opvoeding | Voormijnkleintje.nl

Er wordt een hoop gezeurd en geklaagd over en door thuisblijfmoeders. Hoe zwaar het allemaal wel niet is om de hele dag voor de kleintjes te moeten zorgen en dat je er toch zelf voor kiest en niet zo zeuren moet. Jaja, we weten het wel. Maar vandaag, terwijl ik in het zonnetje met mijn koppie koffie de was aan het vouwen ben, vandaag vertel ik je over het mooie ervan. Het mooie van een thuisblijfmoeder zijn.

Want als je thuisblijfmoeder bent en als er een kleintje onverwachts ziek wordt, hoef je jezelf niet in allerlei bochten te wringen en erger nog aan iemand toestemming te vragen om je eigen zieke kleintje te kunnen verzorgen.

Je hoeft als thuisblijfmoeder niet voor een inkomen te zorgen. Dat betekent dus ook geen ingewikkelde en confronterende functioneringsgesprekken of leuren om salarisverhoging.

Als alle kleintjes op school zitten, zou je die tijd kunnen benutten om te gaan sporten. Mwoehahaha!

Als de zon schijnt, zoals vandaag, kan je de boel de boel laten en met je bakkie koffie zo lang pauze nemen als jezelf wilt. En ondertussen kan je kijken naar je kleintje die heerlijk aan het spelen is.

Je kan de hele, maar dan ook de hele dag in je joggingbroek blijven lopen.

Soms is het wandelingetje naar de brievenbus het uitje van de dag. Heb je meer uitdaging nodig? Dan ga je met de hond, je drie kleintjes en hun speeldates boodschapjes doen in de supermarkt.

Als het schoolvakantie is heb jij ook vakantie, althans, dat neem je jezelf voor. In de praktijk blijken de schoolvakanties hard, zeer hard werken te zijn. Maar het idee van 12 weken vakantie in het jaar, klinkt mooi toch?

Maar het allermooiste aan een thuisblijfmoeder zijn, is dat je altijd, 24/7, tot in den treuren aan toe, er bent voor je kleintjes. Dat is toch best een voorrecht. Helemaal als de zon ook nog schijnt.

Dat lieve mensen en nog veel meer, dat is het mooie van thuisblijfmoeder zijn.

Ps. En nee dit was geen aanval op de werkende moeder maar puur een gelukzalig momentje van een thuisblijfmoeder in de zon.

Afbeelding: Shutterstock
2015/2024

Kind, Baby, Columns

Even bij ze liggen tot ze slapen

Pauline

Ik heb úren en úren naast mijn kinderen gelegen in de hoop dat ze snel in slaap zouden vallen, wat meestal resulteerde in een slapende moeder en een wakker kind.

Ik heb gedaan alsof ik sliep, in de hoop dat mijn kleintje sneller in slaap zou vallen. Ik heb gekriebeld tot ik een lamme arm had. Ik heb genegeerd en op mijn telefoon gekeken voor vermaak. Ik heb mezelf opgevreten en mezelf voor gek verklaard. Waarom blijf ik hier wachten tot ze in slaap vallen? ‘Normale kinderen’ kunnen toch ook gewoon zelf in slaap vallen? Wat doe ik hier? Lees meer

Kind, Columns

Ruim je kamer op!

Pauline

Ik hoor mijn moeder het nog zeggen. Ruim nou eens je kamer op. Jaja, ik ruim mijn kamer op, dacht ik dan.

Vervolgens ging ik naar boven, naar mijn kamer. Waar ik mezelf in de spiegel zag en dacht, ik ga even een leuke staart in mijn haar maken. Of ik doe even een leuk dansje. Een leuk dansje is nog leuker in dat ene jurkje en dus trek ik nog een stapel uit mijn kast, want het leuke jurkje waarin ik dansen wil voor mijn spiegel, ligt onderop. Hmmm, het is wel heel veel werk om die stapel netjes te krijgen, ik leg het wel even op de grond…

De geschiedenis herhaalt zich. Nu ben ik het die zegt: Ruim je kamer nou eens op. Ok, laat ik wel eerlijk wezen, ik zeg het misschien ietsjes anders. ‘Sjongejonge… Jonge, WAT een bende. Ruim die zooi in je kamer op!’

Mijn 7-jarige hoort me aan en gaat een poging doen om de chaos te ordenen. Ze begint met een stapel papieren midden op de grond. ‘Oh, dat is een leuke tekening, die leg ik wel even op mijn bed’, hoor ik haar van een afstand denken. ‘Oh en op dat blaadje kan ik nog wel wat meer tekenen.’ En ze gaat driftig op zoek naar wat verdwaalde stiften die verspreid over de vloer liggen. Tijdens haar driftige zoektocht komt ze nog wat boekjes tegen die niet verplaatst worden naar de boekenplank, maar recht naar achteren worden gemikt.

