moeder

Overige, Voor mama

Hoe gaat dat in zijn werk, project 333?

Mijn eerste project van 3 maanden ben ik in december gestart en dat is zó goed bevallen, dat ik in maart mijn tweede periode ben gestart.

Project 333 is the minimalist fashion challenge that invites you to dress with 33 items or less for 3 months. Oftewel, Project 333 is de minimalistische fashion uitdaging die oproept om je te kleden met maximaal 33 kledingstuks voor minimaal drie maanden.

Dit is inclusief, accessoires, schoenen, jassen, sjaaltjes en dergelijke.

Het resultaat van december tot en met februari op een rij:  Lees meer

vakantie minicruise dfds
Engeland, Kind, Reisverslagen, Vakantie

Met DFDS op Magische MiniCruise

Een cruise maken met je kinderen. Het is niet het eerste wat er bij me opkomt als ik denk aan een weekendje weg met mijn gezin. Maar als ik hoor over de Magische MiniCruise, dan word ik toch wel enthousiast en lijkt het me een hele ervaring. De Magische MiniCruise van DFDS gaat namelijk via Newcastle naar Alnwick Castle, bekend van de Harry Potter films waar het kasteel figureerde als Zweinstein.

Wij maakten een 4-daagse Magische MiniCruise. Dat houdt in dat we op donderdagmiddag vertrokken en op vrijdagochtend in Newcastle aankwamen. Daar werden we met de taxi naar het Alnwick Castle gebracht. Vrijdagmiddag werden we weer met dezelfde taxi naar ons hotel in Newcastle gebracht. En zaterdagmiddag vertrokken we weer uit Newcastle en voeren we terug naar Nederland waar we op zondagochtend in IJmuiden aankwamen. Een druk programma, maar wel erg leuk. Ik vertel je er meer over.

dfds Lees meer
Columns, Een hondenleven, Puur Marlies

Geen ochtendmens? Neem een hond!

Een hond, wie neemt er nou een hond? Ik hoor je denken ‘3 kinderen en een hond??’. Alsof ik nog niet genoeg te doen heb. Eerlijk is eerlijk, als ik vandaag de dag zou moeten kiezen voor een hond of niet, zou ik het niet doen. Weet je wel hoeveel tijd dat kost?

Maar het is net als met kinderen, je maakt er tijd voor. Je bouwt het in. En eigenlijk zie ik alleen nog maar de voordelen.

We staan vroeger op.

Een van ons gaat vroeg naar het werk en de ander doet ‘de rest’. ‘De rest’ houdt feitelijk in: de hond uitlaten en zorgen dat iedereen op school aankomt. Stiekem vind ik de dagen dat ik vroeg naar mijn werk ga het lekkerst, omdat ik dan niet ‘de rest’ hoef te doen. Maar goed aangezien ik zo nu en dan niet onder ‘de rest’ uitkom en het nog wel een tijdje in mijn leven terug zal komen, ben ik ‘de rest’ maar gaan omarmen.  Lees meer

Kinderen, Voor mama

Hoeveel kan een mens hebben?

zorgen maken

“Heeft uw dochter epilepsie?”, vraagt een jongetje tijdens de overblijf.
“Ja, ze heeft epilepsie” antwoord ik.
“Maar wat is dat dan?”, vraagt het jongetje door.
“Nou, dan heeft ze een korte storing in haar hersenen. En soms valt ze neer en dat is heel vervelend” probeer ik ongemakkelijk uit te leggen.
“Sommige mensen hebben zelfs kanker!”, zegt het jongetje volledig uit het niets.
“Ja, dat had mijn andere dochter” zeg ik zacht zonder dat iemand het hoort.

