Sinds twee jaar behoor ik tot de moeders met een kind die een Sinterklaas surprise moet maken voor school. De mooie tijd met Sinterklaasliedjes en speculaas-geuren is voorbij. Ik leef nu namelijk in een tijd waarin mijn huis zich vult met de geur van lijm, verf en een vleugje wanhoop. De beste bedoelingen van surprises zijn hier ver te zoeken. We proberen onze creativiteit de vrije loop te laten, maar uiteindelijk beland ik al twee jaar in een knutselgevecht waarin de term ‘gezelligheid’ ver te zoeken is.
Als moeder van kinderen zonder knutseltalent kan ik je vertellen dat de stress begint zodra het briefje met de lootjes de huiskamer binnenvliegt. Mijn kinderen kijken me hoopvol aan, en ik glimlach terug, wetende dat ik binnenkort mijn creativiteit weer moet aanboren. De opdracht lijkt simpel: maak een surprise. De uitvoering is echter verre van simpel.
Geboren met een knutselgen
Sommige kinderen lijken geboren te zijn met een knutselgen. Hun surprises zijn ware kunstwerken. En dan zijn er kinderen die hun creativiteit uiten in een simpel, beschilderd kartonnen doosje. Van dat laatste heb ik dus een paar exemplaren gebaard. En tja, de appel valt niet ver van de boom, ik weet namelijk exact waar dat creatieve talent vandaan komt….
Misschien is het het schuldgevoel dat ik me daarom zo inzet om een surprise te maken voor mijn kinderen. Ja je raadt het al! Een kind mag een surprise maken, maar uiteindelijk zit ik, de moeder, de hele woensdagmiddag te knutselen om een surprise in elkaar te flansen. De uren die ik besteed aan het uitvogelen hoe ik een kartonnen doos omtover tot een realistisch ogende dinosaurus is van de zotte. Het is alsof ik meedoe aan een aflevering van super-surprise en ik kan je vertellen dat de druk hoog is. Ik hoor het namelijk al over het schoolplein galmen ‘ah wat zielig voor het kind die een beschilderde kartonnen doos krijgt’.
Een simpel doosje
Dat verdriet wil ik niet op m’n geweten hebben, maar ondertussen denk ik ook ‘hallo, was het niet de bedoeling dat de kinderen een surprise gingen maken?’. Misschien moeten we gewoon erkennen dat niet alle ouders kinderen geboren knutselkampioenen zijn. En misschien moeten we juist de creativiteit van onze kinderen vieren, ongeacht de vorm waarin deze zich manifesteert. Een simpel doosje kan net zo waardevol zijn als een kunstwerk met bewegende delen.
Wat zou het voor mij fijn zijn om te leven in een wereld waarin de waarde van een surprise niet wordt bepaald door de hoeveelheid tijd die een moeder eraan heeft besteed, maar door de glimlach op het gezicht van het kind dat het in ontvangst neemt en mag uitpakken.
Maar helaas… En dus pak ik vanmiddag de kwasten en de lijm er maar weer bij, want mijn kind mag een surprise maken, leuk!
Afbeelding: Shutterstock