moeder zijn je doet het goed

Voor wie het horen moet… Je doet het goed!

Moeder zijn valt niet mee, het kan zelfs behoorlijk freaking ingewikkeld zijn. Je leert jezelf behoorlijk kennen, je hoort je eigen moeder door jezelf heen en bij het wakker worden ben je al moe. Precies wat ik zeg, ingewikkeld. Maar hé, er is goed nieuws. Je verprutst de boel lang niet zo erg als je denkt. Zolang je maar geeft om je kleintjes, doe je het fantastisch. Echt. Lees maar.

Je hebt geen idee wat je doet en toch doe je het! Dat bewijst toch maar dat je je eigen onzekerheid opzij zet en probeert uit te vinden wat het beste voor je kleintje is, ook al heb je geen idee.

Je bent onzeker en bang en toch doe je het! Oftewel; je bent moedig! ‘Geen angst voor gevaar tonend’. Dat ben jij en je doet het goed!

Je speelt de meest saaie spelletjes met je kleintje. Als ze na 86 keer memory ‘nog een keer, nog een keer’ roept, dan zet je jezelf er overheen en speel je nog een spelletje met je kind. Of je doet dat niet, het maakt je geen slechtere moeder. Ik was bij potje nummer drie al afgehaakt.  

– Je geeft je kind te eten. Elke dag weer geef je je kind te eten. En als ze baby zijn, zelfs ’s ook nachts! Ondanks dat je kookkunsten niet gewaardeerd worden, sta je toch elke avond wéér in de keuken. Dat is pas liefde.

– Je kleedt je kind aan. Zeker in de winter. Je laat je kleintje niet in zijn blote kont rondlopen. Blote benen misschien, maar dat is een ander verhaal. Zo blijkt maar weer dat je ook een goede verzorgende moeder kan zijn.

– Je gaat liever iets met je kind doen, dan die kilometer was wegwerken. Ook al is dat samen een potje Super Mario spelen. Je kind zal het waarderen.

Je gaat liever iets met je kind doen, dan de vaat van het aanrecht wegwerken. Ook al is dat samen nog een potje Super Mario spelen. Je kind zal het waarderen.

Je gaat liever iets met je kind doen, dan de trap opruimen. Ook al is dat samen nóg een potje Super Mario spelen. Je kind zal het waarderen.

Je luistert naar de verhalen van je kind. Zelfs als je het voor de twintigste keer hoort of als het voor de zoveelste keer over dino’s begint, dan nog weet je te doen alsof je geluisterd heb.

Je bent de master in het Googelen. Als je kleintje ziek is, weet je de dokter al te vertellen wat er mankeert. Met dank aan Google weet je elk vlekje, poepje en snotje te onderscheiden. Ook dat is geven om je kleintje.

– Je troost je kind als hij ziek is. Je bent op je best met een ziek kind! Je knuffelt, je verzorgt en vooral; je doet het dutje met hem mee.

– Je hebt geaccepteerd dat uitslapen er voorlopig niet meer in zit. Maar serieus, vergeet dat maar de komende jaren. Je kunt nu beter tijd investeren in het leren slapen met je ogen open. Echt, dat werkt! En anders heb je altijd nog de power-naps.

Je gunt je kinderen alles, maar dan ook alles. Maar je weet dat je ook ‘maar een mens’ bent en fouten maakt. Deze fouten durf je toe te geven en je begint weer opnieuw (ook al is dat 20x per dag) om de meest geweldige moeder van de wereld te zijn.

Voldoe je aan minimaal drie van de bovenstaande stellingen? Je doet het goed mama!


Afbeelding: Shutterstock
2015/2024

Kind van een loedermoeder

Ken je het spreekwoord ‘de appel valt niet ver van de boom’? Wel, de betekenis van dit spreekwoord wordt mij regelmatig duidelijk gemaakt door mijn eigen bloedjes. Hetzelfde geldt voor het gezegde ‘een spiegel voorhouden’. Dankzij het moederschap begrijp ik opeens waar die spreekwoorden, gezegden en uitdrukkingen voor zijn, wat ze inhouden en waarom ze ooit bedacht zijn. 

Lees meer

10 dingen waarvan je niet begrijpt dat je ze moet blijven herhalen

Bij sommige dingen in de opvoeding zou je denken dat je kleintjes het na één keer uitleggen wel begrijpen. Dat ze het in hun oortjes hebben geknoopt en het de volgende keer anders of niet meer doen.

