5 feitjes voor een moeder van een peuter

peuter

Zomaar op een dag verandert je lieve kleine dreumesje in een peutermonster. Als ‘moeder met een perfect leventje met lief klein kindje’ word je dan ook opeens een ‘oververmoeide moeder met een peuterpuber (from hell), die leeft op al dan niet afgekloven rijstwafels, koffie en wijn’. Misschien wat overdreven, maar je snapt het punt.

Althans, je snapt het punt als je de volgende feitjes bijzonder goed herkent…

Feitje 1: Babydoekjes zijn niet alleen voor babybilletjes. Ook de handjes, neusje, eigenlijk je hele peuter kun je er prima mee wassen vlak voordat je de deur uitmoet. Ze zijn ook bijzonder nuttig tijdens de fase ‘zindelijk worden’. Denk namelijk maar niet dat je dan van de vieze poepbillen af bent, zo nu en dan staat je peuter doodleuk naast je te poepen. Midden op het schoolplein. Geloof me, dit wil je niet met een washandje schoonmaken, dit doe je met een half pak billendoekjes. En met de andere helft van het pak maak je de badkamervloer schoon.

Feitje 2: Soms is de dag te lang. Maar je weet, een middagdutje betekent de hele avond een wakkere peuter. En dat willen we niet. Aan het einde van de middag kun je dus ook beter geen autoritjes meer plannen. En als het dan toch moet, radiovolume op voluit, alle ramen open en af en toe heel luid naar je peuter roepen “HÉ, MOET JE DAAR NOU KIJKEN!” Werkt het niet, dan is er nog maar Ă©Ă©n oplossing: wijn. Voor jezelf uiteraard.

Feitje 3: Peuters willen wat jij hebt. Misschien is het zelfs wel de truc om je peuter aan het eten te krijgen. Als je net doet alsof die aardappel een klomp goud is, die je never nooit niet zou weggeven, die je beschermt met je leven. Dan kun je op je vingers natellen dat je peuter die aardappel van jou moet en zal hebben. Als je peuter deze dan te pakken heeft, doe dan alsof je ontzettend verdrietig bent, grote kans dat je peuter er snel een hap van neemt. En dan zijn er peutertjes die medelijden met je krijgen en het klompje goud (de aardappel) met je delen. Maar er zijn ook van die monsters die de aardappel zo snel mogelijk naar binnen werken en in de tussentijd naar je blijven kijken om te zien of je wel aan het lijden bent.

Feitje 4: Waarom, WAARom, WAAROM? En echt, vraag me niet waarom, want ik weet het niet.

Feitje 5: Juich nóóit te vroeg! Is je peuter zindelijk? Slaapt je peuter eindelijk de hele nacht, na drie jaar, door? Lust je peuter sperziebonen? Op het moment dat je het nieuws wereldkundig maakt, pist je peuter zijn broek vol. Of is de komende maand elke nacht weer aan het krijsen. En die sperziebonen kun je in je neus stoppen. Juich nooit te vroeg.

 


feitjes moeder peuter

Afbeelding: Shutterstock

Lief meisje van drie

meisje van drie

Er gaat een scheut door mijn lijf. De gedachte, het idee. Dit wil ik niet, dit mag nog niet, dit kán nog helemaal niet. Jij bent mijn baby, jij blijft voor altijd klein.

En daar is de realiteit. Je bent een meisje van drie. Niet zomaar een meisje van drie. Maar mijn meisje van drie.

Tranen biggelen over mijn wangen. Niet omdat ik treur dat je drie bent, groot bent, mijn baby niet meer bent. Nee, lief meisje van drie. Ik ben blij. Blij dat jij drie mag zijn, mijn peuter mag zijn, mijn baby niet voor altijd hoeft te zijn.

Lief meisje van drie. Jouw korte leventje ging tot nu toe niet over rozen. Jij hebt al moeten vechten. Vechten voor wat het waard is. En wat is het leven veel waard als ik jouw twinkelende oogjes zie en je mooie stemmetje hoor.

