opvoeden

Baby, Kind

Wat iedere moeder doet wanneer niemand kijkt

“Mama, is dat nou al het derde koekje dat je in je mond steekt?” Leer je kinderen tellen, zeiden ze. Maar nu moet ik alles stiekem doen. Inmiddels gaan mijn stiekeme handelingen dan ook als de gesmeerde bliksem. Oefening baart kunst!

En ach, alle moeders zijn wel een beetje stiekem. Want wie heeft er nog nooit in de trapkast snel een hand M&M’s in d’r mond gestopt? En zo zijn er nog veel meer dingen die iedere moeder doet wanneer niemand kijkt. Oké, oké, misschien niet iedere moeder. Alleen de loedermoeders dan.

Zo heeft iedere (loeder)moeder weleens… 

Lees meer
Kinderen, Wat je niet wist

Al is de leugen nog zo snel…

ziek

Dat wij ouders zo nu en dan een leugentje aan onze kinderen vertellen is geen nieuws meer. We doen het allemaal. De één wat consequenter dan de ander, maar dat geldt voor elk aspect in de opvoeding. We zeggen de meest belachelijke dingen om ze ergens van te overtuigen, om een gezeik te voorkomen of gewoon omdat we zelf ontiegelijk moe zijn en daarom gezeik en gezeur willen voorkomen.

Al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt hem wel

Vroeg of laat krijg je het terug op je eigen bord. Kinderen leren tenslotte het meest van hun ouders en houden je zo nu en dan een spiegel voor. En dus zullen zij op hun beurt met een leugentje onder die ene opdracht uit proberen te komen omdat ze er geen zin in hebben. Liegen om straf te voorkomen. Een leugentje om de confrontatie niet aan te hoeven gaan. Een leugentje om zichzelf beter te laten voelen.  Lees meer
Baby, Kind, Wat je niet wist

Dat ga ik later anders doen

Voordat je moeder wordt, heb je voor jezelf een bepaald beeld hoe je dat opvoeden van een kind gaat doen. In de meeste gevallen zal dat héél anders zijn dan dat je eigen ouders dat deden. Niet zozeer omdat je eigenwijs bent en omdat je denkt dat het beter kan, maar omdat de tijden anders zijn, ontwikkelingen en onderzoeken wijzen inmiddels andere c.q. betere opvoedstijlen uit dan in de tijd dat je zelf opgevoed werd.

Oké, omdat je eigenwijs bent en omdat je denkt dat je het beter kan.  Lees meer

Baby, Kinderen, Wat je niet wist

‘Stop met positief opvoeden!’ Ik ben echt goed bezig!

geweldige moeder

‘STOP MET POSITIEF OPVOEDEN!’ Luidt de kop van het artikel in koeienletters. Ja hoor, daar gaan we weer, denk ik bij mezelf. Het opvoeden zonder straffen en belonen had ik allang opgegeven. Maar enige positiviteit had ik toch nog wel gezellig gevonden. Zeker wanneer je weer eens in een negatieve spiraal bent beland, want als ik de kop moet geloven, ben ik echt goed bezig! *huil*

Maar, laten we eerst het artikel even lezen, want er zit vast een addertje onder het gras.

Ik citeer:

“Positief opvoeden, goed gedrag belonen en slecht gedrag zoveel mogelijk negeren. Dat klinkt heel erg… nou ja… positief. Maar is dat het ook helemaal? Of zitten er toch wat addertjes onder het gras?”

Ah, een addertje! Meerdere zelfs!  Lees meer

Baby, Kinderen, Wat je niet wist

De afdankertjes

afdankertjes

Als jongste van drie kinderen kreeg ik regelmatig het één en ander doorgeschoven. Nu had ik het ‘geluk’ dat ik als derde, na twee jongens, een meisje was. Wat dus inhield dat ik ook weleens iets nieuws kreeg. Maar alles wat enigszins doorgeschoven kon worden, werd doorgeschoven. Ook kwam er regelmatig een zak vol met kleding bij mijn twee grotere nichten vandaan. Ik vond dat geweldig, het kon mij niet schelen dat het ‘afdankertjes’ waren, voor mij was alles nieuw.

En toch, toen ik zelf mijn eerste kindje kreeg, kocht ik alles nieuw. Van de babykamer tot de sokjes. Ik gaf enorm veel geld uit aan nieuwe spullen. Tweedehandse afdankertjes kwamen er niet in, het kwam geeneens bij mij op iets tweedehands aan te schaffen. Mijn kind zou niet lopen in afgesleten jaren ’80 broeken, verschillende sokken en net niet matchende pyjama’s. Nee, mijn kind zou een koninklijke behandeling krijgen, dat verdiende ze!  Lees meer
Columns, Kind, Voor mama

Ik schreeuwde weer eens

De laatste tijd laat ik weer iets te vaak aan mijn kinderen zien dat ‘ik ook maar een mens ben’. Je weet wel, zo een mens dat ongegeneerd overkookt. En dat wil ik niet, het geeft namelijk zo een onnodig rommeltje. Maar ja, als het vuur te hoog staat en niemand draait het terug, dan is er af en toe gewoon geen ontkomen aan.

