Ik hoor mijn moeder het nog zeggen. Ruim nou eens je kamer op. Jaja, ik ruim mijn kamer op, dacht ik dan.
Vervolgens ging ik naar boven, naar mijn kamer. Waar ik mezelf in de spiegel zag en dacht, ik ga even een leuke staart in mijn haar maken. Of ik doe even een leuk dansje. Een leuk dansje is nog leuker in dat ene jurkje en dus trek ik nog een stapel uit mijn kast, want het leuke jurkje waarin ik dansen wil voor mijn spiegel, ligt onderop. Hmmm, het is wel heel veel werk om die stapel netjes te krijgen, ik leg het wel even op de grond…
De geschiedenis herhaalt zich. Nu ben ik het die zegt: Ruim je kamer nou eens op. Ok, laat ik wel eerlijk wezen, ik zeg het misschien ietsjes anders. ‘Sjongejonge… Jonge, WAT een bende. Ruim die zooi in je kamer op!’
Mijn 7-jarige hoort me aan en gaat een poging doen om de chaos te ordenen. Ze begint met een stapel papieren midden op de grond. ‘Oh, dat is een leuke tekening, die leg ik wel even op mijn bed’, hoor ik haar van een afstand denken. ‘Oh en op dat blaadje kan ik nog wel wat meer tekenen.’ En ze gaat driftig op zoek naar wat verdwaalde stiften die verspreid over de vloer liggen. Tijdens haar driftige zoektocht komt ze nog wat boekjes tegen die niet verplaatst worden naar de boekenplank, maar recht naar achteren worden gemikt.
Terwijl ik toevallig nog een keer langs haar kamertje loop, blèr ik het nog maar een keer. Deze keer wel alleen met de woorden: ‘Ruim je kamer op!’
Oh ja, dat is wat ze aan het doen was. Ja maar… Wat er nu van haar verwacht wordt, is een onmogelijke taak. Want hoe moet ze deze kamer nu opgeruimd krijgen? Al starend lukt het in ieder geval niet, is ze achter gekomen.
Vervolgens is het eten klaar, moeten we naar zwemles of is het simpelweg bedtijd. Er is altijd wel iets belangrijker dan het voortzetten van de opruimsessie. En zo blijft het een bende op de kamer.
Zoals ik al zei, de geschiedenis herhaalt zich. Toch heb ik van de geschiedenis geleerd. Het gaat namelijk niet gebeuren. Nu kan ik, zoals mijn moeder dat deed, toch zelf elke week die kamertjes op gaan ruimen. Òf ik schuif het speelgoed en de zooi opzij, zorg voor een brandveilig pad, zodat ze bij nood kunnen ontsnappen en ik vind het verder wel prima. Elke kamer heeft tenslotte een deur, en met de deuren dicht zien de kamertjes er heel netjes uit.
Afbeelding: Shutterstock / pathdoc
Update: 2015/2023