Helaas.

Opvoeden is herhalen, herhalen. Herhalen!

Maar deze dingen wil ik niet meer herhalen. Please. Kap er gewoon mee! Of doe het gewoon zoals ik het je geleerd heb…

1. Om maar te beginnen met naar bed gaan bijvoorbeeld.
Waarom moet ik elke avond lullen als brugman om die kleintjes in hun bed te krijgen? El-luk-ke avond weer. Blijf nou liggen, ga nou lekker slapen. Nee, je mag niet nog een slokje water. De laatste keer plassen en dan ga je echt slapen! GA SLAPEN!

2. Je moet IN het toilet plassen. Niet eromheen, niet erop, maar erIN…
Alleen al de geuren die het achterlaat. Ja, soms duurt het even voordat ik het door heb. En nee, het zijn niet alleen de piemels die mis mikken.

3. Nu we het er toch over hebben. Doortrekken!
Het is niet dat ik te lui ben om even de knop in te drukken. Maar ze zullen het vast ook een keer vergeten bij mensen die niet zoveel van ze houden…

4. Gevalletje: doe het gewoon zoals ik het je geleerd heb… Je kont afvegen.
Dus niet met de gehele wc-rol en één stukje papier is doorgaans ook niet voldoende.

5. Gevalletje: kap ermee! Mensen willen niet aan je vingers ruiken! Zeker niet als je net van het toilet af komt of als je hand rechtstreeks uit je broek komt.
Punt.

6. Niet overal tegenaan schoppen. En zeker niet tegen voorbijgaande mensen.
Lopen over straat is geen Super Mario spelletje. Als je tegen de boompjes schopt, komen daar geen muntjes uit. En benen van volwassen mensen hoeven niet onderuitgehaald te worden.

7. Elke ochtend als we naar school gaan, moeten we onze schoenen aan doen. Waarom, WAARom moet ik dat eerst 20 keer blèren voordat er iemand überhaupt reageert??
En daarmee is alles gezegd, ik wil het er niet meer over hebben.

8. Piemel en poep kun je niet te pas en te onpas roepen. Zeker niet in het openbaar.
En het is ook geen goede naam voor een huisdier.

9. De hond is geen paard, je kunt er dus niet op zitten.
De peuter is zéér hardleers in deze.

10. En haar staart is geen bel. En ze laat ook geen scheet als je eraan trekt.
Ook in deze is ze hardleers.

Ach ja. Nogmaals… Opvoeden is herhalen. Herhalen. HERHALEN!


blijven herhalen

Afbeelding: Shutterstock

Mag jouw kind een slokje wijn of bier?

Als je je kinderen blootstelt aan alcohol, maken zij dan meer of minder misbruik van alcohol wanneer ze groter zijn?

In het artikel dat ik laatst hier las, beargumenteert Mike Steinberger (schrijver en vader) dat het gezond is om je kind op een verantwoordelijke manier te leren om te gaan met alcohol, door ze te betrekken bij de gewoontes van de familie en ze dus zo nu en dan te laten proeven. Het is ongezond om een volledig verbod op alcohol te leggen. Het hele artikel lees je hier.

Nee, echt niet!

Mijn eerste reactie is ‘NEEEE!’. Als ik mijn kleintjes zou betrekken bij mijn wijn-drinken, zouden ze regelmatig een slok wijn naar binnen werken. Er wordt niet voor niets gezegd dat je onder de 18 jaar geen alcohol mag drinken. De hersentjes zijn nog in de groei en kunnen al die slokken alcohol niet aan.

Maar het gaat hier natuurlijk niet over hoe je je kind leert comazuipen, maar hoe je je kind betrekt bij jouw gewoontes. Je haalt de nieuwgierigheid weg door ze te laten proeven, je biedt ze niet meteen een vol glas aan. En bovendien, een slokje wijn, hoe erg kan het zijn? We nemen onze kleintjes ook massaal mee naar de McDonalds. De kans is overigens ook groot dat ze die rode, witte of gele bende verschrikkelijk goor vinden en het dus voorlopig niet meer vragen. Maar wat als het smaakt naar meer?

Mama mag ik proeven?

