Zo leuk dat park!

Na regen komt zonneschijn! Ja leuk… kunnen de kinderen weer naar buiten om even uit te waaien! Al vond ik het wel super makkelijk om tijdens de regendagen gewoon een extra filmpje op te zetten. En hoewel de zon schijnt is de grond nog vochtig en lucht nog koud…

“Lieverd, wat wil je buiten doen?”
“Naar het park, verstoppertje spelen!”
Shit, denk ik… Ik probeer nog, zullen we niet even gaan shoppen? We moeten toch ook nog boodschapjes doen. Maar nee, het besluit staat vast! Het park!!!

Al mopperend loop ik die steile trap af met een loodzware baby op mijn arm en een peuter die ineens een angst voor de trap afgaan heeft ontwikkeld. Die verrekte kinderwagen, die ook best zwaar is uitklappen en al spartelend de baby erin proppen! Klote, die speen vergeten!

Sta je dan, twee kinderen buiten…
1) Ren ik snel naar boven en laat de kinderen buiten,
2) pak alles weer in en gaan met z’n alle naar boven of
3) laat ik het maar en cross fingers!
Dat laatste dus! 

Op naar het park! Leuk, al die modder en plassen op de grond! Ja, ik had het kunnen weten maar het kwartje was nog niet gevallen… en daar lopen we dan in onze witte hipster sneakers!

“Hier is een mooi plekje om verstoppertje te spelen!” Zegt mijn oudste in een soort nisje van struiken! Pfff, oké! Terwijl ik er al hindernissend met de kinderwagen onder probeer te komen. Wild scannend op de grond, want dit is zo’n nisje waar je de lege spuiten en condooms zou kunnen tegenkomen. Gelukkig valt het mee! Maar, na 3x zoeken en verstoppen stel ik voor een ander plekje te zoeken! Mijn spel trekt namelijk wel veel bekijks van de voorbij passerende hondenuitlaters. Goedlachse bekijks, dat dan weer wel maar het maakt het niet minder ongemakkelijk.

Een nieuwe plek gevonden! Minder wandelaars, meer ruimte en minder modder! Top!!! In de verte zie ik wel een oud stel aankomen, maar aan de blindengeleide stok te zien heeft dat niet zo’n vaart.

Eén, twee… tien, wie niet weg is is gezien! Ik kom… Gelukkig hoef ik qua zoeken nog geen moeite te doen, want mijn peuter zeg te enthousiast direct: “Ik ben hier!!!!” alsof ik al een eeuwigheid aan het zoeken was.

Het bejaarde stel komt dichterbij maar blijft halverwege het pad staan. Hoe irritant! Zijn we te wild, dat ze er niet voorbij durven? Nou… dikke pech! Mijn kleine is helaas nog niet uit verstopt! Dus… weer… tel ik en zoek ik! Maar, ook ik mag verstoppen en ook dat levert een hoop vreugde op!

Het bejaarde stel nadert en ik besluit de volgende plek op te zoeken! Heel veel langer kunnen we het zonder speen ook niet volhouden. En op dat moment zegt het omaatje dat een vers geplukt boeketje narcissen in haar handen heeft: “Wat ben jij een leuke moeder!”, het opaatje volgt… “We hebben net met plezier staan luisteren!”.

Het enige wat ik daarop kan zeggen: “Maar, ik heb ook wel hele leuke kinderen!”

Misschien is het park toch niet zo erg!