Hoeveel kan een mens hebben? Deze vraag is mij de afgelopen jaren regelmatig gesteld. Veel! De vraag is alleen hoe je ermee omgaat en dat is voor iedereen anders. Als mens zie ik graag het positieve in dingen. Maak er het beste van, van alles wat je overkomt. De leuke dingen, maar ook de minder leuke dingen. Haal het positieve eruit en teer daar verder op. Als mens lukt mij dat, het lukt om voor mijzelf het positieve in alles te zien, hoe moeilijk soms ook.  Lees meer
Voor mama, Columns

Jongensmama met meisjes dromen!

Ja, ik ben een jongensmama! Een mama met twee jongens, duh! En, niemand die gek op keek of het vreemd vond dat ik een jongen (en daarna nog eentje) kreeg. Waarom? Omdat ik meer naar de jongenskant van het spectrum neig!

Al van kinds af aan vond ik die meiden dingen wel leuk, maar als het moeilijk en geniepig werd, ging ik gewoon met de jongens slagballen. Die doen namelijk niet zo moeilijk!

Ook was ik veel beter in de bèta vakken, dus al snel zat ik omringt door jongens in de klas. Dat werd nog eens versterkt toen ik graag F-16 vlieger (met doorgroei naar astronaut) wilde worden. Ook in mijn werk was ik vaak de enige vrouw en was ik zo blij als een kind toen ik uiteindelijk in een team kwam waar al een meisje in zat! Joehoe!!

Ik vind vliegtuigen dus leuk, lego is ook fantastisch en een mooie auto kan ik ook waarderen. Al snap ik die obsessie met het geluid in een tunnel niet helemaal.  Lees meer
Baby, Columns

Kinderen zijn gemeen

Dat kinderen geen blad voor de mond nemen, heb ik in levende lijve ervaren. Ze kunnen zomaar kwetsende of beschamende dingen zeggen, zonder dat ze dat door hebben. Sta je met je goeie gedrag in de rij bij de kassa, krijg je plots de vraag ‘mama, wat is masturberen?’. Ik bedoel, dat is best gemeen, want zie je daar maar eens op een schappelijke manier uit te lullen.

Het zijn niet alleen de dingen die ze zeggen, ze kunnen ook heel gemeen doen. Wederom, zonder dat ze dat zelf door hebben. En dat begint al op een zeer jonge leeftijd.

Ik weet namelijk nog goed dat toen ik mijn kleintjes borstvoeding gaf, ze met hun grijpgrage handjes gingen graven naar mijn ander tepel en die venijnig konden omdraaien. De titty-twister zou de man het noemen. Ik noem het gemeen.

En wanneer ze die tepel niet te pakken krijgen, trekken ze de haren uit nijd maar uit je hoofd. Hallo, ik ben hier degene die je in leven houdt, een beetje dankbaarheid tonen kan geen kwaad…  Lees meer
Kind, Columns

Ja klopt, ze is klein

Hoe vaak ik dit de afgelopen week wel niet gezegd heb, is niet op één hand te tellen. Mijn peuter wordt bijna vier en gaat dus ook bijna naar school. En ja, ze is klein.

In het ouderschap lijkt het altijd wel een dingetje te zijn. Tegen forse baby’s wordt luidkeels “Wow! wat is hij groot!” gezegd, en tegen smalle en kleine poppetjes van bijna vier “Wow, wat is ze klein!”.

Het gaat niet bewust, daar ben ik van overtuigd, ik hoor het zo uit mijn eigen mond floepen. Maar nu ik het tig keer gehoord heb de afgelopen tijd begin ik er een beetje gefrustreerd over te raken.

Verbazende blikken en de vraag “is ze echt bijna vier, ze is nog maar zo klein?” met vraagtekens in de ogen. Ja ik sta je niet te fucken, ze is gewoon écht bijna vier!

