Wij kijken veel tv, we doen zelfs aan comakijken

We zitten in de tweede week van onze meivakantie. Het loopt ten einde. En we zijn vermoeider dan toen we aan de vakantie begonnen. Een week kamperen, inclusief de hele dag op skelters crossen, trampoline springen en hutten bouwen, hakt erin. Al het digitale spul werd niet gemist, er werd niet eens naar gevraagd. 

Maar nu? Nu zijn mijn kleintjes al een paar dagen de schade aan het inhalen. We relaxen tot op het bot. En mijn kleintjes kijken veel te veel tv. Weet je nog hoe je vroeger met je ouders in het weekend naar de videotheek ging, om daar te zoeken naar een film die je graag wilde kijken? Deze keek je vervolgens en daar moest je het mee doen. Mijn kleintjes hebben die videotheek nu ook ter beschikking. Thuis, in de woonkamer. Vanaf de bank worden zij op hun wenken bediend. We noemen het Netflix.

Elke dag zitten wij tot een uur of twaalf in onze pyjama en maken wij ons schuldig aan comakijken. Inmiddels hebben we Heksje Lilly, Arthur, en het hele eerste seizoen van Peppa Big uitgekeken.

En weet je? Ik voel mij er niet schuldig over, ik vind het heerlijk! En geloof het of niet, er hangen een heleboel voordelen aan het tv kijken.

Zo leren mijn kleintjes bijvoorbeeld van alles van de tv. Maar serieus, ik kon als driejarige echt nog niet tot 10 tellen in het Engels. Mijn peuter kan dat dankzij Dora wel. En wat dacht je van al die vormen en patronen waarmee ze worden doodgegooid tijdens een aflevering van Umizoomi.

Daarnaast is tv-kijken gegarandeerd knuffeltijd. Onder andere met de hond. Maar ik word er ook regelmatig bij geroepen. ‘Mama, kom je even bij me zitten?’ Hoe heerlijk is het om even rustig door mijn kleintjes haartjes te kunnen strijken en voor minimaal 10 minuten naar verdoofde gezichtjes te kunnen kijken.

Tv kijken vergroot ook de wereld van mijn kleintjes. Ze kunnen zomaar opeens leven in een wereld vol met superhelden. Ze worden geïnspireerd om iets na te gaan spelen. Zo kan de peuter het hele verhaal, inclusief de songteksten van Frozen naspelen.

En als laatste, het zorgt ervoor dat ik even rust heb. Jaja, noem me maar een luie moeder, maar na 20 kilo vakantie-was en ander zooi te moeten wegruimen, is het wel even lekker als mijn kleintjes even geen oog voor mij hebben. En als ik die laatste 10 minuten van de film nog even tijd heb om op adem te kunnen komen, vind ik dat een zeer goed argument.

En ja, misschien kijken mijn kleintjes deze tweede week van de vakantie wel een beetje veel tv, maar ze hebben het niet van een vreemde. Want ’s avonds, als de kleintjes op bed liggen gaat het comakijken nog even door. Dan raken de man en ik verstrikt in Luther. Maar je begrijpt, een moeder heeft niet veel nodig om in coma te raken. Als we één aflevering halen, is dat een hele kunst.

Afbeelding: Shutterstock/Lukassek