Ha! Sharon, van de site moeders.nu vroeg naar mijn loedermoeder momentjes… Mijn wat? Mijn loedermoeder momentjes? Ja, je weet wel, van die momentjes waar je tijdens het moederen voor eventjes de mist in gaat. Van die momentjes dat je je de slechtste moeder ooit voelt. Van die momentjes die iedere moeder heeft, maar iedere moeder ook over zwijgt. Lees meer
Ik weet het. Het is niet netjes om te oordelen. Maar soms moet je het gewoon even kwijt.
Ik ken namelijk een moeder die haar kleintjes compleet aan het verprutsen is. Ze probeert het telkens wel weer goed te maken, maar ik vraag me af of dat voldoende is.
Ze schreeuwt tegen haar kinderen joh! Het lijkt wel of ze de opperchef van het leger is. En wat doen de kleintjes? Ze doen er net even te lang over om hun schoenen en hun jas aan te trekken. Ze gooien voor de dertig duizendste keer hun glas om. Ze maken net even teveel geluid. Of ze doen gewoon simpelweg net alsof ze hun moeder niet horen. Dat komt waarschijnlijk doordat ze doof zijn geworden van al dat geschreeuw. En zeg nou zelf, als er iemand tegen jou zo zou tetteren, zou je er toch ook niet naar luisteren?
Ook noemt ze een bord kale macaroni een maaltijd. En die kinderen eten het met hun handen, hebben ze nooit van bestek gehoord? Niet biologische komkommer moet de groente voorstellen. En weet je wat ze ook doen? Tussendoor geeft ze haar kleintjes weleens een gevulde koek. Een hele! Weet je hoeveel suiker daarin zit!?
Ze zei laatst tegen haar zoontje dat hij meteen zijn kamer op moest ruimen anders mocht hij nooit meer Super Mario spelen! Nooit meer! Nou geloof me, dezelfde middag zat hij weer glazig naar het springende mannetje te kijken (samen met zijn moeder) en zijn kamer was nog één grote rotzooi! Lekker consequent…
Ze vergat de tanden onder het kussen van haar dochter weg te halen! Weg was de magie van de tandenfee…
Haar dochter moest wel 20 keer vragen of ze naar haar geïmproviseerde dans op Kinderen voor Kinderen wilde kijken. En toen ze na 20 keer vragen “nou een keertje dan” zei, staarde ze naar haar telefoon ipv het optreden! Oke, aan de choreografie valt nog wat te verbeteren, maar ze kan op z’n minst toch even 5 minuten kijken? Ze mag ook al niet naar zoetsappige kinderkoortjes luisteren! Arm kind.
Ze kijkt overigens sowieso net zoveel naar haar telefoon als naar haar kleintjes.
En dat jongste kleintje heeft tot voor kort elke nacht in haar bed geslapen! En ook nog aan de borst! Dat zal niet best zijn geweest voor hun seksleven…
Al die kleintjes kruipen ’s nachts weleens bij die ouders in bed!
En op sommige dagen, dan zitten die kinderen van haar de hele dag, hele dag! in hun pyjama’s.
Na de kerstvakantie was haar dochter niet helemaal fit en toch heeft ze haar naar school gebracht. Alleen maar omdat ze er even geen zin meer in had en vond dat ze niet ziek genoeg was!
Het huishouden is ook echt een zooitje daar! De wasmand is tot een kilometer gevuld, door de ramen kun je amper kijken en het aanrecht staat negen van de tien keer vol met vuile vaat. Van de vorige dag!!
En die trap! Dat ze nog naar beneden en naar boven kunnen. Op elke trede ligt er wel een speeltje of een poststuk.
Als je met dat gezin afspreekt, zijn ze echt altijd te laat.
Laatst vertelde ze mij dat ze wel een weekend of zelfs een WEEK weg wilde zonder de kinderen! Voor vakantie. Ze is een thuisblijfmoeder, ze heeft altijd vakantie!
Zo, nou. Dat moest ik even kwijt hoor!
O ja, die moeder… Dat ben ik!
Afbeelding: Shutterstock
‘Wat ik dagelijks gebruik of zou moeten gebruiken voor mijn kleintjes’. Dat is de ondertitel van voor mijn kleintje. Mijn tijd. Dát is wat ik dagelijks zou moeten gebruiken voor mijn kleintjes!
Vandaag eens over de psychologische boeg. Wat gebruik ik om mijn kids op te voeden, te verzorgen en lief te hebben. Of wat gebruik ik niet. Negatief zijn lijkt soms makkelijker. Geduld, dat is echt mijn valkuil.
Mijn zoon van 3 zegt vaak : ‘ ik wil eigenlijk…’ Dan roep ik wel eens ‘je moest eens weten wat ik wil’. Dan denk ik aan mijn mail checken, rommel opruimen, koken of mijn nagels lakken. Ik wil te veel in weinig tijd…
Maar wat wil ik nou eigenlijk wel? Ik werk 3 dagen, doordeweeks ben ik dus 2 dagen met mijn oogappeltjes thuis. Die tijd is kostbaar en toch wil ik het vol plannen met dingen die ‘moeten’. Ik hou van een schoon huis en dat lukt goed als ik de hele dag blijf hollen. Maar eigenlijk wil ik met mijn kids spelen, hen leren hoe de wereld in elkaar zit en ze opvoeden tot grote jongen en grote meid. Daar heb ik een hoop tijd en geduld voor nodig.
Op mijn mamadagen stel ik een nieuw doel: verzorgen en volstoppen met liefde. Vandaag ga ik het weer proberen. Dag wasmachine, dag telefoon en laptop, dag stofzuiger. Jullie zie ik weer als het belangrijkste uit mijn leven heerlijk ligt te slapen.
En daarna ga ik weer lezen uit ‘how to talk to kids’ een inspirerend en praktisch boek over omgaan met kids. Ik pak het er eens in de zoveel tijd weer bij om mijn opvoed-skills te verbeteren.
