Een moeder moet heel wat woorden en geluiden aanhoren in haar carrière als moeder. De meeste woorden en geluiden zijn leuk, zoals de schaterlach van je kleintje, de eerste keer dat hij ‘mama’ zegt, of wanneer je kinderen lieve woorden tegen elkaar zeggen. Deze woorden en geluiden zijn euforisch en maken het moederschap het mooiste wat er is. Maar jammer genoeg zijn er ook dingen die een moeder niet horen wil. Woorden en geluiden die je een paniekerig gevoel, een vlaag van angst of je zelfs een beetje krankzinnig maken.
Zo wil je geen gegil horen op het moment dat net je biefstukje perfect gebakken lijkt te zijn. Maanden heb je er naar uitgekeken en nu is het moment daar. Je kunt de klok erop gelijk zetten dat je newborn het juist op dat moment op een brullen zet. Maar het blijft niet bij die ene keer, ze lijken er een neus voor te hebben. Want ook later moeten ze net op dat moment poepen, zit hun sok niet goed of krijgen ze de grootste ruzie om een gekleurde beker.
Je wil de woorden ‘mama, ik heb buikpijn’ niet horen. Paniekerig vraag je of ze soms poepen moet, of ze honger heeft of misschien iets verkeerd gegeten? Alles behalve de buikgriep, want één en één is twee en je weet hoe het gaat met moeders die ziek zijn…
Het geluid van blote voetjes over de overloop die richting jouw slaapkamer komen. Zou het 8.00 ’s morgens zijn, dan is het het mooiste geluid ever. Maar het is ALTIJD 03.00 MIDDEN in de NACHT!
Weet je nog hoe leuk het was dat hij voor het eerst ‘mama’ zei? Na de driehonderdduizendste keer het woordje ‘mama’ op één dag, wìl je dit woordje niet alleen meer horen, maar kùn je het ook niet meer aanhoren.
Een harde bonk op de eerste verdieping alsof iemand van de trap af knalt, net wanneer je even rustig op de bank je koffie aan het drinken bent, dat is een verschrikkelijk geluid. Een vlaag van angst giert er door je lijf, wachtend op heel hard gekrijs, wat je op dat moment dan weer wel graag horen wil.
Het geluid van een beker die omvalt. Serieus, drink die zooi toch een keer op! Echter baalde ik onlangs dat ik het geluid van de omgevallen beker niet hoorde, nu ligt één plank laminaat vier centimeter hoger dan de rest.
Stilte. Hoewel het geluid van niets in eerste instantie hemels lijkt, realiseer je je al snel dat stilte en kinderen geen juiste combinatie is. Er klopt iets niet! Je weet wel: Stilte is goud waard, tenzij je kinderen hebt, dan is stilte zeer, zéér verdacht!
Afbeelding: Shutterstock