Naderhand komen de schuldgevoelens, want voordat ik kinderen kreeg had ik het opvoeden niet zo bedacht. Ik ben een moeder die te vertrouwen is en altijd achter haar kinderen blijft staan. Ik ben geen moeder waarvan de kinderen zich goed gedragen alleen maar om te voorkomen dat mama niet boos wordt.  Lees meer

nee zeggen tegen kind
Kind, Columns

Nee is nee! Niet misschien en al zeker geen ja

Ik heb mijn kinderen zelf leren praten. Ik neem daar de volle verantwoordelijkheid voor en ik zal (nu) ook niet gaan klagen over het volume wat er uit die bekkies komt, of bepaalde woorden waarvan ik me afvraag ‘hebben ze dat van mij geleerd?’. Nee, dat leren praten is aardig gelukt. De betekenis van woorden daarentegen, daar is ergens iets mis gegaan.

Nee is nee

Op school leren ze veel qua woordenschat, synoniemen, noem maar op. Nu niet gaan doorvragen, ik heb namelijk geen idee wat ze daar allemaal leren. Eén ding weet ik wel, de basis principe van het woordje ‘nee’, dus de betekenis daarvan heb ik in het verleden meerdere malen duidelijk uitgelegd.

Toch begrijpen ze het niet.

Hoe dan? 

Lees meer
Columns, Kind

Redenen om ruzie te maken

Mijn kinderen kunnen prima met elkaar overweg. Totdat ze het niet meer kunnen, dan beginnen ze elkaar te irriteren en slaan ze vervolgens elkaars de hersenen in. Zonde, want ze hebben best mooie koppies. Als ze eenmaal op dat punt zijn beland, is er geen weg meer terug. Wat de één doet, doet de ander terug en het gaat van kwaad tot erger.

Ruzie maken met je broer of zus is volkomen normaal. Het hoort erbij. Het is ook niet iets van de laatste jaren, het is altijd, sinds het begin van de mensheid, al zo geweest.

Dat neemt niet weg dat het voor een moeder verschrikkelijk irritant en vooral vermoeiend is. Er zijn momenten geweest dat ik dacht, prima ‘survival of the fittest’, ga je gang ik zie wel met wie ik overblijf.  Lees meer
Baby, Columns, Ja papa, Overige, Voor papa

Het probleem van opvoedboeken – aldus papa

papa opvoedboek

Er zijn vele boeken geschreven over hoe je het beste je kinderen kan opvoeden, ik denk dat die voornamelijk door vrouwen worden gelezen.

Dit soort boeken zijn niet aan mannen besteed.
Mannen zijn voornamelijk praktisch en efficiënt ingesteld en willen gelijk rendement voor hun investering. Het probleem van opvoedboeken en de methodes die daarin beschreven worden is dat het rendement onduidelijk is. Als alles goed gaat, je kids goed naar je luisteren en jij alles onder controle hebt dan heb je al die (goedbedoelde) adviezen niet nodig, maar juist als je kids niet willen luisteren, jijzelf doodmoe bent en ze het bloed onder je nagels vandaan halen reageer je primair en heb je dus ook niets aan die boeken. Het vraagt vaak een verandering van gedrag die tijd kost om in te slijten, waar de meeste mannen het nut niet van in zien.  Lees meer
Baby, Columns, Kind

De schreeuwlelijk wordt opgevoed

Met vier kinderen gebeurt het niet vaak dat ik met één kind naar het winkelcentrum ga. Maar van de week kwam het zomaar voor het eerst voor dat de oudste drie een speeldate hadden en ik dus een middag alleen met mijn jongste, kind nummer vier, opgezadeld zat.

Ik had natuurlijk kunnen genieten (als in Netflixen) van mijn ‘vrije’ middag, want ja zo voelt dat voor mij met één kind om mij heen. Maar nee, ik koos ervoor om met hem naar het winkelcentrum te gaan. Ik bedoel, op stap met één kind, hoe relaxt is dat!? Dat Netflixen kan ik ook wel met vier kinderen dartelend om mij heen.

En dus liep ik met mijn jongste door het winkelcentrum, we kochten wat knutselspulletjes en wat lekkers om te snoepen. We hadden het fijn samen. Maar dat fijne moment werd plotseling onderbroken door een luidkeels geschreeuw dat door het winkelcentrum galmde. In de verte was een peuter het duidelijk ergens niet mee eens. Het kind stond te huilen, te schoppen en te krijsen naast zijn wanhopige moeder.

Ik had medelijden met beide, maar het meest met de moeder. Ik voelde me ook een klein beetje schuldig door het feit dat deze krijsscène mij een goed gevoel gaf. Het was namelijk een keer niet mijn kind dat daar stond te blèren. Ik hoefde er niets mee. Wat een zaligheid.  Lees meer