Lief, bijzonder, niet meer uit mijn leven weg te denken, meisje van drie. Jouw tekenfilmstemmetje, zo vertederend dat het mijn hart doet smelten. Jij, met je mooie blonde lokken die vlechtjes en staartjes mogen zijn. Jij met je twinkelende oogjes die af en toe blikken geeft alsof er een oude ziel naar je kijkt, alsof je de geheimen van het leven weet en tegelijkertijd zo onschuldig, zo puur.

Wat ben ik dankbaar lief meisje van drie. Dankbaar dat jij er mag zijn. Dankbaar dat jij de wereld kleur geeft. Dankbaar dat jij mij ‘mama’ noemt.

Deze is voor jou, lief meisje van drie.

paasknutsel

6x simpele Paasknutsels

Yeah! De kleintjes hebben een lang weekend (Pasen) en dus heb ik ook een laaaaang weekend! Aangezien het lenteweer ons nog niet gegund is, wordt het een weekendje lekker binnen vertoeven. En wat doen we (naast Netflixen) dan? Juist. Knutselen!

Op onze Voormijnkleintje Instagram delen we de komende weken ook heel veel leuke paasknutsel ideeĂ«n! Dus leuk als je volgt 🙂 

Jullie weten inmiddels dat het mij niet te ingewikkeld moet zijn, dus mijn rondje Paas-knutsels op Pinterest ging zĂ©Ă©r selectief. En hier het resultaat.

Een kartonnetje, bolletje wol en een paar kinderhandjes om het wol om het ei-vormige karton te wikkelen. Kind kan de was, euh knutsel doen.

kuiken

Bron: craftymorning.com

Wat een leuk kuikentje! En zo simpel. Kloddertje verf (geel), uitspreiden met een vork en je hebt de basis voor een cool kuikentje! Zulke oogjes vind je bij de Action en een oranje papiertje heb je nodig voor de pootjes en het snaveltje. Deze ga ik (mijn kleintjes dus) zeker proberen vandaag.

konijn

Bron: sheknows.com

Wat te doen met plastic bekertjes? Nou dit. Simpel en leuk. Wel even langs de Action voor wat knutselmateriaal, zoals het rubber en chenilledraad.

Turn-kids-feet-into-carrots.

Bron: onekriegerchick.com

Hoe simpel kan het zijn? Deze vind ik echt heel gaaf! En ook echt eentje die in de bewaardoos gaat, leuk voor later.

easy-easter-crafts-chicks-lambs

Bron: nurturestore.co.uk

Om dit knutseltje tot zijn recht te laten komen, heb je wel een paar ervaren kinderhandjes nodig. Ik gok vanaf een jaar of 6. Maar leuk is wel.

colorfulbranch1

Bron: innerchildfun.com

Deze vond ik zelf wel heel artistiek uit de verf komen. Je tekent zelf een paar zwarte strepen die dienen als takken en je kleintje maakt van vliegenpapier propjes en plakt deze op. Een hartstikke leuk resultaat.

Succes!

Op zoek naar nog meer Paasideetjes? Bekijk hier onze Paasideetjes, simpel maar leuk

 

Loedermoeder momentjes…

Ha! Sharon, van de site moeders.nu vroeg naar mijn loedermoeder momentjes… Mijn wat? Mijn loedermoeder momentjes? Ja, je weet wel, van die momentjes waar je tijdens het moederen voor eventjes de mist in gaat. Van die momentjes dat je je de slechtste moeder ooit voelt. Van die momentjes die iedere moeder heeft, maar iedere moeder ook over zwijgt.  Lees meer

Zindelijkheidstraining ala lik-me-vessie

Ik durf het bijna te zeggen. Wel zachtjes en niet te hard en ondertussen klop ik voor de zekerheid op een houten plank, maar… Mijn kleintjes zijn zindelijk! Alle drie. Stuk voor stuk. Mag je op zich wel verwachten van een 6-jarige en een kleuter. Maar nu heeft dus ook de peuter dit level bereikt.

No more luiers in da house!

Nou ja, ‘zo goed als’ dan. ’s Nachts doe ik er nog eentje bij haar om. Voor de zekerheid. Eigenlijk vooral omdat ik te lui ben om ’s nachts bedden te moeten verschonen. Maar overdag, echt chapeau voor mijn peutertje. Totdat ik het heel enthousiast aan iemand vertel. Dan piest ze uiteraard acuut haar broek en de vloer vol.

