Lieve Ninja,
Ik zag een stukje voorbij komen op de Facebookpagina van Voormijnkleintje.nl en ik schrok een beetje van je. Waarom haal je Fajah Lourens nou zo naar beneden?
Als ik het goed begrijp, ben jij ook lekker bezig om mensen te werven voor je RealLifeBody programma. De moeders waarvoor een killerbody nog een stapje te ver is, zijn natuurlijk jouw doelgroep.
Je hebt het over de nieuwe doelen van Fajah en ik zal je mijn visie hierover meegeven:
Fajah Lourens’ nieuwe doel is het krijgen van harde benen.
‘Ik begin om half 7 met cardio op een lege maag. Daarna eet ik de grootste maaltijd van de dag: een pannenkoek met havermout. Een keer per week heb ik een refeed dag en mag ik 1.600 calorieen, op andere dagen 1.250’
Ik denk alleen maar aan al die tieners met overgewicht die helemaal niets doen aan lichaamsbeweging. Kinderen die onzeker worden van al die rolletjes extra vet die ze hebben, maar ze volledig geaccepteerd hebben. Ondanks alle prachtige lijven die ze voorbij zie komen tijdens gym (zonder photoshop!), werken ze toch weer een zak chips naar binnen als ze thuis komen.
Het killerlijf van Fajah is geen optie – eerlijk is eerlijk, ze heeft een prachtig lijf – en dan denken: zo, die eet weinig. Dan gaan ze lekker verder met gamen en trekken nog een of ander pak koekjes open, omdat ze zichzelf dat gunnen. Want tja, wees nou eerlijk, zo’n killerbody krijgen ze toch nooit.
De term obesitas alleen al bezorgt mij mierentietjes over mijn gespierde armen. 😉 Voor je het weet en dit is ECHT niet overdreven, het kan heel snel gaan! – hebben ze een eetstoornis ontwikkeld.
Maar als je denkt dat het alleen de jonge meiden zijn, dan heb je het mis. Ik ken ze hoor, die moeders die zelfs na drie bevallingen nog ‘helemaal zwanger’ zijn. Echt. Niet. Grappig. Punt. Dat komt nooit meer goed. De tieten zijn niet meer te onderscheiden van de buik. De onderkant is nauwelijks nog te zien. Striae en putten zijn opgevuld met vet. Lekker zweten. Comes with the job. Moet je dat allemaal accepteren? Maak er het beste van. Het beste! Dat is voor iedereen fijn, snap je. Het liefst een killerbody!
Harde benen?
Heel belangrijk! Echt serieus, handig toch?
Als je met 80 jaar in het bejaardenhuis zit en terug kijkt op je leven zou het een highlight zijn! Die periode in je leven dat het je gelukt was om jarenlang ‘harde benen’ te hebben. Die keren dat je over het strand liep met je bikinibody (en zonder buikkramp van de honger – waar je aan gewend bent, zoals Fajah aangaf) was een gouden tijd! Je hebt het er nog over met je vriendinnen, keer op keer, omdat je geen alzheimer hebt, herinner je je alles. Geweldig toch? Goud.
Al die uren die ik nu besteed aan trainen, trainen, trainen, eten, rusten, eten voorbereiden, trainen, rusten, voor de spiegel staan, vetpercentages meten, heel tevreden zijn, trainen, verjaardagen vieren, trainen, rusten. Dan is het toch fijn dat ik al deze dingen met gemak kan doen als ik 80 ben. En eten en rusten moet je toch, daar in dat bejaardenhuis. Maar dat is natuurlijk héél persoonlijk. Ze zullen er vast zijn. Bejaarden met obesitas.
En als mijn tijd dan is gekomen zie ik mijn kinderen al speechen: “Als ik terug denk aan mijn jeugd, dan denk ik aan… mama. Ze had energie voor tien en had altijd genoeg aandacht voor me als ik bij haar op schoot zat. En als we naar het strand gingen in de zomer, dan was ik zo trots op haar. Ze zag er goed uit. Ja, mama, wat was het toch een tof wijf!”