Terwijl ik toevallig nog een keer langs haar kamertje loop, blèr ik het nog maar een keer. Deze keer wel alleen met de woorden: ‘Ruim je kamer op!’

Oh ja, dat is wat ze aan het doen was. Ja maar… Wat er nu van haar verwacht wordt, is een onmogelijke taak. Want hoe moet ze deze kamer nu opgeruimd krijgen? Al starend lukt het in ieder geval niet, is ze achter gekomen.

Vervolgens is het eten klaar, moeten we naar zwemles of is het simpelweg bedtijd. Er is altijd wel iets belangrijker dan het voortzetten van de opruimsessie. En zo blijft het een bende op de kamer.

Zoals ik al zei, de geschiedenis herhaalt zich. Toch heb ik van de geschiedenis geleerd. Het gaat namelijk niet gebeuren. Nu kan ik, zoals mijn moeder dat deed, toch zelf elke week die kamertjes op gaan ruimen. Òf ik schuif het speelgoed en de zooi opzij, zorg voor een brandveilig pad, zodat ze bij nood kunnen ontsnappen en ik vind het verder wel prima. Elke kamer heeft tenslotte een deur, en met de deuren dicht zien de kamertjes er heel netjes uit.

Afbeelding: Shutterstock / pathdoc
Update: 2015/2023

Voor mama, Kind

Geduld is een schone zaak! 9 tips wanneer geduld verliezen een dingetje is

Pauline

Wanneer geduld verliezen een dingetje is… Nou ik kan je vertellen, dat is het! “Kalmte zal u redden”, zei mijn vader altijd. En de regel “geduld is een schone zaak” is er ook zo één die ik uit mijn kindertijd heb meegenomen. Mensen vinden mij vaak ook relaxt overkomen. Heel chill en geduldig. Maar in de praktijk gaat dat dus wel eens anders.

Geduld verliezen bij je kind

Beoordeel een boek nooit op zijn kaft, want al lijk is heel chill en geduldig, dat is toch een beetje schijn. Want wanneer voor de tachtigste keer die beker met appelsap omtieft, ik wéér onderuit ga over de schoenen die vóór de schoenenkast zijn neergegooid of wanneer ik moet aanschouwen hoe een sperzieboon wordt ontleed om deze vervolgens met muizenhapjes en acht bekers water op te ‘eten’, dan kan kalmte mij niet meer redden en verlies ik toch echt wel eens mijn geduld. En echt schoon ziet dat er niet uit.

Geduld verliezen bij je kind is verschrikkelijk. Schreeuwen, boze blikken, het gebeurt vaker dan ik eigenlijk zou willen. Soms word ik ’s morgens wakker met het voornemen om mijn geduld onder controle te houden.

Vandaag verlies ik het niet. Vandaag maak ik een dag die mijn kinderen zich mogen herinneren.

Maar helaas, geduld verliezen zit in een klein hoekje. Maar wanneer het dan toch dreigt te gebeuren, heb ik hier een paar tips voor je. Tips om in je achterhoofd te houden, tips om je geduld niet te verliezen.

Tips om je geduld niet te verliezen

1. Gelijke behandeling

Behandel je kinderen zoals je de kinderen van je vrienden behandeld. Ga je tegen hen staan schreeuwen als ze hun schoenen laten slingeren? Waarschijnlijk niet. Ga je staan zuchten en puffen wanneer ze een beker omgooien? Nee, waarschijnlijk ook niet. Natuurlijk halen je eigen bloedjes het bloed veel sneller onder je nagels vandaan. En is je geduld verliezen bij je eigen kind veel waarschijnlijker. Maar waarom zou je je eigen vlees en bloed niet net zo eervol behandelen als de kinderen van een ander?

2. Slaaptekort

Zorg dat je niet vermoeid bent. – WHAHAHAHA! – Oké, wellicht een onhaalbare tip voor een jonge ouder, maar het werkt absoluut. Schreeuwen is vaak onmacht en wanneer je vermoeider bent, slaat de onmacht sneller toe.

3. Bron van geduld verliezen: nutteloze discussies

Voer geen nutteloze discussies en maak geen ruzie met je kind. Als je zelf al gefrustreerd bent, zullen zij ook gefrustreerd reageren. Wees duidelijk én eerlijk.

Oh ja, en nee is nee en blijft nee! Het zal je kind in zijn latere leven alleen maar voordelen geven.

