Het Papagevoel

Er zit een duidelijk verschil in opvoeden tussen mama’s en papa’s. Dat is ook niet zo gek, vanaf het allereerste begin zijn de mama’s namelijk volledig betrokken. Papa levert zijn bijdrage en is er voor 9 maanden vanaf, mama draagt het groeiend hoopje cellen continue met zich mee en voelt alles vanaf het allereerste schopje tot aan de volwaardige karatetrappen aan het einde van de zwangerschap. Zo ontstaat het ‘Moedergevoel’ wat nooit meer weg gaat en wat tot aan het moment dat het (ondertussen volwassen geworden) hummeltje het nest verlaat nog problemen geeft.

Het Moedergevoel vertelt aan de moeder vanaf het eerste begin waar de baby behoefte aan heeft, het zorgt ervoor dat mama gelijk klaar staat als de kleine van zich laat horen, zowel overdag als diep in de nacht. Het zorgt ervoor dat als de kleine groot wordt en de wijde wereld in trekt tot vroeg in de morgen, mama de hele nacht wakker ligt, terwijl papa heerlijk ligt te ronken.  Lees meer

Cliché!

Eén van de grootste vragen in het leven (er even van uit gaande dat je een relatie hebt) is: Willen we kinderen?

Nu zijn er vele redenen te bedenken waarom je wel kinderen zou willen, er zijn ongeveer net zo veel redenen te bedenken waarom je er niet aan zou beginnen.

Meestal gaat het als volgt: je vrouw/vriendin krijgt last van klapperende eierstokken, jij wil het nog even uitstellen, ze krijgt er echt heel veel last van en opeens zijn jullie zwanger! Joehoe!

Na de eerste euforie begint de realiteit in te zakken en denk je, waar zijn we aan begonnen? Om jezelf een beetje voor te bereiden op wat gaat komen ga je eens bij ‘ervaringsdeskundigen’ rondvragen wat dat zoal inhoudt zo’n kind en of dat allemaal wel zo fantastisch is. Eén van de uitspraken die je dan vaak hoort is: ‘je krijgt er zoveel voor terug’. Maar is dat zo? Krijg je er iets voor terug? Of is het alleen maar investeren en nul incasseren.

Laten we nu eens heel eerlijk zijn, waar doen we het allemaal voor?  Lees meer

Ik ben klaar. Ja toch?

zwangere buik

Soms is er echt iets mis met mij. Oké, correctie, meestal is er echt iets mis met mij, maar soms heb ik het niet helemaal door. Het is genoeg geweest, klaar ermee. Er zijn ook vrij weinig goede redenen om er nog mee door te gaan, dus waarom zou ik?

We zijn klaar met het krijgen van kinderen.

We hebben er drie. Dat houdt in dat de berg wasgoed in het washok (lees badkamer) gemiddeld een meter hoog is. De vloer van de auto is al maanden verdwenen en ruikt een beetje muffig. En ja, deze loedermoeder strekt minstens één keer per week haar armen uit naar de hemel en vraagt de lieve Heer waar ze aan begonnen is.

Soms dan ratelt de oudste maar door en door en door. De middelste knijpt de jongste net zo lang totdat de jongste een lel teruggeeft en dat terwijl de oudste er al ratelend in één stuk door, verslag van de situatie doet. Waar de middelste weer boos en gefrustreerd van raakt, want waar bemoeit ze zich mee en ondertussen staat de jongste voluit te krijsen.  Lees meer

Angstvallige overeenkomsten tussen een tattoo en een kleintje

In het verleden heb ik er meerdere malen over nagedacht. Soms wist ik het zeker, ik wil het! En het volgende moment besefte ik mij dat ik er de rest van mijn leven aan vast zou zitten en veranderde ik weer van gedachten.

80% van de mensen met een tattoo krijgt spijt.

Achteraf ben ik blij dat ik het nooit daadwerkelijk gedaan heb. Zoals ik mezelf nu zie, past het niet bij mij. Maar ondanks dat, ben ik niet meteen anti. Eigenlijk ben ik net zo anti als dat ik pro ben. Ik ben neutraal.

Eigenlijk kun je het nemen van een tattoo prima vergelijken met het nemen van een kleintje. Oké, oké, even voor de politieke correctheid; een kleintje krijg je en neem je niet. Maar er komt toch een dag dat je besluit, ik ga ervoor, of niet.

Hier zijn 9 angstvallige overeenkomsten tussen het nemen van een tatoeage en het krijgen van een kleintje.

– Een tatoeage is voor altijd. Een kleintje ook. Behalve dan dat je een tatoeage weg kan laseren. En ook al zou je dat af en toe met je kleintje ook best willen, het is geen optie.

– Zien mensen zo’n aarsgewei, van die vleugels boven je billen? Dan behoor je tot de groep met een tokkie-tekening op het lichaam. Zien mensen je borstvoeding geven? Dan zal je wel tot de borstvoeding- en bakfietsmaffia behoren. Mensen zullen hun oordeel al klaar hebben voordat ze weten wie je bent.

– Als je er eenmaal één hebt, is het banen-aanbod een stuk beperkter geworden.

– Een tatoeage ruïneert je lichaam. Een baby ook. Tenzij je het ziet als versiering of een accessoire.

– Het is altijd duurder dan je in gedachte had. Need I say more?

– Wil je er zelf echt één, of wil je er misschien één omdat iedereen er één heeft…

– Je weet dat het als je er eentje neemt (of krijgt), hoe je het ook went of keert, pijn gaat doen.

– Je denkt dat je er één wilt, maar als je er eenmaal aan gewent bent, wil je er toch nog één en nog één, en nog één, komt er ooit een einde aan?

– Op het moment van het nemen (of krijgen) ben je laaiend enthousiast, maar denk je er 15 jaar later nog steeds zo over?