Een beetje jaloers

Het hebben van kinderen is genieten, ja toch? Van die wangetjes, handjes en voetjes om op te vreten zo schattig. Van die grappige uitspraken die onbewust met het liefste stemmetje uit zo een guitig mondje komen. Van die twinkelende oogjes die je aankijken en de warmste armpjes om je nek.

Zo kostbaar. Zo onbetaalbaar.

En hoewel het onwijs genieten is om ouder te zijn, ben ik toch een beetje jaloers. Jaloers op mijn kleintjes. Wat zou ik soms graag weer even terug willen, weer even klein willen zijn. Het leven van een kind kan zo eenvoudig zijn en ze kunnen zo lekker ongegeneerd dingen doen waar je als volwassene niet meer mee wegkomt.  Lees meer

Mijn Fuck-it list

De bucketlist, wie kent het niet? Een lijst met dingen die we gedaan moeten hebben voordat we het loodje leggen. Ik heb het al eens eerder gezegd, mijn emmer is best wel leeg. Niet dat ik geen wensen heb, of spannende dingen meemaken wil, maar omdat ik vrijwel met de dag leef en ik zie over het algemeen wel wat er op mijn pad komt.

Zo beleefde ik bijna een jaar geleden een spontane trip naar New York City. Waar anderen een half jaar van tevoren plannen maken voor zo een trip, ben ik volkomen onbezonnen en onvoorbereid in deze stad terecht gekomen. En ik kan je vertellen, het was gaaf, heel gaaf! En vooral, heel spontaan.

Vorige week begon Claudia de Breij over een Fuck-it list. Klinkt meteen al lekker. De Fuck-it list, een lijst met alle dingen die je juist niet meer persé hoeft te doen. Ik kan me er wel in vinden, want ik denk dat het leven veel lekkerder loopt als je géén grote doelen voor ogen hebt, maar gewoon lekker geniet van wat er op je pad komt.  Lees meer

Omgaan met teleurstellingen

Mijn kleintjes kunnen inmiddels zeer goed omgaan met teleurstellingen. Het is niet dat ik ze dat heb aangeleerd, of bewust met teleurstellingen in aanraking laat komen. Het gebeurt gewoon in het leven. En ja, het gebeurt ook gewoon met een moeder als ik.

Ja, ik stel ze weleens teleur. En niet alleen met het antwoord nee.

teleurgesteld kind

Zo stelde ik mijn kleintjes afgelopen voorjaar zeer teleur toen we heel enthousiast aan een moestuintje begonnen en ik binnen twee weken dat tuintje volledig heb laten verzuipen. Sorry kleintjes. Geen boontje dat hier nog groeien gaat en de aardbeitjes moeten we toch ook gewoon bij de supermarkt halen. Groene vingers? Sorry, ik heb ze niet.

Ik stel mijn kleintjes ook regelmatig teleur als ik samen met hun het oudpapier ga wegbrengen. Telkens weer zien mijn kleintjes dat de helft van het oudpapier bestaat uit eigen handgemaakte knutselwerken. Knutselwerken waar ze uren op hebben zitten ploeteren. En ik, hun bloedeigen moeder, die het zo bij het oudpapier flikkert. Wat een teleurstelling.  Lees meer

Dág middagdutje

Ik ben zo iemand die overal slapen kan. In de auto. Op de bank. In mijn bed (ja graag). Slapen in het vliegtuig, tijdens een potje memory of in de trein. Ik presteer het zelfs in slaap te vallen tijdens een Braziliaans trommelconcert. Het is geen charmant gezicht, maar ach, het gebeurt.

Mijn kleintjes hebben deze eigenschap geërfd. Hoewel het steeds minder gebeurt nu we de middagdutfase voorbij zijn. Maar ook zij konden op de gekste momenten en op de gekste manieren in slaap vallen. Dat heeft in het verleden heel wat grappige en über-schattige fotootjes opgeleverd, die ik laatst weer eens tegenkwam.

En ik werd bijna sentimenteel. Bijna.

