Van borstvoeding val je af? Ik moest gewoon lijnen…

afvallen borstvoeding

Ik heb drie flinke baby’s gebaard: 3820, 4100 en 3800, een beetje trots was ik wel. Want zie je wel, die dertig kilo die ik aankwam, ging grotendeels naar mijn baby! Tja, rekenen was nooit mijn sterkste vak.

De eerste keer na de bevalling op de weegschaal was ook wel een beetje confronterend, want ik had toch echt nog 15 kilo te gaan. Maar al te druk maakte ik me er niet om, ik gaf namelijk borstvoeding! Hoppa, in the pocket, een natuurlijke manier van afvallen. Ja toch? Die skinny heb ik zo weer aan!

En opeens waren we acht maanden verder en ik liep nog steeds in die positiebroeken met extra stevige band om mijn blubberbuik een beetje bij elkaar te houden. What went wrong?  Lees meer

Samen slapen, borstvoeding… Borstslapen!

Samen slapen, borstvoeding… Borstslapen! Jaja, we hebben weer een nieuwe term. Een term die verder gaat dan de term der termen (wat dat ook wezen mag).

Borstslapen.

Een term waar menig man waarschijnlijk wel oren naar heeft en menig vrouw niet aan denken moet. Echter is dit zogeheten ‘borstslapen’ niet voor hen bedoeld, maar voor de kleintjes.

Borstslapen

Borstslapen is kort gezegd samen slapen én borstvoeding geven. De hele nacht. Of nou ja, wanneer de baby of peuter daar behoefte aan heeft. Ik kan veel, heel veel nadelen bedenken om dit zeer af te raden. Ik bedoel, zie je jezelf al liggen met je tieten paraat voor wanneer de grijpgrage baby maar wil? 

Lees meer

Ja ik geef nog stééds borstvoeding!

Toen ik zwanger was, werd er van alle kanten aan mij gevraagd of ik mijn baby borstvoeding zou gaan geven. In eerste instantie was ik daar helemaal niet mee bezig. Ik was allang blij dat ik zwanger was en dat de zwangerschap vlekkeloos verliep. Met borstvoeding was ik niet bezig, dat zou ik wel zien wanneer de kleine geboren was. Ik vond het wel een fijne en rustgevende gedachte, want als het niet zou lukken, ging ik er ook echt niet moeilijk over doen. Dan was er immers altijd nog flesvoeding.

De eerste week na de geboorte van mijn zoon, was ik nogal aan het klungelen met de borstvoeding. Sowieso is moeder worden al een dingetje op zich en dan ook nog de hele dag (publiekelijk) met mijn borsten in de weer zijn, vond ik een drempel waar ik even overheen moest stappen. Toch deed ik het gewoon en weigerde ik om mezelf terug te trekken tijdens ‘voedertijd’.

De mensen om mij heen moesten maar gewoon wennen aan die borsten van mij.  Lees meer

De tiet of niet?

Net als velen ben ik ook zo’n moeder die viel voor alle pro-praatjes rondom borstvoeding. Wie zegt er nou ‘nee’ tegen al die voordelen voor je kind? Minder kans op dit en dat. Om nog maar te zwijgen over de slanke lijn die je er van zou krijgen. Het zou voor het eerst in jaren zijn, maar toch…

Minder kans op borstkanker, yes, ik ga er voor!

Met een gevolgde cursus (die kwam toch voorbij, dus waarom niet) en melkapparaten in de aanslag was ik er helemaal klaar voor.

Dacht ik.

Uiteraard had ik natuurlijk niet kunnen voorspellen dat ik een ziekenhuis melkmoeder zou worden. Met geen kind in de buurt de eerste drupjes er uit kolven was geen feest. Jemig wat duurt dat allemachtig lang. Daar heb je als net bevallen vrouw in het ziekenhuis toch helemaal geen tijd voor?  Lees meer

Ik ben niet pro-borstvoeding, ik ben niet pro-flesvoeding, ik ben pro-geef-je-kind-te-eten

Gutte-gutte-gut, daar gaan we weer. Er is weer een plaatje van een fles verschenen op een newborn rompertje van een groot, bekend winkelketen (Hema).

