column

Columns, Kind, Voor mama

Wat als ze dit ooit lezen?

De laatste tijd knaagt er iets aan mijn hersenpan. Aan mijn geweten? Aan mijn onnozele naïviteit? Ik weet niet precies waaraan, maar het houdt me wel bezig. Ik schrijf namelijk meestal ongecensureerde stukjes over het moederschap, je weet wel, gewoon zoals het is, zoals we het (bijna) allemaal ervaren. Vele moeders herkennen zich erin en vinden het een bevrijding om te lezen dat het bij anderen ook niet altijd even gezellig en makkelijk gaat. En dat zijn voor mij weer fijne dingen om te horen, zodat ik weet dat ik niet compleet ontspoord ben.

En toch knaagt er iets. 

Lees meer
Kind, Columns

Mag ik mijn jas uit?

“Mag ik mijn jas uit?”, vraagt een meisje tijdens de overblijf. “Nou laat je jas nog maar even aan, het windje is nog wel fris hoor”, antwoord ik haar. Ze is het er duidelijk niet mee eens, want in de twintig minuten dat we buiten zijn loopt ze continu dreinend achter mij aan. Jammerend “ik wil mijn jas uuuuuiiiitttt, ik heb het zooooo waaaarm”.

Eigenlijk wil ik het negeren, ik wil die keuze helemaal niet maken. Ik heb al genoeg discussies met mijn eigen kinderen over kleding. Waarom denken kinderen dat ze bij het zien van één zonnestraal gelijk in hun bikini kunnen rondlopen? Doe niet zo moeilijk, hou je jas gewoon aan!

Of ben ik degene die moeilijk doet?  Lees meer

Kinderen, Overige, Wat je niet wist

Hussen met je neus ertussen

hussen met je neus ertussen

“Mama, wat eten we vanavond?”

Er was een tijd dat ik een serieus antwoord op deze vraag gaf en het ook nog fijn vond om te vertellen wat voor heerlijk avondmaal ik voor mijn gezin bereid had. Ik kon niet wachten totdat iedereen lekker zou smullen van mijn kookkunsten.

Wat een goede oude tijd.

Vandaag de dag vrees ik die verdomde vraag. Ik wil het niet horen, laat staan dat ik er een antwoord op wil geven. Ik vraag me ook telkens weer af, waarom mijn kinderen het überhaupt willen weten. Geen enkel antwoord is namelijk het juiste antwoord.

En daarom gaat het tegenwoordig als volgt:
Daar is ze weer, mijn dochter: “Mama, wat eten we vanavond?”
“Hussen met je neus ertussen!”, antwoord ik kortaf.
Even is het stil. Een verbaasde blik volgt.
“Waar heb je het over mam? Wat is hussen met je neus ertussen?”  Lees meer
Columns, Jo&Co, Overige

Takkie vereeuwigd

De vloer moest echt eerst worden geëgaliseerd. Hij snoof alsof hij er verstand van had en ik, DE LEEK stond er op mijn voorhoofd, knikte bevestigend. Natuurlijk waren deuken en scheurtjes in de vloer van een 60 jaar oud huurhuis niet goed als basis voor een zeil van €8 de m2. Perfectioneren die hap!

Dus stormden op die grauwe maandagochtend twee aardige manmenschen mijn huis in. Binnen een minuut lag de halve overloop al onder een glimmende laag cement. ‘Ik hoop niet dat het ergens lekt’  liet er 1 terloops vallen. Verbouwereerd griste ik de peuter uit bed, sloot de slaapkamerdeuren en vluchtte voor dat wat zo tegengesteld was aan mijn net spierwit geverfde houtwerk en muren: zwart vocht borrelend over mijn overloop. Vijf maanden schuren, gronden, afsteken, witten en drie aflaklagen per deur had het mij gekost. In de gestolen uren alias ‘middagdutje/kids naar school/papa’ momentebn. In mijn uppie had ik het voor elkaar gekregen; ik waande mij een professionele doe-het-zelver. De vloer zou de grande finale worden.  Lees meer

Overige, Puur Marlies

Op weg naar mijn tempel #week1

Nieuwe voornemens

giftbelt tempel

Ik hou daar van, en eigenlijk wil ik gewoon meteen beginnen. Zo ben ik een paar jaar terug half december begonnen met 40 dagen suikervrij. Dat is niet echt handig, dus daar heb ik van geleerd en ben 2 januari begonnen met het boek ‘in 28 dagen van gifbelt naar tempel’.

