Onze kleine man is gisteren 1 jaar geworden!!
Tegelijkertijd realiseer ik me dat ik ook al 1 jaar borstvoeding geef. En dat maakt me toch best nog trotser dan het feit dat ik moeder mag zijn van zo’n prachtig mooi mannetje. Met alle daarbij behorende fases die we het afgelopen jaar hebben doorstaan, van leuke tot minder leuke momenten. Want hoe leuk het lijkt, zo’n eerste jaar is niet altijd rozengeur en maneschijn. Lees meer
Heb jij ook zo’n exemplaar die bij het minste gering doet alsof de wereld vergaat? Wanhopig stort hij zichzelf naar de grond en iedereen moet zijn laatste kreet nog even luid en duidelijk aanhoren. De wereld vergaat natuurlijk helemaal niet, maar voor de peuter en in sommige gevallen de kleuter is dat op dat moment even realiteit. Want waarom begrijpt niemand dat dat boterhammetje in acht gelijke stukjes gesneden moet? En zijn sapje in de groene beker. Ik bedoel blauwe beker. Nee toch de groene beker. Het leven van een kleine directeur valt niet mee, zeker niet wanneer niemand de ernst van de situatie inziet.
Lees meer
Op een gegeven moment kom je in je gezinsleven op het punt waarvan je zegt: ‘nu is het genoeg’. Meestal bespreek je dit met je partner, want het is wel een beslissing waar je allebei achter moet staan. En wanneer je dan beiden zegt, ‘het is klaar’ en je zelf het heft in eigen hand mag nemen (en dus je lot niet aan de Lieve Heer overlaat), verdiep je je in de mogelijkheden.
Twee miskramen, drie kinderen en twee katten (die er overigens niks mee te maken hebben) verder, kunnen mijn partner en ik samen zeggen: ‘het is genoeg, het slot mag erop’. Maar dit keer niet bij mij. Lees meer
Ik vraag me weleens af waarom wij het allemaal zo moeilijk maken voor onszelf. Dit opvoeden en moeder zijn, we doen alsof het ontzettend ingewikkeld is.
Het is alweer bijna 10 jaar geleden dat ik voor het eerst moeder werd. Ik had een beeld van het moederschap en de opvoeding die ik geven zou. Ik las de bladen vol met adviezen, ik las zelfs boeken met tips en tricks. En hé, ik had een pedagogische studie gevolgd, hier had ik verstand van mensen! Uiteraard was ik ervan overtuigd dat ik de opvoeding helemaal zou nailen en ik zou het zéker anders doen dan hoe ik het bij velen om mij heen zag. Ik ben consequent, liefdevol, waakzaam voor de gevoelens van mijn kind en ik zou een veilige weg wijzen die mijn kind uiteraard zou volgen. Lees meer
Eén van de grootste teleurstellingen in de opvoeding is wanneer je erachter komt dat je bloedeigen oogappeltje, keihard tegen je staat te liegen. Niet dat schattige leugentje om eigen bestwil, maar echt vol in je face. Bikkelhard. Hoe kan je kind dat doen, zo heb je hem niet opgevoed! Dit kind, dat alles bij jou kwijt kan, staat te liegen en je snapt niet waarom. Lees meer
Mooie kleren uitzoeken voor de kinderen; voor talloze mama’s is het haast een hobby te noemen. Ook ik vind het leuk om regelmatig door het kinderkledingaanbod te speuren. Maar wat we soms lijken te vergeten, is dat ook accessoires een kinderoutfit helemaal op kunnen fleuren. Hieronder drie voorbeelden van kleine items die een groot verschil kunnen maken. Lees meer
Oktober is bij uitstek DE meest geschikte woonmaand. Nog ruim voor de financiële aderlating die december heet en met de zomervakantie vers in ons geheugen (lees; bivakkeren met te veel mensen op te weinig vierkante meter) verlangen we massaal naar een comfortabel, knus thuis. Terwijl het donker de zon verdrijft en vallende blaadjes de zomerherinneringen doen vervagen, verlangen we naar kaarsjes, Netflix, dekens op de bank en vers gebakken appeltaart. Lees meer
Wanneer je vroeger als kind onnodig aan het janken was, kreeg je een draai om je oor. Tegenwoordig gaat het opvoeden anders. We hebben heel veel begrip voor het kind en willen graag de achtergrond van het gejank weten. Waar komt dat gevoel vandaan? Waarom reageert mijn kind zo? Heb ik iets fout gedaan? Maar puntje bij paaltje, janken kinderen nog steeds. Nu kan ik naast die draai om de oren, heel veel manieren bedenken om een kind te laten stoppen met janken. Creatief met duct-tape. Maar dit zijn niet de manieren die we vandaag de dag graag toepassen in het opvoeden. Want je weet wel, kinderen hebben ook gevoelens en zo.