Zindelijkheidstraining? Daar doe ik niet aan. Alleen aan de zindelijkheidstraining á la lik-me-vessie Luie moeders, zijn gelukkigere moeders heb ik ooit ergens gelezen. Zulke uitspraken vergeet ik niet, daar kan ik mij helemaal in vinden. En bovendien, met een peuter die net zindelijk is de deur uitgaan, is vragen om ‘situaties waarbij ik mijn schoen bij opvreet’.

Samen met je peuter winkelen? Geheid dat ze midden in de Specsavers (je weet wel, waar ze brillen genoeg hebben, maar geen wc-brillen voor klanten) roept dat ze plassen moet. En wat voor antwoord krijg je van het personeel als je vraagt of je peuter even gebruik mag maken van het toilet? “Nee mevrouw, het toilet is niet voor klanten. U kunt 3 kilometer verderop naar het toilet in de HEMA.”

Ik krijg op zulke momenten de neiging om tegen mijn peuter te zeggen, plas maar in je broek en vervolgens de betreffende verkoper even erop te attenderen waar er gedweild moet worden.

En dat wil ik voorkomen.

Zindelijkheidstraining ala lik-me-vessie. Hoe gaat dat dan in zijn werk? Heel simpel. Zorg dat je de eerste vier jaar een budget hebt ingecalculeerd voor de luiers die aangeschaft moeten worden. Daar moet je verder ook niet over zeiken. Luiers verschonen is nou eenmaal heel goor en luiers zijn allemachtig duur, maar luie moeders vergeten regelmatig om hun kleintje te verschonen. En treffen aan het einde van de dag een gigantisch gevulde, maar vooral compleet benutte luier. Scheelt er toch weer zo een drie op een dag.

En dan komt er een dag dat je kleintje vindt dat het genoeg is. Weg met die luiers, ik ga plassen op de pot. In eerste instantie probeer je dat nog tegen te gaan, gewoon om ‘Specsavers’ situaties, zoals hierboven beschreven, te voorkomen. En bovendien weet je dat als je kleintje eenmaal ‘de wc’ ontdekt heeft, hij of zij ook werkelijk elk toilet op deze wereldbol een keer zal willen bekijken, wáár je ook bent.

Maar goed, je kleintje weet hoe hij zijn broek naar beneden moet trekken en ook de luier weet hij te ontgrendelen. Geen voorkomen meer aan. Je kleintje wil op het potje plassen. Meestal, als ze dit punt bereikt hebben, zijn ze er ook daadwerkelijk wel aan toe.

En wat blijkt? De zindelijkheidstraining á la lik-me-vessie werkt! Je kleintje heeft zichzelf zindelijk gemaakt en plast en poept alleen nog maar op zijn potje.

Behalve dan als je het heel enthousiast aan iemand vertelt….

Afbeelding: Shutterstock

De misère van zomertijd

zomertijd

Komend weekend is het weer zover, het is voorjaar dus de klok gaat een uur vooruit (dat is meteen een mooi ezelsbruggetje om de zomertijd te kunnen onthouden). We moeten de komende periode dus weer leven met een uur minder. Op zich niet zo een probleem zou je denken, door het hebben van kinderen mis je wel meerdere uren die zomaar opeens op zijn gegaan in het niets. Maar toch blijkt dat nieuwe ritme, elk half jaar weer, een helse klus om erin te krijgen.

Serieus ouders, ik zou nu maar alvast weer beginnen om je kinderen te laten wennen aan de wintertijd.

Want weet je hoe het, ondanks alle goed bedoelde adviezen, gaat? Je krijgt het advies om de kinderen een week voor de zomertijd ingaat, alvast een kwartiertje langer op te houden. Met als gevolg dat je elke avond een kwartier langer bij je kleintjes moet zitten, op hun ruggetje moet kriebelen of terug in bed moet leggen.

