Ken je de Netflix serie Orange is the New Black? Ja natuurlijk ken je die. Het gaat over een vrouwengevangenis en in die gevangenis bevinden zich allemaal groeperingen. Op het moment dat je moeder wordt is het alsof je net als Piper daar voor het eerst die vrouwengevangenis binnen wandelt. Er zitten daar dan allerlei verschillende groepjes onder andere onder leiding van bijvoorbeeld een Red, een Pennsatucky of een Gloria.
Deze zijn dan de ervaren moeders, bijvoorbeeld de ‘alles voor elkaar’ moeders. Moeders die het ’s morgens voor elkaar krijgen om hun haren te doen, om hun tanden te poetsen en netjes aangekleed op tijd (lachend) op hun werk verschijnen, maar wel hun kindjes op de creche dumpen. De borstvoedingsmoeders die ver bij de magnetron vandaan zitten en met enige jaloezie naar het wijntje van de flesvoedingmoeders kijken. De draagdoekmoeders en de co-sleepers kunnen zich eindelijk even uitrekken en bij de ‘ik doe maar wat moeders’ zie je continu een groot vraagteken boven hun hoofd hangen. Oh ja en er wandelt ook een ‘Crazy eye’ rond, ik durf niet hardop te zeggen bij welke moedergroep deze hoort.
Maar deze ervaren vrouwen zijn allemaal aan het wachten op het arriveren van een nieuwe gevangene, zodat ze kunnen smullen van de fouten van ‘de nieuwe’ in dit geval moeder.
Zou het nu niet leuker zijn om dat wijzen met een vingertje om te zetten in goed bedoelde adviezen? Want ik zal je vertellen, deze moeders in de moeder-gevangenis, zijn allemaal verre van perfect, ieder huisje heeft z’n kruisje zullen we maar zeggen. Dus, hier komen mijn goedbedoelde adviezen…
– Probeer geen linkse hoek uit te delen aan iemand die je vertelt dat je moet gaan slapen als je baby slaapt.
– Als je kraamverzorgster je aanbiedt om te koken, maandverbandjes in de vriezer wil leggen, een boodschapje voor je wil doen, voor de derde keer je bed wil verschonen, of gewoon de deur open wil doen voor de kraamvisite, probeer geen superheld te zijn maar accepteer (of nee, maak gebruik van) de hulp.
– Ik vind het echt ontzettend knap als je weer uren in de keuken hebt gestaan om een suiker- en zoutvrije maaltijd voor je kleintje in elkaar te flansen. Maar sla jezelf niet voor je kop als je achteraf bedenkt dat je kleintje er welgeteld drie happen van genomen heeft.
– Probeer ook geen linkse hoek uit te delen aan de zoveelste persoon die vraagt waarom je geen borstvoeding geeft. Of vraagt wanneer je weer aan het werk gaat, of waarom je niet meer aan het werk gaat of wanneer de volgende komt of wat voor domme vraag dan ook stelt.
– Het is volkomen normaal dat je auto verandert in een klikobak vol met ontbijtkoekresten, Dora-koekkruimels, waardeloze McDonalds Happymeal speeltjes, kotsresten en kwijtgeraakte bibliotheekboeken. Voel je dus niet schuldig tegenover je schoonmoeder als je haar een keer een lift geeft.
– Als je een beetje gefrustreerd raakt van het oorverdovende geschreeuw dat uit je kleine wondertje komt (en geloof me, dat gebeurt), leg het kleintje dan even in zijn bedje of box, ga naar je kamer, doe de deur dicht en schreeuw zo hard als je kan en herhaal dit zo vaak als nodig is.
– Het is niet raar als je een keer 10 minuten gedachteloos door je Facebook tijdlijn scrolt, op de wc.
– O ja! En probeer ook de mensen die zeggen “geniet er maar van, want voor je het weet…” niet te hoeken.
Want weet je, het zijn allemaal goedbedoelde adviezen uit een ‘ervaren’ moederhart. En ieder die handelt uit een moederhart, doet het geweldig!
Afbeelding: Shutterstock
LOL! De eco moeders zijn er nog 😀
Misschien horen die bij crazy eye
hahahahaaaaaaaa heerlijk lachen op deze zondagochtend! En ja, veel is inderdaad best herkenbaar. Gelukkig heb ik ook een aantal hele lieve, ervaren moeders om me heen die mij direct (zonder lesbische wederdiensten) onder hun vleugels namen!
Haha, je beschrijft het exact zoals het is 😀
Ik heb ook nog een tip die ik vorige week voor het eerst heb ontdekt: ik was op dat moment heel erg gefrustreerd omdat ons zoontje elke 5 seconde van mijn aandacht wilde en ik dus niks voor elkaar kreeg. Maar dat kan je natuurlijk niet aan hem laten merken. Dus wat deed ik? 😛 Ik ging hem kietelen en tegelijkertijd grommen naar hem. Dat grommen was eigenlijk niet als spelletje bedoelt, ik was echt een beetje boos…. Maar toen hij er héél hard om begon te lachen was dat opeens als sneeuw voor de zon verdwenen 😀 Ik vond het echt een fijne uitlaatklep voor mijn frustraties, LOL
Hahaha, wat leuk! En inderdaad heel erg bekend. Ik weet niet bij welke groep mama’s ik hoor, denk zelf dat ik een hele normale mama ben. Maar dat denken we waarschijnlijk allemaal!