst tegen haar zoontje dat hij meteen zijn kamer op moest ruimen anders mocht hij nooit meer Super Mario spelen! Nooit meer! Nou geloof me, dezelfde middag zat hij weer glazig naar het springende mannetje te kijken (samen met zijn moeder) en zijn kamer was nog één grote rotzooi! Lekker consequent…

Ze vergat de tanden onder het kussen van haar dochter weg te halen! Weg was de magie van de tandenfee…

Haar dochter moest wel 20 keer vragen of ze naar haar geïmproviseerde dans op Kinderen voor Kinderen wilde kijken. En toen ze na 20 keer vragen “nou een keertje dan” zei, staarde ze naar haar telefoon ipv het optreden! Oke, aan de choreografie valt nog wat te verbeteren, maar ze kan op z’n minst toch even 5 minuten kijken? Ze mag ook al niet naar zoetsappige kinderkoortjes luisteren! Arm kind.

Ze kijkt overigens sowieso net zoveel naar haar telefoon als naar haar kleintjes.

En dat jongste kleintje heeft tot voor kort elke nacht in haar bed geslapen! En ook nog aan de borst! Dat zal niet best zijn geweest voor hun seksleven…

Al die kleintjes kruipen ’s nachts weleens bij die ouders in bed!

En op sommige dagen, dan zitten die kinderen van haar de hele dag, hele dag! in hun pyjama’s.

Na de kerstvakantie was haar dochter niet helemaal fit en toch heeft ze haar naar school gebracht. Alleen maar omdat ze er even geen zin meer in had en vond dat ze niet ziek genoeg was!

Het huishouden is ook echt een zooitje daar! De wasmand is tot een kilometer gevuld, door de ramen kun je amper kijken en het aanrecht staat negen van de tien keer vol met vuile vaat. Van de vorige dag!!

En die trap! Dat ze nog naar beneden en naar boven kunnen. Op elke trede ligt er wel een speeltje of een poststuk.

Als je met dat gezin afspreekt, zijn ze echt altijd te laat.

Laatst vertelde ze mij dat ze wel een weekend of zelfs een WEEK weg wilde zonder de kinderen! Voor vakantie. Ze is een thuisblijfmoeder, ze heeft altijd vakantie!

Zo, nou. Dat moest ik even kwijt hoor!

O ja, die moeder… Dat ben ik!


Afbeelding: Shutterstock

Wat je niet wist… Het avondeten

Het avondeten kan bij ons alle kanten op gaan. Het kan super gezellig zijn en iedereen eet goed van zijn eten, dan eten we patat. Of het is één groot drama, een fiasco, een chaos. Dan eten we broccoli, spruitjes, andijvie of bietjes… of een ander soort groente. Op het moment dat we de zesjarige zover hebben om een hap (lees: een ienie-minuscuul hapje) van haar eten te proeven, hangen de andere twee ondersteboven aan hun stoel, of erger nog, liggen ze onder de tafel. Als we ze dan eindelijk allemaal weer op hun plek hebben en eraan toe zijn gekomen om zelf een hap van ons eten te nemen, is het koud geworden.

Nee, het valt niet mee om aan ieders wensen te voldoen. Wat het nog het meest ingewikkeld maakt, is dat iedereen andere wensen heeft. De één wil patat, de ander wil pannenkoeken en als ik de man aan het woord laat, komt er soep of kip tandoori op tafel te staan. Nee, het zijn stuk voor stuk verschillende, en in mijn ogen moeilijke, eters.

De zesjarige
Als de zesjarige in de middag vraagt wat we ’s avonds eten, is eigenlijk geen enkele antwoord het juiste, want alles is vies. Er is voor haar maar één goed antwoord: patat met spinazie à la crème. Bij groene dingetjes gaat ze gillen (behalve bij spinazie à la crème). Bij groene groente gaat ze gillen (behalve bij spinazie à la crème). Bij rode ook. Pannenkoeken moet ze niet, want daar zitten harde randjes aan. Poffertjes mogen daarentegen wel (van hetzelfde beslag) gebakken worden. Het Diva-gedrag is overigens niet terug te vinden in hoe ze haar eten eet. En het bestek kan na het eten weer regelrecht de la in, want eten met je handen gaat haar prima af.

De peuter
Voor de peuter hebben we dubbelzijdig plakband nodig om hem een schrale 5 minuten aan tafel te laten zitten. Nee, hij is meer van het lopend buffet. Een hapje hier, een hapje daar. Proeven is wel één van zijn kwaliteiten, tot rauwe ui en prei aan toe. Inmiddels weet hij wel wat eten met je doet. Hij vertelde me laatst dat ik beter niet meer kon eten, want ik werd wel erg groot… En bedankt!

De minipeuter
De minipeuter is een bodemloze put. Één van de eigenschappen die ze van haar moeder heeft. Haar bord kan niet snel genoeg gevuld worden. Na wat gecommendeer over eten op haar bord en het vlees snijden, begint ze heerlijk aan haar maaltje. Het liefst met macaroni of rijst. En vaak gaat het bordje tot de laatste korrel leeg. Maar er zijn ook zeker gerechten waar ze niks van moet hebben en dan begint ook de minipeuter hierin wat Diva-gedrag te vertonen…

LEGO Friends, Heartlake winkelcentrum

Ik waan mij in vroegere tijden. Wat had ik dit graag willen hebben als 6-jarig meisje. Helaas bestond deze variant van LEGO toen nog niet, althans dat werd mij verteld. Want toen ik een keer bij een vriendinnetje thuis kwam, zag ik daar toch echte meisjes LEGO… Maar goed, voor mij bestond het niet. Ik moest het doen met een ton vol jongens LEGO wat ik had ‘geërfd’ van mijn twee broers. En ook dat was leuk hoor, want ook al was ik een meisje, ik hoorde zo nu en dan in de categorie ‘bouwers’. Ik bouwde huisjes, met allemaal verschillend gekleurde blokjes. En ik vond het ook heerlijk om autootjes te bouwen om ze vervolgens in de file te zetten. Kortom, ik kwam echt niks te kort aan LEGO.