Nog zo een mooie; op de avond voor de klok vooruitgaat, je kleintjes tot zo laat mogelijk ophouden zodat ze de volgende dag zullen uitslapen. Yeah right! Hoe later mijn kleintjes naar bed gaan, hoe eerder ze wakker worden. Klaarwakker, mega fit, niet te temmen zo wakker. Maar dan donderen ze de volgende middag wel weer in slaap, want een beetje moe zijn ze tĂłch wel.

Dat middagdutje, dat laat je dan maar even, voor een klein uurtje, maar vastbesloten om ze na dat uurtje wel weer wakker te maken. Dat lukt natuurlijk NOOIT, simpelweg omdat je zelf ook even een powernappie nam. Van een uur of drie.

Kortom, houd je de komende weken aan het nieuwe bedtijd ritme! Dan komt alles weer goed. Of geef het gewoon maar meteen op, je kleintjes wilden toch al nooit naar bed op de tijden dat jij het zegt…

 

Afbeelding: Shutterstock

Het leven met een Superheld

Het leven met een superheld gaat niet altijd over rozen. Daar zitten nog heel wat haken en ogen aan. Zo weet ik nooit in welke rol hij zich bevindt. Soms zie ik het aan zijn outfit, maar tegenwoordig weet hij dat, als hij zijn vestje over zijn pak heen doet, hij incognito werkt. En een kniesoor die op zijn felgekleurde broek let, maar dit terzijde. In zijn favoriete Spiderman pak springt hij zonder pardon boven op de tafel en van de tafel op de bank. En als ik hem niet behoed voor gevaarlijke capriolen, zou hij over de rand van de bank zijn weg vervolgen, volledig in zijn rol.

Tegenwoordig krijg ik ook briefjes van een superheld. Ik weet niet van welke held, want ik krijg deze briefjes van een jongetje dat met een vreemde lage stem “ik heb een boodschap voor je” zegt en vervolgens in de mist naar het onbekende verdwijnt. Wat er op het briefje staat? Dat mag ik zelf bedenken, maar als de woorden webschieter, webslinger en Spiderman erin voorkomen, maakt dat zijn verhaal goed.

mace1

Deze superheld houdt ook van verstoppen, dus de kans dat er ineens een gedaante achter een deur vandaan komt of dat hij verstopt zit achter een kastje, is vrij groot. Ik schrik me regelmatig een rolberoerte, maar juist dan kan zijn dag niet meer stuk. Als de superheld ineens bedenkt dat hij de meest interessante posities moet aannemen en in aanvalshouding gaat staan, heb ik regelmatig te kampen met een onverwachtse stomp in mijn buik of een rechtse op mijn kaak. De geluiden die vrijkomen bij zijn superheldenacties zijn dusdanig ingewikkeld dat ik deze niet kan verwoorden. Eigen fantasie is soms noodzakelijk.

Dit lijkt misschien op Ă©Ă©n van de zoveelste Superheld verhalen. Maar niets is minder waar. Ik heb een ECHTE superheld in huis, ook zonder pakkie aan. Mijn superheld heeft zijn krachten opgebouwd tijdens zijn bestralingen en chemokuren. En bij iedere prik voelde hij die superkracht. Superhelden zijn sterk en nooit ziek. Superhelden komen op voor mensen in nood of onmogelijke situaties. Superhelden huilen nooit. En Superhelden hebben krachten die gewone mensen niet hebben en iedere Superheld heeft zijn eigen kracht.

MIJN eigen superheld heeft van alle helden een beetje, zo is hij nog specialer dan ieder andere Superheld.
Spiderman, Thor, Hulk, Batman, en Ironman, eat your heart out!

I am pleased to introduce my Superhero MACE!

Liefs, Diana

Oh wat leuk! Al zijn tanden zijn eruit…

Als je een kleintje in de tandenwissel-fase hebt, dan hoef ik je niet te vertellen hoe trots een kind op zijn of haar eerste wiebeltand zal zijn. De spanning van zo een nieuwe belevenis zit er dan behoorlijk in. Het ene kind vindt het wel prima en blijft er mooi vanaf, het andere kind (mijn kind) begint er aan te wiebelen als een malle en stopt niet totdat die tand verwijderd is. Want wat is er nou mooier dan de volgende dag je vriendjes en vriendinnetjes dat charmante gat in je mond te showen? Voor een 6-jarige helemaal niets!

tandloos

Dat is nu dus een van de mooiste dingen in haar wereldje… “tanden eruit”. En dat bleek laatst maar weer toen ze naar haar nieuwe DVD The Tom and Jerry show* aan het kijken was. De eindeloze strijd tussen die twee gaat er af en toe bijzonder hardhandig aan toe en dit keer liep Tom heel hard tegen een muur. Zo hard dat al zijn tanden eruit vielen. De 6-jarige reageerde vol enthousiasme: “Oh, wat leuk voor Tom! Al zijn tanden zijn eruit!”