Natuurlijk snap ik je Ninja. Het is jouw bedrijf. Je verdient geld met coachen enzo. Wat Fajah doet is topsport, een full-time baan, haar broodwinning, dat is niet even iets wat je ‘erbij’ doet. Gelukkig weet jij hoe hard je moet werken om zó ultra strak en gespierd te worden. Maar je hebt er de wilskracht en motivatie niet voor. Wat is het nut?
Het stoort je. Dat ze je laat denken dat het wél iets is wat (makkelijk) haalbaar is. Het is niet voor iedereen! Maar als je het niet eens wilt, dan lukt het zeker weten niet!
Maar belangrijker nog “jij vindt het niet belangrijk!”. Zo dat is eruit. Jij vindt het gewoon fucking niet belangrijk!
Ik citeer: “GENIET van je leven! Dat kan met blubberbenen. Honger jezelf niet uit. Je wordt NIET gelukkig(er) van een killerbody. Eet gewoon gezond, gevarieerd en met mate. Sport er regelmatig bij. Train je sterk en fit. Wees tevreden en dankbaar met je lijf.”
Amen! Je hebt helemaal gelijk!
Maar als je net als ik je zinnen hebt gezet op een killerbody, dan zie je het nut er wél van en dan is dat boek van haar zeker de moeite waard om eens te lezen. Dan zie je trainen als een hobby, en dan is je tijd meestal beter besteed op de sportschool dan op de bank. Go for it, als je het echt wilt. Als je daar het nut niet van inziet, ook prima.
Maar laat Fajah gewoon lekker d’r eigen dingetje doen en zoek niet naar een excuus om weer die zak chips open te kunnen trekken! Dat stoort mij dan weer. 🙂
Applaus ! ik ben het helemaal met je eens ik vond het zelfs een beetje overkomen als “zieltjes winnen ” voor haar eigen programma eerlijk gezegd…
Ik volg het programma nu ook (online en heb het boek) geen hongerdieet en echt niet uren aan een stuk in de sportschool zoals men beweerd….
Een killerbody krijg ik waarschijnlijk niet als in de zin megastrak maar ik ga er alles uithalen om mezelf weer fit en strakker te krijgen.
Uiteindelijk moet je datgeen doen waar je je goed bij voelt.
Ik bedoel het killerbody programma wat ik volg uiteraard haha niet die van die ninja
En zo is het!
De strekking van Ninja’s verhaal die ik eruit haalde (ik wist niet dat ze een eigen bedrijf had), was dat je moet genieten van het leven. En ik ben het met haar eens dat zo’n obsessieve focus op strak en slank (of dun) niemand toch echt gelukkig kan maken? Zelfacceptatie is belangrijker. Als je denkt dat je massaal het lichaam van Fajah kan krijgen, dan kom je van een koude kermis thuis.
Snap ook wel dat je een tegengeluid wil laten horen en ook jij hebt sterkte argumenten, zoals dat obesitas evengoed een eetstoornis is waarvoor je moet waken.
Onbedoeld heeft het eerstgenoemde artikel van Ninja me bovendien geïnspireerd om meer te lezen over Fajahs methode en eet nu al een week magerder en gezonder.
Maar nog steeds pleit ik zelf voor een balans. Sporten en gezonder eten, af en toe snoepen. Dat wil ik aan mijn kinderen meegeven, liefde voor eten in plaats van wiskundig bekijken (in verhoudingen) en liefde voor bewegen (dus plezier als doel en niet dat strakke lichaam).
Tuurlijk alles gaat om balans. Ninja heeft ook helemaal gelijk, alleen als je een killerbody wilt, en je wilt wel de moeite daarvoor doen, dan heeft Fayja een heel mooi boek met handige tips.