Tot nu toe heb ik de vraag ‘Mama mag ik proeven?’ van mijn kleintjes nog niet gekregen. Mijn antwoord zou ook ‘nee’ zijn. Ik vind ze nu simpelweg te jong en ik weet dat ze nu ook niet ergens anders in de verleiding zullen komen om het toch te kunnen proeven. Dit zal een ander verhaal zijn als zij een jaar of 16 zijn. Dan zou misschien de nieuwsgierigheid kunnen opspelen en ik ben er wel van overtuigd dat iets verbieden het nog aantrekkelijker maakt. Als het niet binnenshuis mag, gaan ze het misschien wel buitenshuis zoeken.

Opvoeden

Maar ja, weer aan de andere kant. Je doet nu je stinkende best om je kleintjes op te voeden naar verstandige jong volwassenen en dan moet je er dus eigenlijk op vertrouwen dat je dat klusje tegen die tijd goed geklaard hebt. De vraag is, is dat daadwerkelijk gelukt?

Moeilijk, moeilijk, moeilijk. Wat is opvoeden soms toch een moeilijke en onzekere klus.


Uitgelichte afbeelding: Shutterstock

Origineel gepost: mei 2015
Herschreven: mei 2022

7x een generatiekloof wordt zichtbaar

Het opvoeden gaat tegenwoordig allemaal ietsje anders dan vroeger. Mijn moeder zegt weleens blij te zijn dat ze geen kinderen hoeft op te voeden in deze tijd. Zal mijn oma dat ook gedacht hebben toen mijn ouders een poging deden om mij op te voeden? Vast wel. Tijden veranderen namelijk en uiteindelijk val je toch in de generatie kloof. Dat geeft niet, maar het is wel leuk om even een blik te werpen op de verschillen.

  • Om maar te beginnen met het ontbijt. Waar je vroeger je moeder hoorde zeggen: ‘Eet je boterham met hagelslag en drink je glas melk leeg’. Hoor je nu: ‘Drink nog wat van je spinazie, avocado, amandelmelk met toegevoegde chiazaad en gojibessen smootie. Hoef je niet meer? Oh, luister naar je buikje, dan heb je genoeg gehad.’
  • Ook het avondeten heeft een andere wending gekregen. ‘Blijf zitten aan tafel, houd je mond en eet je bord met aardappel, groente en (op zondag) vlees leeg!’ Tegenwoordig gaat dat als volgt: ‘Kom je nog even gezellig een hapje halen van de biologische rauwkost salade met een stukje hormoonvrije kip die een heel fijn leven heeft gehad?’
  • En zo werd er vroeger ook geroepen als je iets geflikt had wat niet door de beugel kon: ‘Ga naar je kamer!’ Daar moest je dan op je bed je zonde gaan overdenken. Tegenwoordig is dat wat lastiger. De enige plek waar niets te doen is, is de trapkast. O nee, dat blijkt ook niet helemaal waar te zijn, aangezien die helemaal volgestouwd is met reserve speelgoed.
  • Of wat dacht je van ‘ga je mond wassen met zeep!’ Dat zal tegenwoordig het volgende zijn: ‘Ga je mond wassen met desinfecterende zeep op natuurlijke basis!’
  • Vroeger werd je weleens met ‘Husse met je neus ertussen’ afgescheept. Dat gaat je nu niet meer lukken. Tegenwoordig moet je minstens met een wikipedia pagina tevoorschijn komen om een uitleg te kunnen geven aan je kleintjes.
  • En discussie voeren is ook zoiets. Waar je vroeger een ‘Omdat ik het zeg!’ te horen kreeg, is er nu ruimte voor je kleintjes om uren lang discussies te voeren en hun mening te geven. Vergeet de zelfontplooiing niet! Want ja, ook kleintjes hebben een mening die gehoord mogen worden.
  • Muziek luisteren? Dat deden we via de radio. Uren zat je te wachten op je favoriete liedje en als die dan eindelijk uitgezonden werd drukte je zo snel mogelijk op rec zodat je je favo liedje op elk moment van de dag kon luisteren (met de intro van de dj) op je cassetterecorder. Nu? Nu hebben de kleintjes tot in den treuren, op ieder moment van de dag, toegang tot el-lek liedje.

Zoals ik al zei, tijden zijn veranderd en blijven veranderen. Ik ben benieuwd wanneer ik de woorden ‘De jeugd van tegenwoordig…’ in mijn mond zal nemen. Want sommige dingen veranderen nooit.