* De DVD met 13 gloednieuwe afleveringen en The Tom & Jerry Show – Funny Side Up met 14 afleveringen is inmiddels alweer een tijdje uit op de markt, maar aangezien deze twee tijdloos zijn, is het een aanrader voor elk seizoen.

TOM&JERRY SHOW S1.1_DVD NLFR_3D

perfecte moeder

Beste perfecte moeder

Beste perfecte moeder die ik heel graag had willen zijn,

Je zult wel teleurgesteld zijn en misschien kijk je zelfs wel een beetje met afschuw naar mij. Moet je eens rondkijken, wat een puinhoop. Je dacht altijd dat mijn huis op orde zou blijven na het krijgen van kinderen. Een afgeleefd huis, NO WAY! Maar moet je nu zien. Overal speelgoed, koekkruimels, vette vingers op de tv en op de muur. De snippers, glitters en verfkwasten vliegen in het rond, terwijl de kleintjes aan tafel knutselen. En ondertussen staat er een ton (met een bergtop) schone was ernaast te wachten om opgevouwen te worden. Sorry.

En zie die keuken nou. Ik had mezelf beloofd om nooit naar bed te gaan, terwijl de vuile vaat nog op het aanrecht staat. Eh, je zult wel denken, hoeveel werk is dat nou, 5-10 minuutjes? Ja dat klopt en toch staat die vaat er regelmatig de volgende ochtend nog. Na het (soms helse karwei) naar bed brengen van die kleine mormels, heb ik het druk met andere dingen, zoals Netflix kijken.

Simpele ik

Tja perfecte moeder, dit lichaam is ook niet wat ik had gedacht na het krijgen van drie kinderen. En God, wat zou ik graag die buik zonder striemen hebben en zonder vetrollen. Maar ja, ik stop nou eenmaal stiekem af en toe een paasei in mijn mond zonder dat de kleintjes dat doorhebben. Althans, dat probeer ik, want die kleintjes hebben een neus als een grizzlybeer als het om paaseieren gaat. En dan nog maar te zwijgen over de kleding die ik draag. Nee, het is niet fashionable, het is praktisch en goed afneembaar. Sieraden? Daar wordt alleen maar aan getrokken. Hoge hakken? Die punt eindigt altijd op een klein kindervoetje (zo zielig). Nogmaals sorry, dit keer voor ‘mijn simpele ik’.

Want weet je, perfecte moeder die ik graag had willen zijn, dat geniale plan om de kleintjes gemoedelijk op te voeden zonder te straffen en te belonen, zonder hysterische driftbuien, zonder geschreeuw en zonder problemen in een spik en span huis, kwam niet echt van de grond. Het leven kwam tussendoor.

Perfecte moeder met je perfecte plaatje

En ik weet dat je je niet kunt voorstellen dat ik zo kan leven, maar het voelt een stuk beter dan hoe het eruit ziet. Ik weet nu dat het moederschap niet gaat om het perfecte plaatje, maar om de eigenwijze mensjes die heel veel rommel in mijn leven maken, die mij af en toe uitputten en zelfs compleet gek kunnen maken. Die mensjes, de liefde en vreugde die ze brengen laat in mijn ogen al het bovenstaande verdwijnen en zie ik alleen nog maar een perfect gezinnetje.

Take that! Perfecte moeder (die ik ooit heel graag had willen zijn)


Afbeelding: Shutterstock

Mama, ik haat je!

