Onlangs werd een moordzaak opgelost dankzij Google data. Het onderzoek omtrent de moord op een 37-jarige vader van drie jonge kinderen in juli 2017 liep al maanden en er waren geen harde bewijzen richting de echtgenote totdat Google werd geraadpleegd. Voor de bizarre zaak verwijs ik je naar dit Volkskrant artikel.
Google lijkt je beste vriend totdat het zich tegen je keert. Hoe vaak heb ik Google al niet geraadpleegd bij vage klachten (gewoon niet doen), sale impulsen en niet te vergeten Google maps wanneer ik even de weg niet wist (zoals laatst in mijn woonplaats, jawel daar waar ik al bijna 40 jaar woon).
Maar Google heeft ook een keerzijde en daar ben ik mij al jaren van bewust. Je bent voor de buitenwereld die hint die als eerste opkomt wanneer je een naam op Google zoekt. In mijn geval was dat een artikel voor een website over fitte vrouwen. Het was de zomer van 2014 dat ik werd benaderd. Of ik wilde meewerken aan een interview over fit zijn tijdens de zwangerschap. Ik sport de laatste jaren best veel en nu ik zwanger was kon ik daar vast en zeker tips over delen. Ik aarzelde: ik was onverwacht zwanger van de vijfde uit een geheime relatie. Mijn moeder had net de diagnose ongeneeslijk ziek gekregen en mijn werkgever stond op de rand van faillissement. “Het is allemaal nogal complex….,” mailde ik terug; “ik weet niet of ik hiervoor wel geschikt ben….”, maar ging toch overstag toen ze mij lieten blijken dat ik zelf mocht bepalen wat ik kwijt wilde. Dus vulde ik de vragen in naar waarheid en soms met een knipoog. In die acht jaar dat ik blog heb ik mijzelf redelijk overeind kunnen houden met humor en sarcasme en dat is ook regelmatig in mijn lappen tekst terug te vinden. Zo grapte ik als antwoord op een vraag dat ik wel 8 kinderen wilde. Dat ik na vier kinderen al klaar was stond er niet bij. Ik noemde het maar een cadeautje het was immers nieuw leven in een pikzwarte tijd. Dat mijn zwangerschap voor mijn gezin, familie en vrienden als een donderslag bij heldere hemel kwam toen single Jo ineens zwanger bleek uit een sarcastisch omschreven ‘lat relatie in overtreffende trap’ daar zweeg ik over. Ik vertelde niet hoe ik worstelde met keuzes en hoe alleen ik mij voelde. Niets over de slapeloze nachten. Radeloosheid. Over het leven dat uit mijn handen glipte en nieuw trappelend in mijn buik. Over onomkeerbaarheid en schuldgevoel. Nee, ik was gewoon die fitte vrouw die het leven nam zoals het zich aandiende.
Tot op de dag van vandaag ben ik volgens Google de vrouw met haar 8 kinderen missie. Meedogenloos. Manipulatief. Google kent geen nuances. Google snapt humor niet. Google ziet niet het menselijke verdriet achter feiten. Ik heb het zelf op het web geslingerd.
Op Instagram deel ik steeds minder foto’s van mijn kinderen slechts foto’s van mijn huis of katten. Ik waarschuw mijn kinderen voor Google, maar ze hebben inmiddels allemaal hun sporen op het digitale web achtergelaten. Of het nou een foto is, een recensie of een opmerking het kan je voor de rest van je leven blijven achtervolgen.
Ik sport nog iedere dag. Ben redelijk fit. En blij met mijn vijftal die nooit een zestal of meer zal worden. Het geschreven woord kan op vele manieren worden geïnterpreteerd, maar het is jouw gekleurde visie die er betekenis aan geeft. Als ik schrijf dat ik hoop snel iemands achternaam te kunnen aannemen mag je dat lezen als een grap alhoewel het wel een oplossing zou zijn in deze.
Afbeelding: Shutterstock/Castleski