Netflix is verre van nostalgie. Het is helemaal hip en happening. Je films en series streamen van het internet, wie had dat 30 jaar geleden kunnen bedenken? Toch is er nostalgie te vinden op Netflix. Wat dacht je bijvoorbeeld van de Troetelbeertjes (1981) of BoesBoes (1980)? En nog één uit mijn geboortejaar: ET (1982). De film met het ruimtebezem (zoals de peuter hem hier noemt) is overigens nog steeds een hit! En bijkomend voordeel is dat de zesjarig eindelijk die spuuglelijke levensgrote beer uit haar kamer verwijderd heeft, want die lijkt in de nacht teveel op ET. 😉
Ik spoel even een stukje vooruit en kom terecht in 1995. Ik weet nog goed dat ik met mijn puberhoofd en met een vriendinnetje met puberhoofd naar de bios ging. En hoewel we keuze hadden uit allerlei spannende films voor een dertienjarige zoals Clueless en French Kiss, kozen wij ervoor om naar ‘A Goofy Movie’ te gaan. Don’t ask me why! Maar wat ik wel leuk vond was de herinnering die weer boven kwam toen ik deze ‘Goofy Movie’ tussen de Netflix films zag staan. Het voelde voor mij toch een beetje nostalgisch. En nog leuker was, dat mijn kleintjes de film ademloos uitgekeken hebben en er enthousiast over waren! Ook al zijn ze nog geen dertien, ze kunnen mijn filmkeuze blijkbaar wel waarderen.
Ik spoel nog even iets verder, 2006. Mag dat al nostalgie genoemd worden? Ik was toen nog kinderloos, dus het voelt voor mij in ieder geval nostalgisch. In 2006 kwam Happy Feet! En nu weer te vinden als een nieuwe film op Netflix. Tijdens en na deze film heb je eigenlijk alleen maar zin om te dansen (kan ik eigenlijk niet) en om te zingen (kan ik al helemaal niet). Hoe dan ook, een film om vrolijk van te worden én een film over geloven in jezelf en dat bewijzen ook!
Note: Het benoemen van nostalgie en mijn geboortejaar in één alinea komt overigens wel een beetje hard binnen en daar springen de grijze haren spontaan van op mijn hoofd…
Note 2: Mooi ook, om in de Amerikaanse versie van Happy Feet, Robin Williams weer te horen!