Wanneer de ontwikkeling van een kind verloopt zoals het behoort te verlopen, dan is het helemaal niet nodig om op onderzoek uit te gaan over hoe het er allemaal in het brein van je kleintje aan toe gaat. Maar wanneer je kleintje ‘anders is dan de rest’ dan willen we graag een reden, een oorzaak, een hokje of sticker, hoe je het ook noemen wil.
Dat hokje kan een richtlijn zijn, een bevrijding voor ouder en kind. Maar voordat je daadwerkelijk in het juiste hokje beland bent, heb je al vele andere hokjes bezocht, maar die bleken niet het juiste hokje.
Mijn dochter heeft epilepsie, dat staat vast. Haar epilepsie veroorzaakt het één en ander aan probleempjes op school. Door haar absences mist ze weleens het één of ander. Zo mist ze bijvoorbeeld een deel van de uitleg van de rekeninstructies of wanneer ze een dictee maken en de juf de woorden opnoemt, kan het zo zijn dat ze het woord volledig misloopt. Dit zie je terug in het eindresultaat. Doordat vaststaat dat zij epilepsie heeft, wordt hier rekening mee gehouden en kan zij, ondanks de absences gewoon deze leerweg blijven volgen.
Maar toch blijft ze moeite houden met het rekenen. Het hoofdrekenen en automatiseren van de tafels lukt maar niet. De absences kunnen hier een hinder in zijn, maar toch ben ik wat verder gaan zoeken.
Ik kwam uit bij het beelddenken.
Lees meer