Ik ga 28 dagen detoxen, en dat betekent dat ik afscheid ga nemen van de boterhammen met kaas. Ik ga detoxen, zoals detoxcoach Jacqueline van Lieshout dat doet. 28 dagen géén gluten, suiker, keukenzout, kleurstoffen, conserveermiddelen ed, koemelkproducten, cafeïne, vlees, alcohol, niet-volkoren rijst, aardappelen zonder schil en niet gefermenteerde sojaproducten.

Ik moet eerlijk toegeven dat ik al verschillende pogingen heb gedaan om dit voor elkaar te krijgen, maar dat het nog nooit 28 dagen gelukt is. Wel 10. We komen daarom meteen bij de vraag ‘What’s your Poison?’

  • Koffie
  • Wijn
  • Chips hoorde daar eigenlijk ook nog bij, maar de drang naar chips is inmiddels verdwenen.

Wijn, ik hou van wijn. Mijn vriendinnen houden van wijn. Need I say more? Toch heb ik het voor elkaar gekregen om te minderen met wijn. Ik dronk bijna elke dag wel een glas en dat heb ik verminderd naar -alleen in het weekend of bij een bijzondere gelegenheid-. Opeens is alles een bijzondere gelegenheid natuurlijk, dus ja, ik ben trots op mezelf dat ik doordeweeks bijna nooit drink en zelfs soms een weekend oversla met wijn drinken. Gewoon, omdat het kan en een wijntje daarna weer extra speciaal is.

Koffie, oeii deze gaat moeilijk worden.

Lees hier: Welke kruidenthee helpt tegen welke kwaal?

Lees meer
Baby, Columns

We zijn nog lang niet klaar

Je bent mijn laatste. Mijn laatste kind dat ik ooit zal hebben. De laatste baby die ik in slaap kon wiegen, kon troosten met mijn borst. De laatste keer de eerste stapjes. De laatste keer voor het eerst het woordje ‘mama’. Het laatste luierkontje, het laatste mondje vol met melktandjes.

De laatste keer de eerste schooldag.

Soms ben ik zo blij dat de fases voorbij zijn.

De babytijd achter ons. De slapeloze nachten. De worsteling met de constante aandacht die een baby nodig heeft. Ik verlangde naar de dagen waar je onafhankelijk en zelfstandig zou zijn.

De peuterpubertijd overwonnen. Ik wenste dat je jezelf duidelijk maken kon. Ik wenste je eigenwijsheid weg.

En nu ben je vier. Mijn laatste. Ik knipperde met mijn ogen en je babyspekbeentje veranderde in lange slanke benen. Ik knipperde met mijn ogen en je kale koppie veranderde in een hoofd vol met blonde engelenhaar.  Lees meer
Columns, Kind, Voor mama

Vaarwel peuterschap! Ik mis je, maar nee, écht!

Mijn minikleuter zit nu ruim een maand op school. Ze vindt het geweldig en is helemaal in haar element als ze op school is. Ikzelf heb mijn draai nog niet helemaal kunnen vinden. Ik had verwacht dat ik zeeën van tijd zou hebben. Dat ik het huis kon schilderen, dat ik kon bingewatchen op Netflix, dat het huishouden op orde zou komen en dat ik gigantisch veel artikelen zou gaan schrijven. En dat allemaal tegelijk.

Maar wat blijkt? Ik doe twee keer zolang over het schrijven van een artikel, Netflix is overdag nog niet opgestart, dat huis schilderen? Wie heeft daar nou tijd voor? En het huishouden? HAHAHAHHA – HAHAHA! Nee, ik heb de flow, zoals de minikleuter het gevonden heeft, zelf nog niet kunnen vinden.

