opvoeding

Kind, Columns

Blijf van mijn kind af!

Omdat mijn kind de woorden niet kan uitspreken, doordat ze de woorden niet kent, of simpelweg niet weet hoe, betekent het niet dat er geen grenzen zijn. Want wie ben jij om te denken dat je het recht hebt om mijn kind aan te raken?

Het klinkt misschien heftiger dan dat het is. Want met aanraken bedoel ik ‘alleen maar’ een aai over de wangen, optillen, kietelen of een knuffel geven. Heel onschuldig, maar wat als het kind er helemaal niet van gediend is?

Mijn dochter was nooit zo aanrakerig, zeker niet bij vreemden. Ze dook dan weg achter mijn benen of zocht een vluchtoord in mijn schouder.  Lees meer

daar zit hij
Kind, Columns, Voor papa

Lieve kinderen, daar zit je vader!

Lieve kleintjes,

Ik wil jullie graag aan iemand voorstellen. Ik dacht dat ik dat officieel al eens had gedaan, maar blijkbaar heeft die introductie niet zoveel indruk gemaakt, want jullie lijken deze persoon compleet te zijn vergeten. Wellicht komt hij jullie toch wat vaag bekend voor en waarschijnlijk zie je hem hier ook weleens door het huis dartelen. Of op de bank zitten.

Dat komt omdat hij hier woont, hij eet ook elke avond mee, mocht je dat nog niet zijn opgevallen. Gaat er al een belletje rinkelen? Die man die zo goed kan minecraften en elke avond even met je vecht op het grote bed. Weten jullie het weer? Nou dat, lieve kleintjes, dat is nou jullie vader.

Ik wijs jullie er even op, want ik heb zo een vaag vermoeden dat jullie niet helemaal realiseren dat hij ook dingen kan doen.

Hij valt niet op, ik weet het. Hij heeft een soort magische schutkleur, ik ben er jaloers op.  Lees meer

Kinderen, Wat je niet wist

Het is niet mijn schuld. Dus zoek het uit!

niet mijn schuld

Je Kung Fu-pak is weer eens een beetje vochtig, want ik was vergeten om de was uit de wasmachine in de droger te stoppen. En nu moet je echt weg, ik zet de föhn er nog even op. Sorry schat, je pak blijft een beetje vochtig. Mijn schuld.
Je moet vandaag al je op school gemaakte handenarbeid zelf uit de klas meesleuren, want ik was vergeten om je een plastic tas mee te geven, terwijl de juf nog een herinnering op het klasbord had gezet. Sorry schat, mijn schuld dat je daar zo klunzig met je handen vol op mij staat te wachten.

“Ik ben zo moe, ik wil slapen”

Weet je mam, als je ons gewoon op tijd naar bed zou brengen, dan zou ik nu niet zo chagrijnig en vermoeid wakker worden.
Weet je kleintjes, het is grappig hoe snel jullie vergeten dat ik jullie rond 19.00 in bed had gelegd. Net als vrijwel iedere andere avond van jullie vermoeide leventje. Maar jullie besloten om er nog tig keer uit te komen, omdat je nog een keer moest plassen, nog een slokje water nodig had of omdat je mij voor de zoveelste keer moest melden dat je niet kon slapen. NEE SCHAT, JE LIGT OOK NIET IN JE BED! Hoe vaak moet ik je nog zeggen dat je moet gaan slapen?

Je luisterde niet. En nu ben je moe. Het is niet mijn schuld. Dus zoek het uit!  Lees meer
Columns, Kind

Het geven van ADHD medicijnen

Daar stond ik dan. Radeloos met een potje pillen in mijn handen. Ik had de strijd opgegeven, maar nu begon ik weer aan een nieuw gevecht. “Het is goed”, zei ik overtuigend. “Dit is goed, hier zul je je beter door voelen.” Maar van binnen schreeuwde ik, hoe kun je dit doen!?

Dit was de dag dat we begonnen aan de medicijnen. De medicijnen die mijn wilde, levendige, onbeheerde en luidruchtige zoon moesten helpen, rust in zijn hoofd moesten geven. Ik heb gevochten tegen de medicijnen. Mezelf moe gestreden met een natuurlijke aanpak. Minder suiker, minder kleurstof, een speciaal dieet, attributen waarmee hij zijn energie kwijt kon, ik heb hem laten gaan op momenten dat hij moest razen. Het mocht niet baten, het was niet genoeg.  Lees meer

Kinderen, Voor mama

Ja sorry hoor

sorry zeggen

Oké, ik zeg het gewoon, ik heb een aantal guilty pleasures en ik schaam me er geeneens voor. Zo zwijmelde ik me een ongeluk bij de tienerserie Reign en heb ik zwaar zitten grinniken bij Santa Clarita Diet, die we overigens in één weekend uitkeken.

Sorry, nou ja eigenlijk niet dus.

Waarom is het eigenlijk zo moeilijk om guilty pleasures toe te geven? Net als het zeggen van ‘sorry’. Misschien is het gevoel van ‘falen’ groot of heb je het gevoel een mislukkeling te zijn. En wellicht ben je bang om niet begrepen te worden.

Het toegeven betekent dat we kwetsbaar zijn en onze harten open en bloot leggen.  Lees meer

Kinderen, Voor mama, Wat je niet wist

Ik ben je moeder, ik kan je niets leren

beste voor kind

Het zal je vast niet ontgaan zijn, maar RTL4 heeft weer een nieuw spraakmakend programma op de buis. Zo één die nog leuker is om te kijken wanneer je Twitter open hebt staan. ‘Het beste voor je kind’ heet het en wanneer je de eerste aflevering gezien hebt, weet je het. Jij bent inderdaad de beste moeder voor je kind die er wezen kan, want guttegut, wat maken die mensen er een potje van.