4. Wees positief

Bekijk het leven van de zonnige kant, het scheelt een hele hoop frustratie en nare sfeertjes. Dondert die beker weer eens om? “Oh, pak maar een doekje en maak ook meteen alle stoelen even schoon.” En geef een complimentje over het schoonmaken, in plaats van commentaar te leveren over het omgooien van de beker.

5. Wees voorbereid

Wanneer je onvoorbereid werkzaamheden of activiteiten gaat uitvoeren, zullen de kinderen ongeduldig om je heen dartelen. En dat is natuurlijk hét recept van geduld verliezen.

Sta je op het punt om met z’n allen te vertrekken, zorg dat je gaat en niet nog twintig ‘dingetjes’ moet doen. Is het etenstijd? Zorg dat je weet wat je gaat eten en dat je alles in huis hebt, want we weten allemaal waar hongerige kinderen in kunnen veranderen…

6. Verlaat de situatie

Begint het van binnen bij je te borrelen, ga dan weg. Wees het verliezen van je geduld voor, door jezelf uit de situatie te halen. Ga op de trap zitten en zeg tegen je kind dat je een ’time-out’ nodig hebt. De kinderen zullen je nog gek aankijken ook.

7. Wees een voorbeeld

Want ja, dat is wat ze doen. Ze kijken naar jou en ze leren van jou. Op zich best een goede reden om dan ook het juiste voorbeeld te geven.

8. Ga na waarom je je geduld verliest

Meestal ligt het probleem ergens anders dan bij die omgevallen beker. Je bent moe, je hebt andere dingen aan je hoofd, je was al pissig omdat je een discussie had met je kerel, of wat dan ook. Als je je realiseert dat het alleen maar een onhandige handeling van je onschuldige kleintje is, zul je veel minder snel uit je slof schieten.

9. Fluisteren

En als het bovenstaande allemaal niet lukken wil, probeer dan te fluisteren in plaats van te schreeuwen. Komt vaak nog veel enger over ook.

Het klinkt allemaal zo simpel, waarom is het dan zo verrekte moeilijk!? Geduld verliezen bij je kind ligt altijd op de loer. Ze noemen het ouderschap, opvoeden. Prachtig op papier, maar échter in de werkelijkheid.

Afbeelding: Shutterstock

Baby

Babydragen… Dat ziet er ingewikkeld uit

Gastblogger

Babydragen is de oudste manier om je kindje te vervoeren en het zal ook nooit veranderen. Behalve dan dat de mode verandert en er dus steeds andere uitstralingen in doeken en draagzakken zijn. Moeders doen het al eeuwen en hopelijk blijven we het nog eeuwen doen.

Babydragen is fijn

Het voelen van je baby’tje die zich veilig nestelt tegen je borst aan, dat je op elk moment een aai over het bolletje kunt geven en jouw hartslag dichtbij de hartslag van je ukkie, is onbeschrijfelijk mooi. Geen enkele moeder krijgt genoeg van die geur van haar baby en geen enkele moeder is dat zachte lieve bungelende voetje beu.

Het dragen van je baby in een draagdoek of draagzak staat voor mij gelijk aan geborgenheid. Echter is er één nadeel, wanneer je baby vast voedsel mag, moet je zo nu en dan even graven naar etensresten in je decolleté. Oké en ook als je kind veel spuugt moet je zo nu en dan even je shirt verfrissen want voor je het weet groeit er schimmel in je decolleté. Ieuw.

Nadeel van babydragen

Oh wacht. Er is nóg een nadeel aan het dragen van je baby. Mensen vinden er wat van. En de meeste mensen zijn ook niet in staat om hun opmerkingen voor zich te houden en dus krijg ik dagelijks de volgende opmerkingen.

Note: niet alle opmerkingen zijn negatief! Ik krijg ook vele opmerkingen van dames die het babydragen zo vertederend vinden. Van ‘ex-draagmoeders’ waarvan de baby’s te groot zijn maar het ook altijd heerlijk vonden om te dragen of dat het er zo heerlijk uitziet.

Lees meer

Columns, Kind

Lieve dochters, wat jullie weten moeten

Pauline

Afbeelding: Shutterstock

Er is al veel geschreven over jongens. Over zonen. Hoe het als moeder is om het andere geslacht te moeten opvoeden, iets bij te brengen en misschien zelfs adviezen te geven. En dat is niet altijd gemakkelijk, simpelweg omdat er gewoonweg weleens teveel rondslingerende piemels, scheten en ongecontroleerde karatebewegingen zijn.

