kleuters | Voormijnkleintje.nl

Maandagochtend.

Nadat we de chaos in de gang bij de luizenzakken hebben getrotseerd komen we aan bij de klasjes. “Goedemorgen juf”, mijn zoon geeft zijn juf braaf een handje en hij loopt vervolgens rustig verder om zijn beker en bakje voor het 10-uurtje weg te zetten. Een meisje naast hem zegt iets tegen mijn zoon, ik kan niet horen wat en blijkbaar is het ook niet interessant, want hij kijkt haar aan, draait zich om en loopt gaat zwijgend op zijn stoeltje zitten.

Dinsdagochtend.

Nadat we wederom de chaos in de gang bij de luizenzakken hebben getrotseerd, komen we aan bij de klasjes. “Ehey Mees!” zegt mijn zoon op de meest joviale toon en geeft zijn meester een boks. Na zijn boks, bedenkt hij zich, ‘oh nee, ik moet een hand geven’, hij geeft zijn meester nog een hand en er komt een nog net zo joviale ‘goedemorgen’ achteraan. Met wat vreemde passen en sprongen brengt hij zijn beker en bakje voor het 10-uurtje naar de plek van bestemming en met een big smile op zijn face gaat hij op zijn stoeltje zitten.

Lieve juffen, begrijp me niet verkeerd! Jullie zijn geweldig, jullie zijn lief, mijn kinderen zijn dol op jullie en ik heb echt zoveel respect voor jullie dat jullie dit überhaupt kunnen, het is werkelijk een talent!

Maar man, man, man, wat is mijn zoontje blij met zijn meester.

Lees meer

Kind

Ik krijg niks meer te horen

Pauline

Ik: ‘Wat heb je vandaag gedaan op school?’
Hij: ‘Weet ik niet meer…’
Ik: ‘Heb je lekker gespeeld met je vriendjes?’
Hij: ‘Hmm hmm’
Ik: ‘Heb je nog wat geleerd?’
Hij: ‘Weet ik niet’
Ik: ‘Maar het was wel leuk?’
Hij: ‘Ik denk het…’

Zo gaan ongeveer de conversaties tussen mij en mijn kleuter na schooltijd. Hoe graag ik soms ook wil dat hij voor even z’n klep dichthoudt, over school komt er verrassend weinig uit. Ik moet heel diep graven en een beetje voorkennis hebben om te weten te komen wat hij die dag op school zoal beleefd heeft.

Uiteraard vind ik dat jammer. Ik hoef heus niet minuut tot minuut te horen wat hij uitgespookt heeft, maar iets meer dan ‘Weet ik niet meer’ zou toch fijn zijn.

En zo kwam het dat ik Slaapklets voor kleuters (van Gezinnig) heb geïntroduceerd aan mijn kleuter. Een opvolger van de gewone Slaapklets, maar dan voor kinderen die nog niet kunnen lezen. Met behulp van plaatjes en vragen kun je samen met je kleintje de dag doornemen. Maar in het boekje staan ook leuke opdrachtjes en spelletjes om samen voor het slapen nog even lol te hebben.

Helaas kwam er ondanks het briljante concept, in eerste instantie nog steeds vrij weinig informatie los uit mijn kleuter. Bij de plaatjes, zoals buiten spelen, binnen spelen of tekenen/knutselen staat een blij gezichtje en een niet zo blij gezichtje. Oftewel, was het leuk of niet leuk? Daar kon hij dan nog wel antwoord op geven, leuk of niet leuk. Maar zodra ik weer door ging vragen over wat er dan precies leuk aan was, of niet leuk, kreeg ik weer zijn standaard antwoord ‘weet ik niet’.

Maar in het boekje staan dus ook wat leuke opdrachtjes. Zoals ‘Raak het plafond’, waar je het plafond van het slaapkamertje moet aanraken, bijvoorbeeld met een knuffel. En ook met suggesties om over te kletsen, bijvoorbeeld ‘Welke kleur is jouw plafond?’ en ‘Welke kleur zou jij mooi vinden voor jouw plafond?’ En pardoes komt hij met een opmerking over wat de lievelingskleur van zijn vriendje is.

Een ander spelletje; Overheen en onderdoor. Klim over mama heen, kruip onder mama door, enzovoorts. En ja hoor, de kleine man begint te kwebbelen over zijn gymlesje eerder op de dag.

Nog zo één; Teken samen een gek monstertje. Hoe simpel kan het zijn? Ik de vorm, hij de ogen. Ik de oren, hij de mond… Je raadt het al. Ik krijg een heel verhaal te horen over een tekening die hij in zijn klasje gemaakt heeft en nu aan de lijn hangt.

Slaapklets voor kleuters dus… Ook al missen sommige bladzijdes hun doel, het is zeker een leuk boekje met absoluut leuke ideetjes die je kleintje zo nu en dan een beetje aan het praten krijgen. En belangrijker nog, een leuk boekje om samen de dag mee af te sluiten.

En tja, soms moet je het maar gewoon doen met ‘Weet ik niet meer…’

Het boek – Slaapklets voor kleuters – bestel je hier voor € 14,95

Ja papa, Kinderen

Drie kinderen binnen vier jaar. Over vier jaar…

Arno

Vroeger, lang geleden, toen ik nog onwetend was, dacht ik dat ik over vier jaar wel aan kinderen toe zou zijn. Die gedachte veranderde door de jaren heen niet. Jarenlang dacht ik dus over vier jaar aan kinderen toe te zijn. Op een dag kwam het besef dat ik nooit iets anders zou denken. Hoewel de jaren voorbij vlogen, zou het nooit ‘over vier jaar’ worden. Ik zou er nooit aan toe zijn, het perfecte moment zou nooit komen. Toen ik dat besefte, zo rond mijn dertigste verjaardag in 2007, was het ineens ‘over vier jaar’.

In 2008 werd mijn eerste dochter geboren en er gebeurde iets bijzonders. Het ‘over vier jaar’ kwam terug als ‘binnen vier jaar’. Want meer kinderen? Ik moest er niet aan denken dat we als we uit de luiers en slapeloze nachten zouden zijn, hier weer opnieuw aan moesten beginnen. Daar voelde ik me veel te oud voor. Nee, dan hadden we vier jaar eerder aan kinderen moeten beginnen. Meer kinderen? Dat moet dan binnen vier jaar gebeuren.

En zo gebeurde het. Zoals ik al zei, werd in 2008 mijn eerste dochter geboren. Binnen vier jaar kwamen daar in 2011 een zoon en in 2012 nog een dochter bij. Sindsdien puilt onze kliko regelmatig uit van de luiers, is het begrip nachtouders ons niet vreemd, worden we regelmatig gillend gek van onze zesjarige, kleuter en peuter, is ons huis nooit opgeruimd en bestaan de woorden ‘snel’ en ‘even’ niet meer in onze vocabulaire.

Ja, achteraf denk ik wel eens dat de fase ‘over vier jaar’ een stuk gemakkelijker was dan de fase ‘binnen vier jaar’, want met drie kleintjes is ons leven meestal een complete chaos. Toch heb ik er geen spijt van. Hoewel soms wat slaperig, genieten we van ons gezin en het gezinsleven. En ook het “binnen vier jaar” loont, want wat is het fijn om te zien hoe de kinderen samen groot worden en ik weet zeker dat ze nu binnen vier jaar uit de luiers zullen zijn!