Na mijn introductie van vorige week, waren de reacties en likes overweldigend. Ik had niet verwacht dat zoveel mensen zo enthousiast zouden reageren. Een oplettende kennis zag dat ik in mijn intro mezelf had vergist in mijn leeftijd. Want laten we eerlijk zijn, wanneer vertel je nu eigenlijk je leeftijd?! Daarover nadenkend, zelden. Een geboortejaar opgeven onder een formeel stuk is het ergste wat je kan gebeuren.
De schade op het net was snel hersteld dus het viel men niet op. Maar die leeftijd! Het liet me niet los, hoe kan mij dit nu gebeuren? Ik! Ik, die altijd haar verhalen dubbel controleert en dan nog eens…… Ahum… toch proberen los te laten. Grappig is dat ik een dag later meteen geconfronteerd werd met dezelfde leeftijd. Ik ging met mijn puberdochter, mijn vriendin en haar puberdochter een hapje en een drankje halen. Gezellig! Lekker proosten en heerlijk een avondje vullen met alles waar we van genieten. Na deze gezelligheid zijn we nog even een afzakkertje gaan halen bij vriendin thuis. Praten tot in de kleine uurtjes en dan voel je dat ergens die vermoeidheid toe slaat. Zucht… daar waar ik een aantal jaar geleden nooit bij stil stond, herinnert de man met de hamer mij er nu regelmatig aan.
Dochterlief bleef bij vriendin overnachten en een paar uur later ben ik naar huis gegaan. Eenmaal thuis nog even acclimatiseren, heerlijk op mijn geweldige hoekbank die ik op dat moment het allerliefst tot bed bombardeerde. Daar waar de klok een uur achteruit ging en ik mezelf met moeite uit diezelfde geweldige bank hees om mijn bed in te duiken. Toen ik een laatste keer op de klok keek, bleek dat de tijd dat ik naar bed ging dezelfde tijd was dat ik thuis kwam.
Een paar uur later moest partner naar zijn werk, zodat mijn kleine Prinsje, die dezelfde bank als “troon” gebruikt, binnen braaf zijn filmpje zat te kijken en vroeg of mama bij hem kwam zitten. Dat gevoel, ja echt, dan word ik eraan herinnerd dat ik echt 43 jaar ben. Ik heb mezelf uit mijn bed gehesen en vervolgens rijkelijk gevuld met cafeïne om mezelf wakker te krijgen en nog belangrijker, te houden. Er is die dag niet veel activiteit in huis geweest, lang leve samen spelen op de WII.
Dit weerhoudt mij er overigens niet van om een volgende keer weer aanwezig te zijn op een feestje, etentje of willekeurig gezellig avondje. Alleen de dag erna is leeftijd voelbaar.
Ik zou graag eens een goed gesprek willen voeren met “de man met de hamer”.
Liefs, Diana
lieve Diana,
gelukkig komen we allemaal met regelmaat de man met de hamer tegen…
koester wat je hebt en wat je nog doet en dat houd je jong!!!
kus…
Lieve Diaan, wat heb je dat weer mooi omschreven! Jij bent nog een stuk jonger dan ik. En geloof me… Die man met de hamer komt met de jaren steeds vaker om de hoek. No matter what, wij vergeten niet te genieten van de mooie dingen in het leven. Liefs Kaatje X
Jaaaaaa! Een klein kind houd je jong. Echt waar. Los daarvan…ik begrijp helemaal wat je bedoelt. Nu ik ineens af en toe een grijze haar spot. Ik laatst na een dans-sessie om een uurtje of drie vanuit Utrecht nog een uur naar huis moest rijden. Laat in mijn bedje lag. En toch echt om kwart voor zeven wakker werd gekieteld door mijn lieve peuter…MOE. Maar voldaan. Aldus…je bent zo jong als je jezelf voelt is een cliché. Maar doe de dingen waar je energie van krijgt. Waar je blij van wordt. Dan ben je misschien wel een tikje moe. Maar ach, it’s worth it. Toch? Btw, ik ben in september 44 geworden:)
Dank voor je leuke reactie 🙂