Het is niet eens zozeer dat ik me gekwetst voel (tenzij je gaat zeggen dat ik haar meer te eten moet geven ofzo), maar mijn bijna kleuter heeft ook oren. En de afgelopen tijd heeft ze “wat is ze klein” iets te vaak gehoord.  Lees meer

Baby, Columns, Kind

9 dingen waar je na een derde je niet meer zo druk over maakt

vader en kind

Wanneer je voor het eerst moeder wordt, ben je een newbie die angstvallig alles perfect wil doen. Alles wat er rondom je kleintje gebeurt is belangrijk en terecht, zo moet het ook zijn. Naarmate je meer kinderen krijgt, verdwijnt dat angstvallige een beetje en leer je door de jaren heen om los te laten.

Het is niet zo dat je het niet meer perfect wíl doen, maar je weet dat je niet alles perfect kán doen. Een groot verschil.

Hier 9 dingen waar ik me na een derde niet meer zo druk over maakte.

1. Een gigantisch eerste verjaardagsfeestje vieren.

Bij mijn eerste kleintje was ik al maanden in mijn hoofd bezig met haar eerste verjaardag. Welk cadeau gingen we haar geven? Welke taart moest er komen? Welke activiteiten konden we doen (ja serieus, ik dacht aan activiteiten). Hoe moest de uitnodiging eruit komen te zien? Welk outfit ging mijn kleintje dragen? Tjongejonge, wat maakte ik mij druk.

Bij mijn derde realiseerde ik me dat ze een week later 1 jaar zou worden. Holy shit! Wat voor cadeau moeten we nu weer kopen, er ligt al zoveel zooi. We sturen wel een mailtje rond en zien wel wie er komen. Taart? Gewoon bij de Hema halen. Het outfit? Wat er bovenop de gewassen stapel ligt. Activiteiten? Whahahahahaha – hahahahaha.

Lees meer
Kinderen, Overige

5 feitjes over dineren met jonge kinderen

Weet je nog dat je uitgebreid een avondmaaltijd maakte, gewoon omdat je het leuk vond om iets speciaals te maken. Of misschien omdat je heel erg trek had in dat speciale gerecht?

Nee, ik ook niet meer. Het ouderschap heeft een heel andere dimensie gegeven aan het dineren. Voorbij zijn de tijden van het uitproberen van nieuwe gerechten, gewoon voor de lol. Voorbij zijn de dankbare complimentjes voor het maken van dat bijzondere gerecht.

Spinazie à la crème it is…

Net als die tijd dat je uitgebreid kookte voor mensen die er blij mee waren, is ook dineren met jonge kinderen een fase. Tot die tijd gelden de volgende feitjes.

Feitje 1. Elke avond moet je hetzelfde aanhoren. Dat kan zijn van ‘Dat lust ik niiiieeeet!!!’ tot aan ‘Mam, ik zit vol’ (na twee happen) om vervolgens binnen 5 minuten te vragen om iets ‘lekkers’.  Ja echt, kleintjes zijn zo voorspelbaar. Op de vraag ‘wat eten we vanavond?’ kan ik ook net zo goed ‘poep’ antwoorden. Maar ja, ook dat lusten ze niet.  Lees meer

Baby, Ja papa

Een volwassene tekort

„Een derde kindje? Ok, maar dan moeten we daar niet te lang mee wachten hoor!”, zei ik een paar jaar geleden tegen mijn vrouw. Ik wilde niet net uit de luiers zijn, net weer gewend aan mijn ’vrijheid’, en dan weer opnieuw de luiers en de gebroken nachten in. En zo komt het dat we nu drie kinderen hebben, 7, net 5 en bijna 4 jaar oud.

En zo komt het ook dat we nu al jaren achtereen #nachtouders zijn. Onze kinderen zijn alle drie niet echt goede slapers. Regelmatig worden we ’s ochtends wakker bij één van de kleintjes op de kamer, of met drie kleintjes verspreid over ons bed. Een nacht doorslapen kan alleen als we alle kinderen uit logeren brengen. Inmiddels zijn we uit de luiers en hopelijk krijgen we binnenkort ook eindelijk onze nachtrust weer terug.  Lees meer