Zijn

Als ik dit opschrijf weten we nog niet wat er met onze Valerietje aan de hand is. Is het terug? Dat zal toch niet? Nee.. dat kan niet, de uitslag moet goed zijn.

Toch worden ook wij als vrienden ook weer even terug op onze plek gezet. Alles ging zo goed, Valerie is een geweldig vrolijk meisje. Ziet er niet ziek uit. We hebben zeker anders gezien, maar de herinnering vervaagd. Blijft aanwezig, maar vervaagd. Als vrienden zien we haar ook niet elke dag, we zien niet het hele verhaal. We horen veel, we zien veel, maar kunnen niet alles volledig begrijpen. We kunnen het ons alleen maar voorstellen en meehuilen in tijden van nood en meelachen op momenten dat het goed gaat.

Ik voel me nu gewoon zo machteloos, ik weet niet wat ik moet zeggen en wat ik moet doen. Er is geen boekje over ‘hoe om te gaan met…’. We kunnen eigenlijk niets, behalve er zijn. 

Hoe komt het toch dat wij, mensen, altijd ergens naar toe willen? Ergens naar toe werken, ons werk goed willen doen, een bepaalde studie volgen omdat we een bepaalde baan ambiëren. En als we er dan zijn, dan moet het groter en meer. Hoe komt het toch dat we altijd maar aan het jagen zijn en nooit gewoon kunnen ZIJN in het hier en nu en daar blij en tevreden mee zijn.

Als ik een betere baan heb dan.. Als ik meer geld heb dan.. Als ik mijn eigen bedrijf heb dan.. Ja, wat dan? Dan kom je erachter dat dat het ook niet is en komen er weer nieuwe doelen.

Als je ziekte van dichtbij meemaakt kom je erachter dat het leven heel betrekkelijk is. Dan besef je hoe kwetsbaar we zijn en dat het de kunst is om blij de zijn met de situatie waar je nú in zit. Gewoon ZIJN, en nergens naartoe willen. Geniet van je kinderen, je gezin, want er is niets zo belangrijk als dat. De rest kan wachten!

Lieve Pauline, ik hou van je en ben trots op je en wens je heel veel sterkte deze week!

Liefs,

Marlies

Ps. voel je vrij om het niet te posten. X

Afbeelding: Shutterstock