Aangezien ze dus ook gevoelens hebben, kun je daar mooi op inspelen. Schuldgevoel bijvoorbeeld. “Lief oogappeltje van me, je gejank doet mij heel veel verdriet. Ik kan het niet aanzien hoe teleurgesteld je bent, dat doet me echt pijn”. Ja wrijf het maar even in het zieltje, wellicht wordt het gekrijs al wat minder.
Niet? Heb je zo’n emo-exemplaar dat alleen maar harder gaat janken van het schuldgevoel. Dan is negeren wellicht een optie. Ouders doen het al generaties lang. Gewoon lekker negeren totdat hij het opgeeft, omdat hij denkt dat zijn gevoel voor niemand enigszins interessant is.
Echter vergt dat negeren van het gejank heel veel energie bij jezelf. Je moet hiervoor dus wel in goede conditie en zonder slaapgebrek zijn. Controle over jezelf is hierin heel belangrijk, anders zitten er straks twee figuren keihard te janken. En dat was niet het doel.
Controle over jezelf is lastig, maar tel tot tien (honderd). Loop weg. Doe oordoppen in. Drink wijn.
Dit kun je op twee manieren uitvoeren. Je kunt je kind daadwerkelijk omkopen. Als je nu stopt met janken, krijg je een ijsje. Of een euro. Of een paard. Of whatever je ervoor over hebt.
Deze manier is alleen maar gunstig op korte termijn. Want voor je het weet ben je je kind overal voor aan het betalen. ‘Als ik dat doe, wat krijg ik er dan voor?’
Een betere oplossing is, je gaat voor de harde manier. Omkoping wordt bedreiging. Als je nu niet stopt met janken, haal ik een euro uit je spaarpot. Of je mag een dag niet op je iPad. Maar pas op met dit laatste dreigement, daar heb je uiteindelijk vooral jezelf mee.
We leven dus in een tijd waar gevoelens geuit mogen worden. Maar gewoon liever niet naast mijn oor. Geef je kind een vaste plek waar hij janken kan. Het is dan wel handig om een plek uit te zoeken waar er ook een deur dicht kan. En het liefst ook nog geluiddicht. Het janken is dan wel niet gestopt, maar je hoeft het in ieder geval niet meer aan te horen.
Wie ben ik? Weten jullie nog, wie je ook al weer bent. Of ben je net zoals ik een moeder die honderdeneen petten op heeft en bijna geen tijd meer over heeft om te doen wat ze zelf leuk vindt. Ik zou een heel blog kunnen wijden aan het feit dat we van hot naar her reizen om ons kroost op tijd op de voetbal, turnen en atletiek te krijgen. Ik zou het kunnen gaan hebben over de 30 minuten tijd die we hebben om thuis te komen, eten te koken en op te eten, omdat er weer eens iemand moet sporten. Maar, daar wil ik het niet over hebben. Dat is namelijk het gevolg van een keuze. Lees meer
Over smaak valt niet te twisten zeggen ze weleens, maar bij opgroeiende kinderen is dat weleens lastig. Soms komen mijn kinderen namelijk beneden in een outfit waarvan mijn ogen bijna uitpuilen. Ik heb geleerd los te laten, want ik wil natuurlijk graag dat mijn kinderen opgroeien met een eigen identiteit en niet zozeer de mijne.
Maar toch ben ik verrekte blij dat mijn kinderen de kinderschoenen van Koel4kids net zo gaaf vinden als ik. Deze kinderschoenen zijn namelijk helemaal mijn smaak en zoals ik al zei, over smaak valt niet te twisten. Ik vind ze zo gaaf, dat ik er gewoon van baal dat Koel4Kids niet net even één maatje groter produceert… Lees meer