‘Mummy! Milk’ staat er naast het flesje. Best een leuk rompertje en dat voor maar € 5,00, koopie!

En hoewel ik vind dat iedereen een mening mag hebben, word ik lichtelijk gefrustreerd van ieders mening over dit onderwerp: Borstvoeding. Zo lichtelijk gefrustreerd dat ik mijn mening er ook maar weer eens ingooi: ‘Het kan me niet schelen hoe jij je kind voedt, als je het maar te eten geeft!’

Zo. Hoppa. Ik heb het gezegd. 

Lees meer

Kritiek op borstvoeding in het openbaar

Afbeelding: Shutterstock

Ik heb er in mijn carrière als moeder heel wat borstvoeding mogen geven. In één geval, namelijk het laatste geval, deed ik dat zelfs best lang. Heel erg lang eigenlijk, vind ik dan. Jij misschien niet. Want wat de één lang vindt, vindt de ander kort en vice versa.

Het kan en mag allemaal. Het maakt je geen betere of slechtere moeder. Het maakt je overigens wel erg moe, maar dat is weer een ander verhaal.

Nu heb ik er zelf nooit een punt van gemaakt om in het openbaar te voeden. Ik deed dat gewoon en met gewoon bedoel ik niet dat ik met mijn lekkende tieten in de rondte stond te schudden, nee ik voedde gewoon mijn kleintje omdat hij of zij honger had, of omdat ik op ontploffen stond, kan ook.

Ik deed dat gerust op een bankje in het park. Op een terrasje in de stad en ja, ook gewoon bij mijn schoonmoeder op de bank. Gewoon omdat ik dat gewoon vond.  Lees meer

8x dat je het als moeder nooit goed doet

Elke moeder wil het beste voor haar kleintje. Dat is een zoektocht met vallen en opstaan. Omhoog krabbelen en weer keihard onderuit gaan. Maar met als einddoel het beste voor je kleintje.

Jammer dat je het feitelijk nooit goed doet. Nooit.

Maakt niet uit wat je doet, je doet het nooit goed.

Bevallen

Besluit jij om in het ziekenhuis te bevallen of erger nog, heb je een keizersnede? Dan heb je een verhoogd risico op commentaar van zweverige moekes die zelfs durven te beweren dat je niet écht gebaard hebt. Besluit je om thuis te bevallen? Dan heb je toch wel een verhoogd risico dat je kind überhaupt niet ter wereld komt.

Voeden

Geef je borstvoeding? Dan heb je nooit meer tijd voor jezelf, je kan nooit meer een dag de deur uit. Bovendien ontneem je de man (en je schoonmoeder) een intiem moment: het geven van een flesje. Daarnaast haal je heel het feministisch gekakel naar beneden, waar die vrouwen jaren voor gestreden hebben… Én je tieten worden theezakjes. Geef je geen borstvoeding? Nou, nou, nou, niet zo slim… Gegarandeerd dat je kleintje het straks met een allergie moet doen. Of misschien wel hyperactief wordt, het mist in ieder geval een paar punten in zijn iq.

Lees meer

Borstvoeding. Bah. Goor.

Bij de Telegraaf lees ik een mooi nieuwsbericht waarin staat dat alle zuigelingen op de afdeling neonatologie van het VUmc moedermelk krijgen. Ook als de eigen moeder dat niet kan geven, is er melk van een donor.

En nee, ik start hier geen discussie over dat iedereen borstvoeding kan of moet geven. Maar te vroeg geboren kindjes hebben veel baat bij moedermelk, blijkt uit onderzoek. En dus is het mooi dat daar dankzij de donormelk de mogelijkheid is om deze kindjes te bieden wat ze nodig hebben, vind ik.

De ouders moeten overigens wel toestemming hebben gegeven, er is dus wel degelijk een keuze. Toch verbaas ik mij over de reacties die ik hier en daar lees op dit bericht.

