Regelmatig hoor ik uitspraken om mij heen als ‚mijn man past op’ of ‚het is papadag’. Mijn haren gaan altijd een beetje recht overeind staan als ik zulke dingen hoor, want ik denk dan bij mijzelf? ‚Huh? Als je samen bent, let je kerel dan niet op of zo? Of is hij de andere dagen, als het dus geen papadag is, geen papa? Wat is hij dan? De melkboer? Een vreemdeling die bij je op de bank hangt? Wat?’ En op het moment dat hij opstaat en iets met de kinderen gaat doen, krijgt hij dan een applaus?
Gendergelijkheid.
Als ik om mij heen kijk dan is de gendergelijkheid, zoals ze dat zo walgelijk noemen, nog ver te zoeken. We denken wel dat we allemaal zo gelijk zijn en gelijk behandeld worden, maar als we een jongetje in een prinsessenjurk of met nagellak zien rondlopen, dan puilen de ogen bijna uit ons hoofd.
Voor vrouwen
En voor vrouwen is er ook nog maar weinig gendergelijkheid te vinden en niet alleen op de werkvloer, maar ook in het sociale leven. Want als een vrouw kiest voor een carrière in plaats van bij de baby te zijn, dan ontbreken er toch wel wat moedergevoelens of niet dan? Maar gaat een man een dagje minder werken om papadag te kunnen vieren, dan is dat toch wel de meest betrokken en liefdevolle vader die er is. Beetje krom als je het mij vraagt.
Maar goed, dan vraag je het ook aan iemand bij wie de rollen thuis echt volledig gelijkmatig zijn verdeeld. Mijn en man en ik zijn zeer gelukkig getrouwd en we hebben daarna vier kindjes gekregen. Dat is flink aanpakken, zeker wanneer je allebei een drukke baan naast het gezin hebt. Ons leven vergt wat planning en samenwerking en soms moet je handelen alsof je een alleenstaande ouder bent.
Gewoon papa
Zo zijn de ochtenduren voor mijn man. Hij maakt het ontbijt klaar, hij zet de lunchtrommels klaar, hij zorgt dat de kinderen er netjes en verzorgt bijlopen en hij brengt de kinderen naar school. Soms maakt hij het avondeten klaar en op zijn dagen brengt hij de kinderen naar hun clubjes. Niet als een ‚super papa’ of als in ‚papadag’, nee gewoon als een vader.
En natuurlijk waardeer ik het dat hij alles aanpakt, maar uitzonderlijk vind ik het niet. Ik bedoel, hij is een vader, geen idioot. Toch zijn sommige mensen geschokt als ik vertel over wat mijn man allemaal doet. „Vindt hij dat allemaal wel leuk dan om te doen?” Ik zal je vertellen, ik was niet alleen toen al die vier kinderen verwekt werden, zeker weten dat hij gewoon helpt en dat dat geen uitzondering is. Hij wil een gezin, ik wil een gezin. Hij wil een carrière, ik wil een carrière. Wij doen dat samen.
Oppas
Als ik ’s avonds een uurtje ga sporten, als ik voor mijn werk een middagje weg moet, als ik met mijn vriendinnen een filmpje wil pakken, dan regel ik een oppas of een opa of oma om op te passen. Of mijn man is thuis. Niet om op te passen, maar gewoon omdat hij een ouder is en ouders passen niet op, die zijn er gewoon.
Afbeelding Shutterstock
2016/2024
Mijn vriend en ik proberen alles zo eerlijk mogelijk te verdelen. Hij is een hele betrokken papa. Ik ken er genoeg die het ook zo aanpakken. Maar de andere vaders herken ik ook wel. Hoe vaak vaders geroepen hebben dat hun leven over is, nadat zij kinderen kregen… En ze menen het nog ook. Daar krijg ik de kriebels van!
Wij hebben een papadag gehad en ja dat noemden wij ook zo. Waarom? Omdat het voor ons zo duidelijk was dat hij lekker met de kleine bezig kon zijn en ik dus even niets hoefde te doen. Ik had dat nodig die afbakening en mijn man heeft dat ook nooit als raar ervaren of als ‘de andere dagen ben ik geen papa’. Nu ik me weer iets beter voel na twee jaar en hij ook ander werk en uren heeft is het allemaal in elkaar verweven en hebben we die afbakening niet meer nodig. Dus ja je kunt ons stom vinden of gewoon ons lekker laten 😉
Dat papa oppast daarentegen vind ik echt een rare benaming. Hoezo past hij op? Hij is de vader. Toch hoor ik dat nog regelmatig voorbij komen.
A-MEN!! Ik ben het volledig met je eens, niks meer aan toe te voegen! ❤
Ohhhhhh zo ontzettend waar! Ik vind het ook altijd zo stom als mensen zeggen , ja ik heb een papadag of papa past op. Als hij weg is, gaat hij dan ook zeggen mama past op? Il ben toch geen babysitter?
Had dit zelf kunnen schrijven !
Hahaha! Krijg ik ook zo het schijt van als mensen zo’n dingen zeggen!