Lees meer

Vreemde alarmbellen in het hoofd van een kleintje

Op de één of andere manier gaan er altijd alarmbellen rinkelen in het koppie van een kleintje op de gekste en meest frustrerende momenten. ‘Echt, hoe kan het?’, vraag ik mij dikwijls af. Maar toch lijkt het een geschreven regel, want naar horen zeggen hebben meerdere ouders hier ‘last’ van.

De meest frustrerende alarmbel momenten.

  • Op het moment dat je eindelijk eens lekker op weg bent met de man, een soort van gezellig privé momentje.
    In het hoofd van je kleintje: ALARM, ALARM, ALARM

Lees meer

Wat er zich afspeelt in mijn hoofd, de eerste vier minuten van de dag

Sinds ik moeder ben, werkt mijn brein dag en nacht. Dat is geen gave, dat is een moeder-brein, denk ik. Vanaf het moment dat ik wakker word, tot het moment dat ik weer in slaap val, en daarna.

Mijn hoofd is gevuld met dingen die ik moet doen en met dingen die mijn kleintjes moeten doen. Gevuld met dingen die ik moet onthouden en dingen die mijn kleintjes moeten onthouden.

mama is moe

Soms is er weleens een storing in mijn hoofd, dan weet ik bijvoorbeeld dat ik écht wat aan het huishouden moet doen, maar het gebeurt gewoon niet. Of ik heb acute korte termijn geheugenverlies en dan heb ik wat extra hulp nodig, zo maak ik boodschappenlijstjes, deze wijn moet ik onthouden lijstjes en ideeën-lijstjes om over te schrijven.

Hoe dan ook, het is druk in mijn hoofd. En dat begint al bij het wakker worden. Want dit is wat er zich afspeelt in mijn hoofd, de eerste vier minuten van de dag.

Lees meer

Zo geef ik mijn zoon meer zelfvertrouwen (hoop ik)

Net als met het eten (vanaf 4 maanden een fruithapje/vanaf 6 maanden een fruithapje of wel pindakaas/geen pindakaas), zijn er ook voor het opvoeden steeds weer andere regeltjes. Wel complimentjes geven/geen complimentjes geven, want daar krijgen we narcistische kindjes van. In deze ga ik persoonlijk voor de ‘wel complimentjes geven’. Want soms kan iedereen wel een beetje positiviteit en zelfvertrouwen gebruiken.

zelfvertrouwen jongen

Bij jongens gaat dat net even anders dan bij meisjes. Niet dat ze nooit weinig zelfvertrouwen kunnen hebben, maar ze gaan daar net even wat anders mee om. Jongens hebben nu eenmaal minder de neiging om emotioneel te exploderen zoals meisjes dat kunnen.

Mijn kleutermannetje heeft, ook al is hij klein, behoorlijk wat zelfvertrouwen. Maar nu ga ik niet achterover leunen en denken dat mijn taak is volbracht. Nee, ik moet dat zelfvertrouwen in hem blijven pompen, zodat hij een zelfverzekerde jongeman gaat worden.

Lees meer

Rapunzel de Musical in première

Nadat Van Hoorne eerder al zeven andere wereldberoemde sprookjes heeft omgetoverd tot succesvolle musicals, is gisteren de betoverende familievoorstelling Rapunzel De Musical in première gegaan.

Twee jaar geleden zagen we Sita in de rol van Assepoester, waar ze ons betoverde met haar prachtige stem. En ook als Rapunzel weet ze het publiek, waaronder mijn kleintjes, mee te trekken in het vernieuwde sprookje.

Dit keer was niet alleen mijn oudste mee naar een Van Hoorne productie, ook de kleuter en de peuter (voor wie dit een theaterdebuut was) mochten getuigen zijn van hoe het mooie prinsesje met de magische, lange vlecht werd opgesloten in een toren.

Het Verhaal

Het verhaal verliep niet geheel zoals wij verwachtten. Ons enige referentiekader van Rapunzel is de populaire Disney film en deze is niet te vergelijken met hoe Van Hoorne het verhaal vertaalt in de familievoorstelling Rapunzel. Maar ze houden zich aan de grove lijnen.

