Als ik dit opschrijf weten we nog niet wat er met onze Valerietje aan de hand is. Is het terug? Dat zal toch niet? Nee.. dat kan niet, de uitslag moet goed zijn.
Toch worden ook wij als vrienden ook weer even terug op onze plek gezet. Alles ging zo goed, Valerie is een geweldig vrolijk meisje. Ziet er niet ziek uit. We hebben zeker anders gezien, maar de herinnering vervaagd. Blijft aanwezig, maar vervaagd. Als vrienden zien we haar ook niet elke dag, we zien niet het hele verhaal. We horen veel, we zien veel, maar kunnen niet alles volledig begrijpen. We kunnen het ons alleen maar voorstellen en meehuilen in tijden van nood en meelachen op momenten dat het goed gaat.
Ik voel me nu gewoon zo machteloos, ik weet niet wat ik moet zeggen en wat ik moet doen. Er is geen boekje over ‘hoe om te gaan met…’. We kunnen eigenlijk niets, behalve er zijn. Lees meer