Maar mijn hart maakte een sprongetje toen dit pakket binnen kwam. Niet alleen mijn hart, ook mijn kleintjes begonnen te stralen van oor tot oor. En ik moest mijn best doen om de kleinste kleintjes te bedwingen. Zij hadden het liefst alle zakjes opengescheurd om los te gaan met de LEGO blokjes. Maar ik wilde, zoals ik dat vroeger eigenlijk heel graag ook wilde, het bouwwerk volgens het boekje maken. En dat gaat toch echt het beste met de zesjarige. Er staat niet voor niets 7-12 op de verpakking. Dat houdt overigens niet in dat een minipeuter er niet mee spelen kan, dat heeft de mijne wel bewezen.

De zesjarige heeft al aardig wat geduld en concentratie om te bouwen. Maar na boekje 1 stap voor stap in elkaar te hebben gezet, was dat voor die dag genoeg.

LEGO1

De volgende dag gingen we weer vol frisse moed verder. Of eigenlijk zette ze haar vriendinnetje na schooltijd aan het werk, dat had de kleine dictator goed bekeken. Want dan kon zij met de al gebouwde spulletjes spelen, terwijl haar klasgenootje aan het zwoegen was om een auto in elkaar te zetten.

LEGO2

Dag drie is ze toch zelf maar weer aan de slag gegaan en is het ons samen gelukt (na drie dagen dus) het Heartlake winkelcentrum van LEGO friends op te zetten. Mijn taak zat erop, kan ik ook weer afstrepen van mijn ‘bucketlist’. En de zesjarige kan losgaan met haar fantasie én met Stephanie, Sophie, Julian (de peuter was daar dan weer héél blij mee, een mannetje in al dat vrouwengeweld) en Emma.

LEGO3

In het winkelcentrum is een draaideur (ja waar je al niet enthousiast over kan zijn), een schoonheidssalon, een bar, friet- en pizzahut, een skatewinkel en een bruidjeswinkel. Ook is er een DJ met catwalk en wat er ook bij een winkelcentrum hoort is het fotohokje.

LEGO4

De adviesverkoopprijs van LEGO Friends Heartlake Winkelcentrum (41058) is € 109,99 en is absoluut een aanrader voor pakjesavond. Bestellen >>

Kleintjes en kattenkwaad

‘Silence is golden unless you have a toddler’. Een welbekende quote waar iedere ouder minimaal één keer mee te maken krijgt. Sommige meerdere keren en als je echt een beetje pech hebt, zelfs elke dag.

Maar, zijn jouw kleintjes vandaag helemaal schoon gebleven en hebben ze niks gesloopt? Dan heb ik hier de leukste ‘feel good foto’s’ voor je…

Deze kleintjes dachten een schaap te redden uit de kussenhoes.

 

Koop nooit, maar dan ook nooit een kussen met een inhoud van piepschuimballetjes! NOOIT! 

 

Deze twee knaapjes dachten zelf wel even koekjes te bakken…

 

Mooi groen is niet lelijk. Een kale muur wel. Toch mama?

Dit kleintje kon de juiste kleur niet vinden voor bij haar outfit.

 

Is dit kindje in protest tegen of voor Zwarte Piet?

Thank GOD, het is ‘maar’ pindakaas.

Dit kleintje had wat moeite met het vinden van zijn tanden.

Kan het nog erger? Volgens mij is het nog verf ook! 

Ook dit kleintje had wat moeite met het vinden van haar mond. 

Leek jouw kleintje vandaag op één van deze bovenstaande boefjes? Dan willen we natuurlijk graag de foto zien!

Peuter in Noppies

Twee weken geleden zag je mijn minipeuter al in een geweldig setje met mijn favoriete fake-fur vestje van Noppies. Vandaag is het de beurt aan mijn peuter om Noppies te showen. Zoals ik al eerder zei, de kleding is gemaakt van zachte materialen en bovendien ook nog eens heel stijlvol en fashionable. En dat geldt ook voor de jongenscollectie. Ik ben helemaal weg van de longsleeves, die van een mooie stevige en zachte kwaliteit katoen zijn. Maar vooral de prints die geïnspireerd zijn door dieren, monsters en het Venetiaans carnaval zijn zeer geliefd bij mij.

noppies 2

Toch draagt de peuter hier heel iets anders. Baggy en stijlvol zijn gecombineerd. Het Toby overhemd, met een fijne all-over print, heeft gave vintage denim accenten. Bijvoorbeeld als je de mouwen omvouwt. De trui Xippe, maakt, met het kraagje van het overhemd, mijn minipeuter een keurig ventje. Bovendien is de fijn gebreide katoenen trui over het overhemd heen heerlijk warm voor de koudere dagen in de winter. Door deze bovenkleding te combineren met een baggy jeans (Berend), maakt het algehele plaatje een stoere combi met een klassiek tintje.

noppies