opvoeding | Voormijnkleintje.nl

Er zijn van die dagen dat ik niet wakker wil worden met de wetenschap dat ik weer drie mondjes moet voeden.

Er zijn van die dagen dat ik spontaan even naar de wasmachine ga om gewoon even niet in de buurt van kinderen te zijn.

Er zijn van die dagen dat ik hardop scheld.

Er zijn van die dagen dat ik het tandenpoetsen oversla omdat ik de kinderen zo snel mogelijk op bed wil hebben.

Er zijn van die dagen dat ik zeg dat ik wel een spelletje mee wil spelen, maar vervolgens allerlei smoesjes verzin om maar niet mee te hoeven spelen.

Er zijn van die dagen dat ik onnodig lang in de supermarkt blijf hangen.

Er zijn van die dagen dat ik zeg ‘nog 5 minuutjes op de Wii’ en het er uiteindelijk 20 zijn geworden.

Er zijn van die dagen dat ik niet weer naar de zoveelste ‘voorstelling’ kijken wil, maar liever naar mijn telefoon staar.

Er zijn van die dagen dat ik schreeuw, terwijl ik het ook gewoon had kunnen zeggen.

Maar… Lees meer

Ja papa, Kinderen

Tot nooit meer ziens!

Arno

We waren een middagje met de kinderen weggeweest en de dochter mocht een vriendinnetje meenemen. Aan het eind van de middag brachten we het vriendinnetje weer naar huis. De twee andere kleintjes zaten achterin de auto al lekker te slapen, terwijl de dochter en haar vriendinnetje nog vrolijk zaten te kletsen.

Ineens werd het ijzig stil achterin de auto. Het vriendinnetje was verdrietig, want ons engeltje had gezegd dat ze niet op haar feestje mocht komen. Het vriendinnetje wilde niet meer praten, ze wilde eerst excuses. Maar de dochter wilde haar geen excuses aanbieden, want het was maar een grapje. Dat het grapje niet in goed aarde viel, kon haar niet deren. De kinderen stonden schaakmat, of zoals ik tegen mijn collega’s zou zeggen “in een deadlock”. Lees meer

Kinderen

Wat een slechte opvoeding!

Pauline

Afbeelding: Shutterstock

Zo dan, die ouders kunnen echt niet opvoeden! Luister nou toch een keer naar je kind. Kijk dan, ze wil gewoon aandacht of een duidelijke grens. Je laat je kind toch niet zo huilend achter? Die moeder loopt gewoon door! Wees eens consequent voor je kind, zo raakt het toch alleen maar in de war! Geen wonder dat hij straks een therapietje nodig heeft.

Dít en meer. Ik heb het zo vaak gedacht voordat ik kinderen kreeg. Ik zou best wel eens terug in de tijd willen en mezelf een flinke dreun willen geven.

Nu weet ik dat de kinderen die ik zag gewoon kinderen waren. En de ouders gewoon ouders. Lees meer

Kinderen, Wat je niet wist

Een beetje uiterlijke verzorging is geen overbodige luxe

Pauline

Als ouder van jonge kinderen ben je continue bezig met het aanleren van bepaald gedrag en probeer je die algemene levenslessen over te brengen, die je graag aan je kleintje mee wilt geven.

Zo leer je ze bijvoorbeeld veilig over te steken door consequent links en rechts te kijken. Vertel je ze dat ze nooit kauwgom onder een tafel vandaan moet krabben om er vervolgens verder op te kauwen, leer je ze dat pannen op het gasfornuis heet zijn en dat je je plasje en je hoopje op de wc achterlaat, doorgetrokken en wel. Het kost wat energie en frustratie, maar na wat doorzettingsvermogen zul je zien dat je opvoedkunsten zijn vruchten zullen afwerpen en kun je triomfantelijk genieten van een mooi behaald resultaat.

Toch zijn er een aantal dingen die de kleintjes maar niet lijken te snappen. Ze kunnen het simpelweg maar niet in hun oortjes knopen. Lees meer

Kinderen, Wat je niet wist

Wat er zich afspeelt in mijn kleintjes hoofd, de eerste vier minuten van de dag

Pauline

Afbeelding Shutterstock

Een tijdje geleden schreef ik hier wat er zich allemaal in mijn hoofd afspeelt, de eerste vier minuten van de dag. Een moederbrein dat dag en nacht aan het werk is. Nu ben ik niet de enige met een 24-uurs werkend brein. Ik verdenk mijn kleintjes ook van deze gave. Zo werd mijn peuter onlangs wakker met exact de woorden: “wat nou weer?”. Dat is toch best wel een teken van onrust in je hoofd.

Naast wat er zich afspeelt in mijn hoofd, de eerste vier minuten van de dag, leek het me leuk om wat er zich afspeelt in mijn kleintjes hoofd, de eerste vier minuten van de dag op te schrijven.

Maar aangezien ik (nog steeds) geen gedachten kan lezen, vermoed ik dat dit zich in het hoofd van mijn kleintje afspeelt, de eerste vier minuten van de dag. Lees meer

Kinderen, Wat je niet wist

De stem van het ouderschap

Pauline

Soms word ik gewoon moe van mijn eigen stem. Het is niet mijn normale stem, het is mijn serieuze, diepe stem op een zo laag mogelijke toon met een randje gemeenheid om wat extra overtuiging toe te brengen.