“Zou het idee helemaal niet fijn vinden, melk van een onbekende”

“Ik zou nooit en ten immer moedermelk van een ander aan mijn eigen kinderen geven.” 

“omg k zou noooiitt me kleine ander mans melk geven!! Wthell voor gare actie is dit!!!!” 

Lees meer

Borstvoeding ‘in your face’

Ik heb er in mijn carrière als moeder al heel wat tieten uit gegooid. Ik gaf borstvoeding. En in één geval zelfs best lang. Heel erg lang eigenlijk, vind ik dan. Een ander zal twee jaar borstvoeding geven ook erg lang vinden. En weer een ander vindt dat erg kort. Het kan en mag allemaal. Het maakt je geen betere of slechtere moeder. Het maakt je overigens wel erg moe, maar dat is weer een ander verhaal.

Nee, de discussie wel of geen borstvoeding ga ik niet aan. Maar ik wil de borstenmoeders wel een paar adviesjes meegeven. Want of je nu twee maanden of acht jaar borstvoeding geeft, we voelen allemaal weleens zo een blik. Misschien worden sommige blikken wat versterkt door je rondvliegende hormonen, maar er zijn ook werkelijk blikken bij die boekdelen spreken. En een enkeling durfde zelfs zijn scheur open te trekken om een opmerking te geven over het openbaar voeden met je borsten. En zoals zo vaak in onverwachte situaties, zit je met je bek vol tanden.

Had ik toen maar de opmerkingen als ‘Vind je dit onsmakelijk? Een placenta is pas onsmakelijk! Wil je de foto’s zien?’ of ‘Bedekken? Wat een goed idee! Hier is mijn hydrofiel om je hoofd te bedekken.’  en ‘Geloof me, ik ben net zo geschokt als jij over deze gigantische tieten.’ klaar staan om terug te kaatsen.

Je begrijpt, ik ben pro borstvoeding in het openbaar, net zoals ik pro flesvoeding in het openbaar ben. En nee, liever niet met je lekkende tieten in de rondte gaan schudden, net zoals ik liever niet heb dat je je fles zonder dop in de rondte schudt.

Borstvoeding en kloven

Het zal je niet ontgaan zijn, of misschien ook wel (logisch als het je geen bal interesseert) maar gisteren (ja overal is tegenwoordig een dag en als je geluk hebt een hele week voor) is de week van de borstvoeding van start gegaan. Voor sommige is borstvoeding een gevoelig onderwerp. En dan heb ik het niet over tepelkloven of stuwing die je zulke enorme dikke tieten geeft dat je denkt te ontploffen, maar over het feit dat het bij sommige simpelweg niet lukt of dat ze er überhaupt niet aan willen beginnen (wat ieders goed recht is natuurlijk).

Kloof tussen borstvoeding en kunstvoeding

Deze week is in het leven geroepen om de borstvoeding te promoten en het recht op borstvoeding te ondersteunen. Een heel goed initiatief natuurlijk, want goede en juiste informatie geven is belangrijk. Maar waar ik nou zo moe van word, ook al heb ik weinig meer met borstvoeding te maken sinds de man zijn rechten heeft terug geeist, is die eeuwige kloof tussen borstvoeding en kunstvoeding. Is het niet zo dat iedereen het beste wil voor zijn kindje? En als de tieten-moeders vinden dat dat de moedermelk is, prima! En als de flessen-moeders vinden dat dat de fles is, om bijvoorbeeld rust te krijgen voor zichzelf, ik noem maar een dwarsstraat, prima! Toch?

Ieder zijn eigen keus

Ik weet ook niet wat de oplossing voor deze kloof is. Ik gun iedereen het om borstvoeding te kunnen geven, omdat het heel mooi, intens en vooral heel handig kan zijn. Maar wat ik vind, kan een ander helemaal niet vinden. Diegene vindt het misschien ongemakkelijk, pijnlijk en super onhandig. En dan kom ik weer terug bij het feit dat iedereen anders is en het recht heeft om zijn eigen keuzes te maken zónder zich schuldig te voelen!