Het afscheid nemen valt ook wel een beetje zwaar. Ik bedoel niet het afscheid nemen bij de deur van de klas, nee het afscheid nemen van het peuterschap. Ik had nog even de hoop dat de minikleuter de peutertrekjes wat langer bij zich zou houden. Inmiddels weet ik, als ik het voorbeeld van de oudste moet volgen, dat de driftbuien nog wel een aantal jaren aanhouden en niks te maken hebben met peuterpubertijd. Dus daar hoef ik nog geen afscheid van te nemen, maar wel van alles wat fantastisch is aan peuters! Want ik kan wel met zekerheid vaststellen dat de minikleuter nu echt een kleuter is en de peutertrekjes achter zich heeft gelaten.  Lees meer
Baby, Columns, Voor mama

Laat mij de kleine dingen niet vergeten

Het moederschap bestaat uit mijlpalen van grote dingen. We schrijven ze op of we maken een foto met een milestone kaart, van het eerste lachje, van het eerste tandje, van de eerste stapjes. Vraag een moeder naar haar kleintje en ze zal je vertellen over het eerste woordje, de eerste prikjes hoe hartverscheurend dat was of een hilarisch verhaal over hoe grappig haar kleintje de eerste stapjes zette.

Je kleintje gaat door allerlei fases, leuke fases maar ook minder leuke fases. Veel fases zul je weer vergeten, maar er zijn ook veel fases die je bij blijven. Die je zult herinneren, die zij zich zullen herinneren.

Je denkt misschien dat de mijlpalen je bij moeten blijven, dat je die moet blijven herinneren. Maar eigenlijk zijn het de kleine dingen. De kleine dingen die je in je geheugen moet prenten en niet moet laten vervagen.

Niet de grote mijlpalen, de kleine dingen

Het zijn ook de kleine alledaagse dingen die je kleintje maken zoals ze is. Niet de grote mijlpalen, de kleine dingen.  Lees meer

poepen
Columns, Kind

Holy SHIT

Ja, letterlijk holy SHIT. Daar ligt ‘ie dan… de grote bruine slang! Hij kijkt me aan alsof ie wil zeggen: “gna gna, heb ik me toch mooi 4 dagen voor je verborgen”.

“Pfffff”, zeg ik tegen mijn peuter, “je zult wel opgelucht zijn?”

Want man, dat moet me toch pijn gedaan hebben. Die bruine slangen zijn soms net zo groot als mijn peuter zelf (oké, niet helemaal, maar echt… ENORM)! Wij als volwassenen krijgen dit bij lange na niet geproduceerd, en die enkeling die dat wel lukt! Nou, ik kan me voorstellen dat je ermee op de foto gaat en het trots aan de wereld presenteert!

En trots is hij! Trots dat ‘ie weer een bruine slang heeft geproduceerd! Trots dat ‘ie niet door te trekken is! Trots dat ‘ie zich toch wel beter voelt! Zo trots dat ‘ie papa direct moet bellen en ook oma ontkomt er niet aan. Zelfs de dag erna is het eerste wat ‘ie zegt bij binnenkomst op het kinderdagverblijf: “Ik heb een grote bruine slang gedaan op de WC”  Lees meer

alleenstaande moeders
Baby, Columns, Voor mama

Vooroordelen over alleenstaande moeders

Ik ben een alleenstaande moeder, daar heb ik niet zelf voor gekozen dat is zo gelopen. Ik had graag een gezin gehad met een mama én een papa voor mijn zoontje, maar wat er niet is, is er niet. Het leven gaat door.

Toch krijgt een alleenstaande moeder regelmatig blikken vol medelijden en troostende woorden toegeworpen. Ik heb daar een hekel aan, het doet me namelijk weer realiseren dat ik een alleenstaande moeder ben. Het zijn niet alleen de troostende woorden en de blikken vol medelijden, het alleenstaand moederschap komt namelijk met allerlei vooroordelen.

Weg met de vooroordelen

Het liefste zou ik die vooroordelen met dit artikel in een klap van de tafel schuiven en daarom doe ik een poging.

Een alleenstaande moeder is een makkelijke ‘prooi’… Uh, sorry??  Opvoeden is geen eenvoudig klusje. Een kind alleen opvoeden maakt dat klusje ook echt niet makkelijker. Denk je echt dat een alleenstaande moeder energie over heeft om te daten? Nee, mijn aandacht gaat echt alleen naar iemand die dat waard is en voor nu is dat mijn zoontje. Mocht ik ooit weer de energie hebben om een man toe te laten, dan moet hij toch van goede huize komen. 

Lees meer