Mijn man is vader van 2 kinderen met zijn ex en stiefvader van mijn zoontje en die vindt dat ook allemaal heel normaal dat hij dat doet. Hij wou ze tenslotte ook, hè 😉
Nu moet ik wel zeggen dat ik wel het woordje ‘papa-weekend’ gebruik bij mijn zoontje om te verwijzen naar het weekend om de 2 weken dat hij naar zijn papa gaat (maar de papa gebruikt dat evengoed, hoor). Is zo gekomen toen hij nog heel klein was en geen flauw idee had van tijd en de regeling enzo… Het maakte de situatie iets makkelijker voor hem 😉
AAAAAAAAAAMEN! Ik denk omdat het over het algemeen zo is dat de moeders part-time werken en de vaders full-time iedereen dat ‘normaal’ vind. Maar dingen als ‘mijn man past op’ vind ik echt te erg voor woorden. Zoals jij zegt, je hebt de kids samen gemaakt, je wou beide een gezin, samen doen dus!
Ik vind het ook verschrikkelijk als mensen zeggen dat hij man aan het oppassen is. Maar papadag gebruiken wij hier wel. Dat is een dag dat hij alleen met haar weg is. Gewoon omdat ik haar niet kan loslaten. :-). Hij kijkt er altijd zo naar uit. Een uitje met papa
ik ben blijkbaar in de minderheid, maar ik begrijp de reactie wel. Ikzelf stond er telkens alleen voor, ook tijdens de relatie. Ondanks dat we beiden een kind wouden, mocht ik wel alles omgooien in m’n leven. Als ik iets voor mezelf wou doen, moest ik constant maken dat ik opvang had voor m’n dochter want de papa deed het niet. Ofwel werkte hij, ofwel wou hij andere dingen doen.
Euhm, ieder zijn ding toch?
Het moeders thuis en vaders aan het werk vind ik geen vooroordeel ofzo. Of ‘gender discriminatie’
Dat is gewoon van vroeger uit en vind daar niets mis mee… ieder zo zijn ding en methode wat ie fijn vind. Ik vind het niet meer dan normaal als de ene meer werkt dan de ander dat de gene die het meeste thuis is het meeste doet. toch?
Kan me (gelukkig) niet vinden in je irritaties
Wij hebben het hier ook gelijk verdeeld. Werken beide 4 dagen en wij noemen de dag thuis wel papadag, maar ook mamadag. De overige dagen zijn we natuurlijk ook gewoon papa en mama, maar het is dan voor de kinderen duidelijk welke ouder er die dag is. We merken wel dat er van gelijkheid weinig sprake is. Tegen mij wordt altijd gezegd:’ werk je zoveel? red je dat wel? en Tegen mijn man: dat is lekker zo’n vrije dag, kun je het allemaal rustig aan doen. We werken evenveel, maar er word heel anders op gereageerd. Toen ik mijn baas vertelde dat ik zwanger was, werd ze boos en zei: Ik dacht dat je ambitieus was! Gek dat er bij mannen nooit aan hun ambitie word getwijfeld wanneer ze papa gaan worden. Ook krijgt mijn man heel veel complimenten, omdat hij er zoveel voor de kinderen is en word ik meewarig aankeken, omdat ik er zo weinig ben. We zijn er beide evenveel!
Zo waar, mijn man werkt 3 dagen en ik 4 dagen en dat is “anders”. Wat een leven heeft je man!! Wat een verwennerij, jij bent veel te goed voor hem. Ehhhh……Ik vind thuis zijn nu niet echt een vorm van een lui leven en met een kop koffie op de bank zitten toch? Een gezin draaiende houden en aan alle verwachtingen van deze tijd voldoen met het huis perfect zowel binnen als buiten, werk, sociaal leven, sport en vooral opvoeding vergt van iedereen een hoop. En zeker weten doe je dat samen, het zou bij ons niet anders kunnen. En mijn thuisdag is geen mama dag net zo goed als zijn thuisdagen geen papa dagen zijn.
Mannen zijn van Mars, vrouwen van Venus en een aantal van ons hebben de overtocht gemaakt. Ik vind het belangrijker, dat we individuen met gelijke rechten zijn.