Op de dag dat je kindje geboren wordt, wordt er nog iets geboren. Namelijk een bal met allerlei gemixte gevoelens en nieuwe emoties. De ene keer rolt de bal lekker mee en de andere keer stuitert die bal alle kanten op en is er nauwelijks controle over te houden. Die bal bezit onder andere de emotie van intens geluk en onvoorwaardelijke liefde en de beschermingsdrang vergelijkbaar met die van een leeuwin. Maar er zit bijvoorbeeld ook ongeduld, ontploffingsgevaar en zware vermoeidheid in die bal.

Nu zijn er een heleboel methodes en opvoedmanieren om die bal lekker te laten rollen. Ik probeer mijn kleintjes op een liefdevolle manier te begeleiden en op te voeden, door bijvoorbeeld met ze te praten.. Echt waar, ik doe mijn uiterste best. Maar man! Wat is het irritant om met je kleintjes te proberen te praten, terwijl ze totaal niet luisteren.

En luister ik wel naar hen? Jazeker! Ik hoor dat je niet naar bed wilt, maar ja, ik kan jou niet laten spelen totdat je omtieft. Dus, naar bed, NU! Dan kom ik op het punt dat mijn kleintjes mij gaan negeren. Deze tactiek heb ik misschien zelf teveel toegepast? Ze kopiĂ«ren immers gedrag toch? Praten tegen een muur is het.

Zoals ik al zei, ik doe mijn uiterste best, maar dan komt daar die bal met Ă©Ă©n van die gevoelens aanrollen. Vermoeidheid. Ik heb hier gewoon geen zin in en ik kan het gezeur niet aanhoren. Please, ga gewoon naar bed en ga slapen…

Ik zou ze kunnen oppakken en mee naar boven sleuren, maar ze worden toch wat zwaar. Ik zou in mijn eigen bed kunnen gaan liggen en denken zoek het uit, maar dat maakt geen indruk. Of ik kan gaan dreigen met iets van ‘als je nu niet naar boven gaat, blijf je maar buitenstaan’. Dat maakt wel indruk. Iets teveel, want het geblèr begint meteen. In mijn achterhoofd weet ik, dit gaat helemaal mis. Zij zijn moe, ik ben moe. Min maal min is plus.

Elke stap gaat moeizaam. Pyjama aandoen? Alsof ze er ĂĽberhaupt nog nooit van gehoord hebben. Tanden poetsen? Dan houdt je je kiezen stijf op elkaar. Je bed vinden? Alsof je de weg in huis volledig kwijt bent. En oh ja, nog even op de laptop is veel belangrijker dan op zoek naar dat bed.

Wat zou ik kunnen zeggen? Gelezen in een stappenplan van How2Talk2Kids. “Wat ik zie vind ik niet leuk.” en â€śIk verwacht dat als mama vraagt of je in je bed wilt gaan liggen, je dan ook in je bed gaat liggen.” En dan â€śJe kunt nu in je bed gaan liggen zodat ik nog even bij je kan liggen.” En als ze dan nĂłg doorgaan… Een keuze geven. â€śDit zijn je keuzes: of je blijft op de laptop, dan ga ik nu eerst je broertje naar bed brengen en dan heb ik geen tijd om nog bij je te liggen of je kiest om nu de laptop dicht te doen (die je eigenlijk ĂĽberhaupt al niet open had moeten doen, maar dat terzijde) en dan kom ik even bij je liggen.” Blijft ze op de laptop? â€śIk zie dat je hebt gekozen.” Met als resultaat dat zij zelf heeft gekozen in ik niet de verschrikkelijke moeder ben…

Wat doe ik? Ik pak die laptop weg en zeg dat die voorlopig niet meer opengaat. Zijn ze potverdikkie nou helemaal gek geworden. Ik heb toch nooit gezegd, ga op je laptop? Ik zei ga naar je bed!! Met als resultaat een hysterisch kind dat roept: Mama, ik haat je!

mama-is-stom

Ik kijk wel blij op het tekeningetje, dat dan weer wel…

Oef. Of dat binnenkomt? Absoluut! Of dat goed voelt? Absoluut niet. Maar het enige wat ik op kan brengen is ‘Prima! Doei.’ En ik pak mijn ‘bal’ en strompel naar beneden.

Morgen ga ik alles weer anders doen.