Over de maand juni mag ik een blog schrijven. Leuk om te zien dat mijn voorgangster ook 3 kinderen heeft met een iets oudere zoon en daarna een tweeling gekregen heeft. Ik heb nu al iets over onze gezinssamenstelling gezegd, maar zal mij voorstellen.
Ik ben Samantha Moonen. Ik ben 41 jaar en ben gelukkig met man en 3 kinderen in Breda. Onze oudste is 6 jaar en gaat na de zomer naar groep 3. Langzaam begint hij te wennen aan het idee dat er straks een andere juf zal zijn, want hij zegt nu al maanden dat hij tot groep 8 bij zijn liefste juf wil blijven. Onze jongste 2 worden bijna 3 jaar. Een jongetje en meisje. Het jongetje is een kopie van zijn grotere broer. In meerder opzichten. Ik verwacht dat mensen later zullen denken (wanneer je leeftijd/lengteverschil niet meer zo goed ziet) dat de twee jongens de tweeling is.
Voor wij onze tweeling kregen werkte ik in het basisonderwijs. Hiermee ben ik gestopt en ben mijn eigen webwinkel www.bepenco.com begonnen. Nu ontwerp ik applicaties en druk deze op baby- en kindershirts.
De begin juni heb ik meegedaan aan Colours by the Sea in Vlissingen. Samen met een klein groepje vriendinnen en hardloopmaatjes hebben we ontzettend veel lol gehad. Hardlopen en yoga zijn mijn uitlaatklep om even een moment voor mijzelf te hebben en weer op te laden. Ik vind dit erg belangrijk om mijn hoofd zo echt even leeg te kunnen maken. Je werk en gezin vragen veel aandacht.
Teveel, zorgt bij mij voor geïrriteerde en geprikkelde reacties en deze uitlaatklep met sporten zorgt voor ontlading.
Mijn oudste noemen we voor de grap wel eens MacGyver. Altijd in de weer met touwen, hout, karren en rondsjouwen.
Een tijdje terug heeft hij samen met vriendjes een hut gebouwd, maar dit was een erg onstabiele constructie geworden. Na het nodige protest is deze afgebroken en heeft hij samen met man een nieuwe hut gebouwd. Deze heeft afgelopen maand ook een dakje gekregen (Lees: een constructie waar een laken overheen gehangen kan worden) en een hekje. De jongste 2 klimmen er namelijk ook graag op en zo is het toch iets veiliger.
Ik vind het fijn om te zien dat onze kinderen zo kunnen spelen met resten hout, touw en (zie foto) een grote oude doos. Die doos heeft een paar dagen als een hut, caravan, huis enz. gediend.
Deze maand heb ik ook in de weekenden diversen fairs, markten en een homesale gehad. Dit overleggen man en ik altijd, want ik ben dan een hele dag weg.
Het is voor ons en voor de kinderen erg leuk wanneer zo’n markt dan heel dicht bij huis is. Zo was er een markt in juni op loopafstand. Het was ontzettend mooi weer en man en kinderen zijn gezellig bij mij komen hangen, spelen, genieten.
Voor grote broer is het niet altijd makkelijk om een jonger broertje en zusje te hebben. De aandacht voor hem is natuurlijk een heel stuk minder, maar er wordt ook aan zijn speelgoed, bouwwerk enz gezeten. En dat blijft dan niet altijd heel. Daarom hebben we op zijn tijd onze 1 op 1-momentjes.
Je krijgt als moeder van een tweeling, en dan hebben we onze oudste natuurlijk ook nog en voor de extra uitdaging ben ik een eigen webwinkel begonnen, de vraag: Hoe doe je dat toch allemaal? Ik ben een stuk minder kritisch geworden op mijn huishouden. Er wordt in ons huis geleefd. Hahaha! Zelfspot en humor helpen ook.
Één van de dingen waar ik bijvoorbeeld geen energie meer in stop: Het uitzoeken van de sokken. Zo lopen mijn jongens eigenlijk altijd met verschillende sokken aan hun voeten. Het moment waarop ze een kloppend paar aan hebben is dan ook het moment waarop gereageerd wordt.
Ik ben trots op mijn schatjes en regelmatig is er een moment dat ik ze best even achter het behang wil plakken omdat het ontzettende boefjes kunnen zijn. Tegelijk is dat ook een spiegel, want de karakters van ons zien wij duidelijk in onze kinderen terug.
Leuk mijn maand met jullie te mogen delen.
Ik ga snel weer van ze genieten!