Op een dag wordt Rapunzel ontvoerd en opgesloten in een hoge toren, door een gemene tovenares die het haar wil hebben. Elke dag moet Rapunzel haar vlecht uit het torenraam laten zakken, zodat de tovenares naar boven kan klimmen. De jaren verstrijken en Rapunzel groeit in eenzaamheid op tot een knappe vrouw, dromend van een dappere prins die haar zal bevrijden. Zal haar redder ooit komen?

Daarnaast komt er een kapper met gouden schaar ter sprake. Het populaire tovenaarsduo Titus en Fien, komt regelmatig met hilarische scenes voorbij in deze voorstelling. De eenzaamheid en de jaren die verstrijken zijn niet te voelen in deze vlotte voorstelling.

RAPUNZEL DE MUSICAL

Het is een fantastische cast die de voorstelling neerzet en toch is het Michael van Hoorne weer die de show steelt en mijn kleintjes (en menig volwassene) laat lachen en genieten. Het hilarisch tovenaarsduo is soms iets (te)veel aanwezig, waardoor het wat (te) spannend wordt voor de kleintjes.

RAPUNZEL DE MUSICAL

Al met al is het absoluut weer een feestje en een aanrader voor de kleintjes die verkleed naar het theater mogen komen. Na afloop van de voorstelling kun je alle acteurs uit de voorstelling in het echt ontmoeten tijdens de uitgebreide Meet & Greet en natuurlijk nog even swingen tijdens het Prinsen en Prinsessenbal.  Meer informatie: www.RapunzelDeMusical.nl

Pin It

De kleine lettertjes: Moeders kunnen niet ziek zijn

Er is een onaangename gast hier in huis binnen gedrongen. Genaamd griep. Al een paar dagen heb ik koude rillingen en toen ik gisteravond mijn tanden aan het poetsen was, stond de 7-jarige plots achter mij met de mededeling dat ze moest ‘kotsen’. Wat heerlijk dat een 7-jarige dat netjes in het toilet doet! Het is al ranzig genoeg. Ondanks dat ik zelf ook bijna over mijn nek ga, probeer ik mezelf staande te houden.

Ergens in het boek der moederschap staat namelijk met kleine lettertjes geschreven:

Moeders kunnen niet ziek zijn.

Als (fulltime) moeder ben ik weleens strontjaloers op de man als hij ziek is. Hij stuurt zijn collega’s een berichtje dat hij niet komt en duikt zijn bed weer in (wat overigens ook volkomen terecht is), om ‘lekker’ uit te zieken. Voor een moeder is dat over het algemeen genomen een onhaalbare zaak. De kleintjes moeten ontbijten en naar school gebracht worden. De peuter wil aandacht en een avondmaal komt vrijwel nooit aangewaaid.

Nee het beste wat een moeder kan doen, is ontkennen. Blijven ontkennen. We weten allemaal dat het uiteindelijk onhaalbaar is, maar wat moet ik anders?

Want al zou ik even onder de wol duiken, dan komen de kleintjes om de vijf minuten vragen of ik me weer wat beter voel, ze willen namelijk wat te drinken. Ze zijn hun sokken weer eens kwijt. Of ze kunnen opeens een kunstje wat ik écht moet zien.

Daarbij, wie maakt er een lekker bouillonnetje voor me klaar?

Soms, heel soms wil ik zelf weer even kind zijn. Met een moeder die mij in de watten legt. Een appeltje voor me schilt, paracetamol voor me klaar legt, me instopt onder een dekentje en ondertussen de boel even draaiende houdt.

Maar ja… ergens in het boek der moederschap staat nou eenmaal met kleine lettertjes geschreven: moeders kunnen niet ziek zijn. 

Afbeelding: Shutterstock

wet van murphy ouderschap

De wet van Murphy van het ouderschap

De wet van Murphy: “if there’s any way they can do it wrong, they will”. Vrij in het Nederlands vertaald: “als iets mis kan gaan, dan gaat het ook een keer mis”, aldus Wikipedia.

In het ouderschap gaan er heel veel dingen goed. Dat zijn de dagen dat alles op rolletjes loopt en ook lekker blijft rollen. Maar men moet de snaren niet te strak spannen, want voor je het weet komt Murphy om de hoek koekeloeren. Dat zijn de dagen waarin er iets dat mis kán gaan, ook mis gaat.