Ze worden snel groot

Maar ik heb ook dochters. En, hoe cliché, ze worden veel te snel groot. Het liefst zou ik ze in een potje willen stoppen en veilig op een plankje willen zetten. Of aan hun staartje willen trekken en dat dan de tijd plots voor even bevriest. Bijvoorbeeld dat moment dat ze voor het eerst haar eigen popje een lepel in haar mond cq. neus duwt. Of het moment dat ze in haar ene hand een verlept bloemetje stevig vastknijpt en met haar andere hand haar elastiekjes uit haar haren trekt.

Sterke, zelfverzekerde en gelukkige vrouwen

Maar ja, de tijd gaat voorbij en ook dochters groeien door. Het liefst zie ik mijn dochters sterke, zelfverzekerde en gelukkige vrouwen worden. En het is moeilijk om te beseffen dat ik daar niet de volledige controle in zal hebben. Uiteindelijk zullen ze het zelf moeten doen.

Lees meer

Columns, Voor mama

Hoe krijg je luidruchtige kinderen stil?

Gastblogger

Na het lezen van de 5 feitjes over luidruchtige kinderen, wil ik toch even wat zeggen over hoe je ze daadwerkelijk stil krijgt zonder continu sssssshhhhhhht! te hoeven sissen. Doe er je voordeel mee. Of niet. Sssshhhus dan maar lekker door.

Ik heb drie kinderen en ze zijn luidruchtig. Niet een beetje luidruchtig, nee ze zijn de luidruchtigste wezen op deze wereldbol, brulapen meegerekend.

Het eerste wat ze doen als ze wakker worden, is luidruchtig zijn. Ze beginnen niet als een oude diesel eerst te pruttelen, ze hebben geen koffie nodig om even bij te komen, ze hoeven niet eerst even onder de douche hun slaap weg te gapen. Nee hoor, het ene moment zijn ze diep in slaap en het volgende moment ZIJN ZE WAKKER!

Het gevolg is dat er in mijn huis tijdens het eindeloze geschreeuw ook eindeloos gessssshust wordt. We ssshhhussen wanneer er lawaai naast de babykamer gemaakt wordt. We ssshhhussen wanneer er stampvoetend op de trap gelopen wordt. We SSSHHUSSEN wanneer er één keihard, zomaar uit het niets ‘BOE’ recht in mijn gezicht roept. En geloof me, vroeg in de ochtend kan al dat gessssshus resulteren tot een lichte hyperventilatie. Lees meer

Kind, Lijstjes

10 dingen waarvan je niet begrijpt dat je ze moet blijven herhalen

Pauline

Bij sommige dingen in de opvoeding zou je denken dat je kleintjes het na één keer uitleggen wel begrijpen. Dat ze het in hun oortjes hebben geknoopt en het de volgende keer anders of niet meer doen.

Helaas.

Opvoeden is herhalen, herhalen. Herhalen!

Maar deze dingen wil ik niet meer herhalen. Please. Kap er gewoon mee! Of doe het gewoon zoals ik het je geleerd heb…

1. Om maar te beginnen met naar bed gaan bijvoorbeeld.
Waarom moet ik elke avond lullen als brugman om die kleintjes in hun bed te krijgen? El-luk-ke avond weer. Blijf nou liggen, ga nou lekker slapen. Nee, je mag niet nog een slokje water. De laatste keer plassen en dan ga je echt slapen! GA SLAPEN!

2. Je moet IN het toilet plassen. Niet eromheen, niet erop, maar erIN…
Alleen al de geuren die het achterlaat. Ja, soms duurt het even voordat ik het door heb. En nee, het zijn niet alleen de piemels die mis mikken.

3. Nu we het er toch over hebben. Doortrekken!
Het is niet dat ik te lui ben om even de knop in te drukken. Maar ze zullen het vast ook een keer vergeten bij mensen die niet zoveel van ze houden…

4. Gevalletje: doe het gewoon zoals ik het je geleerd heb… Je kont afvegen.
Dus niet met de gehele wc-rol en één stukje papier is doorgaans ook niet voldoende.

5. Gevalletje: kap ermee! Mensen willen niet aan je vingers ruiken! Zeker niet als je net van het toilet af komt of als je hand rechtstreeks uit je broek komt.
Punt.

6. Niet overal tegenaan schoppen. En zeker niet tegen voorbijgaande mensen.
Lopen over straat is geen Super Mario spelletje. Als je tegen de boompjes schopt, komen daar geen muntjes uit. En benen van volwassen mensen hoeven niet onderuitgehaald te worden.

7. Elke ochtend als we naar school gaan, moeten we onze schoenen aan doen. Waarom, WAARom moet ik dat eerst 20 keer blèren voordat er iemand überhaupt reageert??
En daarmee is alles gezegd, ik wil het er niet meer over hebben.