De stem van het ouderschap, met vrijwel altijd dezelfde woorden.

‘Ruim je kamer op!’
‘Haal die vinger uit je neus’
‘Gooi dat in de prullenbak’
‘Schiet nu even op’
‘Je gaat nu slapen’
‘Nee dat mag niet’
‘Haal die hand uit je broek’
‘Kijk uit wat je doet’
‘Neem nu een hap van je eten’

Enzovoorts, enzovoorts…

En omdat die stem van het ouderschap meestal gepaard gaat met een veel te serieuze, tikkie chagrijnige gezichtsuitdrukking, probeer ik mijzelf er regelmatig op te wijzen dat mijn kleintjes van zo een hoofd niet vrolijk worden. En al helemaal niet gaan doen wat ik ze beveel. Lees meer

Columns, Kind

Lief oudste kind, het spijt me

Pauline

Lief oudste kind van me,

Het spijt me dat ik niet weet hoe het is om de oudste te zijn. Met twee grotere broers ben ik namelijk de jongste. Er ontbreekt een essentieel inlevingsvermogen in hoe het is om de oudste te zijn. Wel weet ik inmiddels hoe het is om een oudste kind te hebben. En dat is fantastisch. Jij bent fantastisch.

Maar in het verleden heb ik ook regelmatig wat steekjes laten vallen. Ik moest het wiel uitvinden. En jij was mijn wiel.

Het spijt me dat ik mij zo vasthield aan de stomme slaapschema’s. Dat ik je liet huilen omdat ik gelezen had dat dat het beste was. Dat je uiteindelijk wel in slaap zou vallen. Moederziel alleen. Maar ik was als de dood dat ik je ‘verwennen’ zou en dat je dan helemaal nooit meer zou gaan slapen. Sorry lief oudste kind, nu weet ik beter. Lees meer

Kinderen, Wat je niet wist

Gelukkige kinderen, daar gaan we voor

Pauline

Als je zwanger bent en iemand je vraagt of je voorkeur hebt voor een jongen of een meisje, dan komt meestal het correcte antwoord: ‘Als het maar gezond is’.

Ondertussen droom je stiekem van een meisje of een jongen, maar net wat je voorkeur is. En als je kleintje dan na negen maanden broeden geboren wordt, is gezondheid inderdaad een hele fijne bijkomstigheid en kan het je eigenlijk maar vrij weinig schelen of er een aanhangsel aanhangt of niet.

Als je kleintje dan eenmaal het daglicht heeft gezien, krijg je nog steeds allerlei vragen en opmerkingen op je afgevuurd. Het begint met vragen als ‘Slaapt je kleintje al door?’ en ‘Loopt jouw kindje al?’. Naarmate ze wat groter worden ‘Waar gaat je kind straks naar school?’, ‘Hopelijk doet hij het een beetje goed op school’ en ‘Heeft hij veel vriendjes en vriendinnetjes?’. Lees meer

Kinderen, Voor mama

Ik ben die thuisblijfmoeder, die de hele dag niks zit te doen

Pauline

Zo. Hatsee. Ik heb het gezegd. Ik ben die thuisblijfmoeder, die de hele dag ‘niks‘ zit te doen en wacht tot de man weer thuiskomt.

Want dat is wat je denkt toch? Het is in ieder geval wat ik dacht. Ik wilde spannende series kijken en eindelijk een keer alle seizoenen van Lost uitkijken. En lekkere taartjes bakken, terwijl mijn kleintjes lief (op één plek) met hun speelgoed spelen. Ik dacht er zelfs aan om te beginnen aan de trilogie van de Da Vinci Code als de kleintjes hun middagdutje deden. En uiteraard zou het huis lekker opgeruimd en schoon zijn én ook blijven.

Daar zou ik allemaal tijd voor hebben als ik thuis bij de kleintjes zou zijn. Dacht ik. Lees meer

Kinderen, Liefs Diana, Voor mama

Ik ben zo’n jankmoeder

Diana

Ik ben een moeder van twee knappies, een pubermeisje van 14 en een kleuterjongen van zes. Er gaat geen gebeurtenis van hen voorbij zonder dat ik sta te janken, kortom ik jank al ruim 14 jaar en sinds zes jaar twee keer zoveel. Zelf word ik er soms “schijt” ziek van. Dan wil ik het niet, maar gebeurt het gewoon.

Laat ik beginnen met de zwangerschap. Ik weet niet hoe het bij jullie was, maar op sommige momenten was ik behoorlijk labiel. En ja, toen de babies waren geboren was het hek van de dam. Toen kwamen die eeuwige kraamtranen en ook bij iedere keer als ik het allemaal even niet meer wist.

De eerste balletles, zwemles, uitvoering, peuterspeelzaal, kinderdagverblijf, kleuterschool en hun eerste geblèr bij het schoen zetten of als ze met Sint Maarten braaf met spanning bij een deur stonden te wachten tot die open werd gedaan. Ik kan vol trots kijken naar die twee “soms” monsters met tranen in mijn ogen. Ook als ze flink gevallen zijn huil ik een beetje mee. Lees meer