Murphy’s wet van de tijd

Kinderen kunnen ontzettend snel zijn. Bijvoorbeeld wanneer ze willen ontsnappen uit de tandartsstoel of uit hun bed. Ze kunnen ook te snel groeien, bijvoorbeeld wanneer je dat schattige jurkje achterin de kast vindt en erachter komt dat het al drie maten geleden aangetrokken had moeten worden.

Maar… wanneer het hen uitkomt (en jou uiteraard niet) kunnen ze ook ontzeeeeeeeeeeettend langzaam zijn. Bijvoorbeeld wanneer je nog tien minuten lopen van huis bent en je ontzettend nodig naar de wc moet, of wanneer je even snel de auto in wilt stappen omdat je op tijd op je afspraak wilt zijn en je kleintje besluit om uitgebreid te gaan poepen, kotsen of iets anders ranzigs.

De wet van nooit weten waar je aan toe bent 

Geloof me. In het ouderschap weet je nooit, maar dan ook nooit waar je aan toe bent. Heb je net groot sperziebonen ingekocht, dan is plotseling boerenkool hun lievelingseten. Zet je de roze beker voor ze neer, dan willen ze alleen nog maar blauw. Snijd je de boterham in zes stukjes, dan moest ‘ie dubbel. Doe je de boterham dubbel, dan had ‘ie in stukjes gemoeten.

Murphy’s wet van ‘vlak nadat’

Vlak nadat je de bedden hebt verschoont, pist er één in zijn bed. Vlak nadat je de auto hebt gezogen, leegt er één zijn broekzakken of schoenen vol met zand in je auto. Vlak nadat je de muren geschilderd hebt, veegt er één zijn spaghettihanden af aan de muur. Vlak nadat je kleintjes in bad zijn geweest, vind er één nog ergens een stuk chocolade. En vlak nadat je je nieuwe vloerkleed neerlegt, je kleintje besluit om met glitters te gaan knutselen.

Murphy’s slaapwet 

Murphy en slapen… BRRR! Het moment dat je (nadat je drie kwartier op de koude vloer naast het bedje gelegen hebt) de kamer uit probeert te sluipen, plakken je voeten aan het laminaat wat nét even teveel geluid maakt, waardoor je kleintje weer op slag klaarwakker is. Of wanneer je je kleintjes de hele week wakker hebt moeten maken voor school, staan ze in het weekend om 6.00 naast je bed te tetteren. En wanneer je het nieuws van een doorslapende baby wereldkundig maakt, vergeet het maar! De komende maand(en) ben je elke nacht weer in de weer.

Oh ja! Wanneer je besloten heb om het middagdutje eruit te halen omdat je kleintje nooit gaat slapen, dondert ze ineens elke middag in slaap op de bank. Of als je een hele autorit bezig bent geweest om je kleintjes wakker te houden, dan raken ze bij de laatste bocht in een diepe coma, waar ze dan de komende uren niet meer uitkomen om vervolgens de hele avond klaarwakker te zijn.

Echt, Murphy en slapen… BRRR!

De wet van Murphy en opvoeden… 

Opvoeden is het goede voorbeeld geven… Je hebt zojuist je kleintje uitgelegd dat FUCK geen net woord is om zomaar te roepen. Op dat moment gebeurt er iets waardoor er heel hard FUCK uit jouw mond komt rollen. Ook zullen je kleintjes de hele godganse dag door met elkaar kibbelen, ruzie maken of zelfs de hersenen in slaan. Tòt die 10 minuten voor ze naar bed gaan, dan zijn ze elkaars beste vrienden die samen plannetjes bedenken om maar niet het bed in te hoeven. En dan nog dat moment waarop je je voorbeeldige, schattige, zoete kleintjes even meeneemt naar die ‘belangrijke’ afspraak en je kleintjes besluiten om onhandelbare brutale monstertjes te worden en om de haverklap vragen wanneer je nou eens klaar bent omdat ze naar huis willen.

Uiteindelijk blijkt, Murphy is gewoon een eikel.

Afbeelding baby: Shutterstock