Maar ik wil niet oordelen, ik ga niet oordelen! Want eerlijk is eerlijk, ik maak er ook weleens een potje van. Zo ben ik bijvoorbeeld strontjaloers op het slaapritueel van het hocus-pocus gezin. Om half zes liggen die kinderen op bed mensen, zonder te krijsen! En vervolgens slapen ze heerlijk in hun schoongemaakte aura. Ik ben al blij wanneer ik de klus voor zevenen geklaard heb, maar over het algemeen is het naar bed brengen van mijn kinderen een hels karwei.  Lees meer

Kinderen, Wat je niet wist

Lieve kleintjes, wanneer jullie verliefd worden…

kalverliefde

Lieve kleintjes,

Jullie worden steeds groter en ik weet dat er een dag komt dat jullie uit zullen vliegen met de liefde van jullie leven. Dat jullie je veilig zullen voelen in de armen van een ander. Dat jullie troost zullen vinden op de schouders van een ander. Dat jullie eigen keuzes zullen maken, waarschijnlijk ook andere dan de mijne. Dat jullie zelf moeten ontdekken hoe de liefde werkt. En hoe de liefde niet werkt.

Ik weet dat die dag gaat komen, gelukkig duurt dat nog héél lang.

Tot die tijd is er kalverliefde. Kalverliefde is zo fijn. Fladderende vlindertjes in je buik, wanneer je aan dat lieve meisje denkt of aan die stoere jongen. De kalverliefde hoeft niet beantwoord te worden, het mag ook stilletjes, alleen. Helemaal voor jezelf.

En ik weet dat wij ‘volwassenen’ heel irritant kunnen reageren op deze verliefdheid, met als gevolg dat de kriebeltjes helemaal niet meer zo fijn voelen. Daarom beloof ik jullie plechtig een aantal dingen te laten en een aantal dingen wél te doen.  Lees meer
Baby, Columns, Kind

De schreeuwlelijk wordt opgevoed

Met vier kinderen gebeurt het niet vaak dat ik met één kind naar het winkelcentrum ga. Maar van de week kwam het zomaar voor het eerst voor dat de oudste drie een speeldate hadden en ik dus een middag alleen met mijn jongste, kind nummer vier, opgezadeld zat.

Ik had natuurlijk kunnen genieten (als in Netflixen) van mijn ‘vrije’ middag, want ja zo voelt dat voor mij met één kind om mij heen. Maar nee, ik koos ervoor om met hem naar het winkelcentrum te gaan. Ik bedoel, op stap met één kind, hoe relaxt is dat!? Dat Netflixen kan ik ook wel met vier kinderen dartelend om mij heen.

En dus liep ik met mijn jongste door het winkelcentrum, we kochten wat knutselspulletjes en wat lekkers om te snoepen. We hadden het fijn samen. Maar dat fijne moment werd plotseling onderbroken door een luidkeels geschreeuw dat door het winkelcentrum galmde. In de verte was een peuter het duidelijk ergens niet mee eens. Het kind stond te huilen, te schoppen en te krijsen naast zijn wanhopige moeder.

Ik had medelijden met beide, maar het meest met de moeder. Ik voelde me ook een klein beetje schuldig door het feit dat deze krijsscène mij een goed gevoel gaf. Het was namelijk een keer niet mijn kind dat daar stond te blèren. Ik hoefde er niets mee. Wat een zaligheid.  Lees meer
Baby, Columns, Kind

Beste moeder van een zorgenkindje

Afbeelding: Shutterstock

Ik zie het in je ogen, je bent moe, ze schreeuwen om hulp. Maar je wilt het er niet uitlaten, want wie begrijpt jou nou? Wie begrijpt jouw situatie. Wie snapt hoe het is om te moeten zorgen voor jouw kind, jouw zorgenkind. Iedereen kan het zich voorstellen hoe vreselijk het moet zijn. Maar niemand die het voelt.

Je werkt hard, je strijdt door. Je cijfert jezelf weg.

Ik zie je lachen naar je kleintje die jou voor de honderdste keer hetzelfde plaatje laat zien. Ik zie je genieten van je kleintje dat voor het eerst zelf zijn naam geschreven heeft. En ik zie je diep van binnen huilen omdat je niet weet wat de toekomst te bieden heeft.

Je stelt je toekomstbeeld bij. Jouw kind zal nooit meegaan met schoolkamp. Jouw kind zal nooit gaan stappen met zijn vrienden. Jouw kind zal misschien nooit echt vrienden kunnen maken.

Het steekt, het doet pijn.  Lees meer
Baby, Columns

Samen slapen, borstvoeding… Borstslapen!

Samen slapen, borstvoeding… Borstslapen! Jaja, we hebben weer een nieuwe term. Een term die verder gaat dan de term der termen (wat dat ook wezen mag).

Borstslapen.

Een term waar menig man waarschijnlijk wel oren naar heeft en menig vrouw niet aan denken moet. Echter is dit zogeheten ‘borstslapen’ niet voor hen bedoeld, maar voor de kleintjes.

Borstslapen

Borstslapen is kort gezegd samen slapen én borstvoeding geven. De hele nacht. Of nou ja, wanneer de baby of peuter daar behoefte aan heeft. Ik kan veel, heel veel nadelen bedenken om dit zeer af te raden. Ik bedoel, zie je jezelf al liggen met je tieten paraat voor wanneer de grijpgrage baby maar wil? 

Lees meer