Papadag (en mamadag!) zijn namen voor de kínderen, niet voor de ouders of de eindeloze discussies over deze benaming. “Wie zorgt er morgen voor ons?” “Morgen is papa thuis, morgen is het papadag”. Op woensdag ben ik allen thuis met de jongste: de mamaborredag. En als ik werk heb ik een werkdag, geen mamadag Ook al ben ik dan natuurlijk ook mama. Maar daar denk ik echt pas weer aan als iemand me belt om me daaraan te herinneren
Ach ik doe niet zo moeilijk over pappadag – het is een lekker woord en het heeft iets speels. Ik vind pappadag gewoon leuker klinken dan ‘ik heb vandaag ouderschapsverlof’ of dat ik moeten zeggen ‘vandaag werk ik niet want ik ben met mijn kind’ of zo iets. Op donderdag heb ik pappadag en uiteraard ben ik elke dag (de hele dag) pappa. In het weekend heb ik ook vaak – in mijn eentje (omdat mijn vrouw dan werkt) – de zorg voor mijn zoon, maar dat noem ik geen pappadag. Pappadag betekent dat ik die dag – bewust – niet werk; dat ik ouderschapsverlof heb (eigenlijk komt het er op neer dat ik er voor betaal en dat doe ik graag uiteraard, maar ik lever inkomsten in om deze dag mee te mogen maken. En dit geldt ook voor vrouwen). Op pappadag wil ik het liefst ook iets speciaals doen. En ik vind dat vrouwen die ouderschapsverlof hebben, dat dan gewoon mammadag moeten gaan noemen. Als je als vrouw dan voor ons (of voor je zelf) op wilt komen, als je gendergelijkheid nastreeft, zeg dan gewoon als vrouw op de dag/dagen dat je ouderschapsverlof hebt: yeah, vandaag is het mammadag. Want ik ga er van uit dat elke man (in ieder geval de meeste mannen) in de 21ste eeuw het volkomen logisch vinden dat ze samen hun kind opvoeden. Het is niet dat ik niet begrijp, dat gedoe over het woord pappadag, maar als we zo door gaan kunnen we ook moederdag en vaderdag gaan afschaffen en zo weet ik er nog wel een paar. Het is een woord waar we zelf onze betekenis aan kunnen geven. En voor mij betekent niet dat ik op andere dagen geen vader ben of geen zorg draag voor mijn kind. Het enige nadeel aan het woord pappadag, is dat ik het echt stoer vind klinken, Misschien dat ik het toch maar mannendag ga noemen.
Mmm.. ik resoneer met een hoop wat je zegt. Maar toch denk ik dat het opvoeden van de 1ste 2 jaren niet als gelijkwaardig kunnen worden genoemd.. Tenminste. Niet als je gaat voor: volledige borstvoeding op vraag voor de 1ste 2 jaar van je kind zn leven… Ik heb ervaren dat borstvoeding niet alleen gaat om de voeding. Maar ook erg om de geborgenheid, letterlijk drink hij uit mn chakra harten-energie met een hoog standje prana/qi/chi die zelfs voelbaar is in elektriciteit. Daarnaast het veel huidcontact met de moeder tijdens het drinken en de hormonen die vrij komen tijdens het drinken is onvervangbaar door een fles borstmelk gegeven door papa. De vader kan ook nog zo graag willen, de eerste periode is mijn ervaring staat mama centraal.. Je bent nog steeds een met je baby en dit hechtings proces is naar mijn idee heel belangrijk dat het kind hierin ook wordt vervuld in zn behoeftes..
Maar misschien lees ik het verkeerd en gaat dit dan ook werkelijk over grotere kinderen.
Daarnaast denk ik dat we elkaar niet zo moeten beoordelen en iedereen z’n best moeten laten doen. Wat maakt het uit dat je het papadag noemt. De vader hebben lol met hun kiddo’s en nemen voor de opvoeding een dag vrij van werk. Das toch fijn! We moeten niet net doen alsof mannelijk ene vrouwelijk energie het zelfde is, want dat is het niet. En dit heeft niets met gendergelijkheid te maken. Want een man kan juist ook meer vrouwelijke energie hebben en andersom.
De verschillende kenmerken die passen bij de Yin of de Yang energie mag worden gezien en erkend. Beiden hebben ze kwaliteiten en kunnen ze ondersteunend werken in de opvoeding.
Ik ben zelf erg feministisch van aard en vind dat we gelijken rechten en behandeling moeten hebben. maar we moeten niet net gaan doen alsof de vrouw het zelfde is als de man, of andersom. Want dit is niet zo.
De vrouw is niet voor niets zo gebouwd om een kind te baren. Dit is de natuurs wonder. Wij zijn de ontvangers voor de ongeboren spirits. En dit heeft een bepaalde verantwoordelijkheid die we met ons meedragen. Dit is via evolutie aan ons overgedragen en ik vind dat de feministische vrouw effe niet zo eigenwijs moet doen met haar carriere. Als je een kind mag ontvangen in je lichaam en gezond mag baren dan mag je ook zorgen dat het nog premature baby zich ontwikkeld tot een veilig gehechte peuter. Pas daarna is de cirkel rond en mag je weer lekker achter je carierre aan gaan. Maar bewust een kind nemen en deze al na 2 maanden 5 dagen in de opvang gooien omdat het werk voorgaat daar valt bij mij nou de bek van open…
Maar 1 ding is waarheid, als je als vader samen met je kind bent dan is dat geen oppassen. Oppassen doe je alleen over een kind van een ander.
Pff… waar je je al druk over kan maken…. Wij hebben een papadag en twee mamadagen. Dat zijn dagen waarop we qualitytime hebben met onze dochter. Op die dagen hoeft er niet gewerkt te worden… lekker genieten en samen leuke dingen doen. En als het weekend is genieten we met z’n drieën. Je noemt het zelf ook in je verhaal zijn dag.; “…… en op zijn dagen” klinkt naar mijn idee als een papadag?
Ik ben blij dat we ze hebben en hoop nog lang te genieten van de mamadagen.