8. Piemel en poep kun je niet te pas en te onpas roepen. Zeker niet in het openbaar.
En het is ook geen goede naam voor een huisdier.

9. De hond is geen paard, je kunt er dus niet op zitten.
De peuter is zéér hardleers in deze.

10. En haar staart is geen bel. En ze laat ook geen scheet als je eraan trekt.
Ook in deze is ze hardleers.

Ach ja. Nogmaals… Opvoeden is herhalen. Herhalen. HERHALEN!

Afbeelding: Shutterstock

Columns, Kind

Mag jouw kind een slokje wijn of bier?

Pauline

Als je je kinderen blootstelt aan alcohol, maken zij dan meer of minder misbruik van alcohol wanneer ze groter zijn?

In het artikel dat ik laatst hier las, beargumenteert Mike Steinberger (schrijver en vader) dat het gezond is om je kind op een verantwoordelijke manier te leren om te gaan met alcohol, door ze te betrekken bij de gewoontes van de familie en ze dus zo nu en dan te laten proeven. Het is ongezond om een volledig verbod op alcohol te leggen. Het hele artikel lees je hier.

Nee, echt niet!

Mijn eerste reactie is ‘NEEEE!’. Als ik mijn kleintjes zou betrekken bij mijn wijn-drinken, zouden ze regelmatig een slok wijn naar binnen werken. Er wordt niet voor niets gezegd dat je onder de 18 jaar geen alcohol mag drinken. De hersentjes zijn nog in de groei en kunnen al die slokken alcohol niet aan.

Maar het gaat hier natuurlijk niet over hoe je je kind leert comazuipen, maar hoe je je kind betrekt bij jouw gewoontes. Je haalt de nieuwgierigheid weg door ze te laten proeven, je biedt ze niet meteen een vol glas aan. En bovendien, een slokje wijn, hoe erg kan het zijn? We nemen onze kleintjes ook massaal mee naar de McDonalds. De kans is overigens ook groot dat ze die rode, witte of gele bende verschrikkelijk goor vinden en het dus voorlopig niet meer vragen. Maar wat als het smaakt naar meer?

Mama mag ik proeven?

Tot nu toe heb ik de vraag ‘Mama mag ik proeven?’ van mijn kleintjes nog niet gekregen. Mijn antwoord zou ook ‘nee’ zijn. Ik vind ze nu simpelweg te jong en ik weet dat ze nu ook niet ergens anders in de verleiding zullen komen om het toch te kunnen proeven. Dit zal een ander verhaal zijn als zij een jaar of 16 zijn. Dan zou misschien de nieuwsgierigheid kunnen opspelen en ik ben er wel van overtuigd dat iets verbieden het nog aantrekkelijker maakt. Als het niet binnenshuis mag, gaan ze het misschien wel buitenshuis zoeken.

Opvoeden

Maar ja, weer aan de andere kant. Je doet nu je stinkende best om je kleintjes op te voeden naar verstandige jong volwassenen en dan moet je er dus eigenlijk op vertrouwen dat je dat klusje tegen die tijd goed geklaard hebt. De vraag is, is dat daadwerkelijk gelukt?

Moeilijk, moeilijk, moeilijk. Wat is opvoeden soms toch een moeilijke en onzekere klus.

Uitgelichte afbeelding: Shutterstock

Origineel gepost: mei 2015
Herschreven: mei 2022

Columns, Voor mama

Mama, waarom werk jij niet?

Pauline

Er zijn van die vragen die niet alleen door wildvreemden gesteld worden. Ook je eigen vlees en bloed vraagt het zich weleens af. Zo vroeg mijn dochter onlangs: “mama, waarom werk jij niet?”.

Ik ben ongeveer vijf jaar geleden begonnen als thuisblijfmoeder. Een moeder die dus niet werkte voor de kost. Met nadruk op voor de kost, want dat een moeder veel werk verricht weten we nu allemaal wel. Maar inmiddels zitten al mijn kleintjes op school en denken ze nog steeds dat ik niet werk. Voor de kost. Ik ben nog steeds geen kostwinnaar, nog lang niet. En ik moet eerlijk zeggen, ik heb die ambitie ook helemaal niet. Ik zie het binnenharken van geld ook niet als een wedstrijdje. Toch ben ik wel degelijk aan het werk, alleen op de momenten dat zij dat niet zien. Ik ga ’s morgens niet de deur uit voordat ze op school zitten en wanneer school uit is, sta ik ze op het schoolplein weer op te wachten.

Lees meer