Afbeelding: Shutterstock

Origineel maart 2015
Update maart 2022

moeder met schuldgevoel

Moeder met schuldgevoel: 10x waar ze zich schuldig over voelt

Mom guilt, oftewel moeder met schuldgevoel. Het is echt een ding die je er gratis bij krijgt. En je komt er ook niet zomaar vanaf…

Voordat je moeder wordt, kun je overal informatie inwinnen. Over borstvoeding geven, over de juiste kinderkamer, je kunt je zelfs verdiepen in wat een baby zoal allemaal doet. Iets met fases en sprongetjes enzo. Maar er is niemand die je de informatie geeft over een gevoel dat een derde van de vezels in je lichaam overneemt: schuldgevoel.

Misschien is het omdat pre-moeders het niet willen horen, of misschien is het gewoon niet bij te brengen dat dat gevoel er is zodra je moeder wordt. En heel misschien denkt de pre-moeder dat zij dat gevoel niet zal krijgen, want zij zal alles perfect doen. Ja echt, die zijn er!

Moeder met schuldgevoel

Ik ben er vrijwel van overtuigd dat deze 10 punten de meest voorkomende schuldgevoelens van een moeder zijn.

1. Ze teveel tv laten kijken. Soms is het gewoon zo makkelijk. Ja hoor, kijk nog maar een aflevering op Netflix, dan ben je lekker rustig. (En heb ik geen last van je.) Oooohhh, alleen díé gedachte al! 

Lees meer

Het leven kwam tussendoor

het-leven

Wat gaat er het komende jaar allemaal gebeuren? Wat zijn mijn goede voornemens? Ik wilde deze blog op de eerste dag van het jaar plaatsen. Maar het lukte niet om het te schrijven. Het leven kwam tussendoor.

Dacht ik dat de kleintjes in de tropenjaren veel aandacht van mij eisten. Dat ze de energie uit me zogen. Blijkt nu dat schoolkinderen pas veel energie slurpen. Wanneer ze de hele dag om je heen hangen dan. Zoals afgelopen kerstvakantie. ‘Mam, wat gaan we vandaag doen?’, is de eerste vraag in de morgen. Wat gaan we doen? Jullie gaan spelen – of zo – en ik ga even wat werken.  Lees meer

papa

7 dingen waar ouders mee moeten stoppen!

Ik geef toe, ik maak me schuldig aan veel van de onderstaande dingen. Maar ik zou het graag willen veranderen. Vanwege de energie die het me kost en voor de verstandhouding met mijn kinderen. Maar vooral omdat het leven al veel te kort is om je druk te maken over dit soort onzin.

En aangezien ik niet de enige ouder ben die hiermee stoppen moet, spreek ik ook jou erop aan. Kap hiermee! Nou ja, zo dwingend bedoelde ik het niet. Je kunt er ook lekker mee doorgaan, het is tenslotte je eigen energie die je verspilt.  Lees meer

Waarom ren jij harder?

jongensmoeder

Nee mama…

“Nee mama, ik vraag papa wel even of hij mijn autootje kan repareren”

“Nee mama, papa moet mij over raketten en astronauten vertellen”

“Nee mama, ik wil met papa klussen”

“Nee mama, ik kan veel harder rennen want ik ben een jongetje”  Lees meer

Moe(i)teloos

rauw en verdriet

Mijn gedachten gaan over en weer. Soms vind ik het best pittig hoor, zo’n klein mannetje erbij. Bepaalde huiltjes die je wel plaatsen kunt, maar soms sta je met je handen in het haar en wil je wel net zo hard mee gillen. Vraag ik me wel eens af of ik het allemaal wel goed doe.

Dan kijk ik de kleine man aan met vragende ogen, of hij antwoord geven kan… Vaak is het ook zo weer over en kijkt hij je aan, begint te lachen en dan wil je toch niks liever dan hem oppakken en heerlijk knuffelen? Daar zijn de meningen over verdeeld geloof ik. Sommig mensen zeggen dat je ze dan teveel verwend. Nou, ik hou er niet van om mijn kind te horen huilen, dus dat beperk ik graag. Knuffelen doet ons beide goed en kan niet vaak genoeg. Je weet immers nooit hoe het leven verloopt… Soms kun je je kroost wel eens “achter het behang plakken”. Kleine kindjes, kleine zorgen. De een heeft meer aandacht dan de ander. Grote kinderen, grote zorgen. Ook die ken ik. Maar uiteindelijk ben ik blij en opgelucht als ik mijn kinderen weer zie en met ze kan knuffelen.  Lees meer