Voordat ik moeder werd had ik een bepaald beeld van de opvoeding. Over hoe ik het zou aanpakken en vooral over wat allemaal niet zou toelaten. Ik zag namelijk zoveel opvoedmissers om mij heen en dacht bij mezelf, ‘nee dat moet anders’. Bepaalde dingen zou ik absoluut niet toelaten, want het is gewoon een kwestie van opvoeden. Maar toen kreeg ik mijn eerste kind en moest ik mijn ideeën over opvoeden een klein beetje bijstellen. Wat ik allemaal niet zou toelaten, deed mijn zoon op de één of andere manier toch. Ik moest mijn ideeën 380 graden omdraaien. Uiteindelijk realiseerde ik me dat geen van deze dingen iemand kwaad deed en dus heb ik het gewoon maar geaccepteerd.
Wat ik nooit zou doen…
1. ’s Morgens een iPad in bed. Er zijn dagen dat dat inderdaad niet gebeurd, dat zijn de dagen dat we hem wakker moeten maken, omdat we naar ons werk moeten. De dagen dat hij voor de wekker wakker wordt, geef ik hem met alle liefde de iPad, zodat ik nog héél even snoozen kan. Ik snap niet waarom ik dit ooit als een opvoedmisser zag. Het is namelijk een echte win-win, want in alle kalmte en rust beginnen we de dag. Hoe mooi is dat!?
2. Een boterham als avondeten. Ik doe mijn uiterste best om iedere avond een gezonde maaltijd te koken, maar what the heck, soms lukt het gewoon niet. Soms omdat we allebei een drukke werkdag achter de rug hebben en soms omdat ik simpelweg geen zin had om boodschappen te doen.
3. Hem ’s nachts in mijn bed halen. Dit vond ik toch altijd een opvoedmisser! Want hoe moeilijk kan het zijn om je kind in zijn eigen bed te laten slapen? Gewoon ‘nee’ zeggen wanneer hij vraagt of hij bij je in bed mag. En nu denk ik, als het 3 uur ’s nachts is en hij wil naast me slapen, waarom niet? Dan slapen we tenminste allebei en hoeven we niet te discussiëren over waarom hij terug naar zijn eigen kamer moet.
4. Hem in slonzige kleding naar school laten gaan. Oké, ik zou hem het liefste nog steeds iedere dag aankleden met kleding die ík leuk vind, maar hij ziet dat anders. Hij vindt strakke spijkerbroeken niet leuk, hij vindt veters strikken onhandig (waar zijn al die klittenband schoenen in maat 35?). En hij vindt kekke bloesjes onnodig. Hij wil zo snel mogelijk zijn broek op kunnen hijsen en gaan. Dus wat heb ik liever? Tranen in de ochtend om een spijkerbroek of een lachende porem met een joggingbroek aan zijn benen?
5. Hem laten wildplassen. Want hoe moeilijk is het om even te wachten tot we een toilet hebben gevonden? Nu prijs ik mezelf gelukkig dat ik een zoon heb, want hoe gemakkelijk is het om even tegen een boompje aan te plassen wanneer de nood hoog is.
6. Hem zoet houden met mijn telefoon. Mijn telefoon is van mij en daar blijft hij vanaf! Maar toen we een keer in de wachtkamer zaten en hij de boel op stelten zette, ben ik gezwicht. Maar oké, er komen geen kinderspelletjes op mijn telefoon. Tja, je raadt het al. Nog zoiets wat ik nooit zou doen. Nu zit ik zelf iedere avond te Minecraften.
7. Tegen hem schreeuwen. Dit vond ik altijd de grootste opvoedmisser aller tijden. En voordat ik verder ga, wil ik heel duidelijk zijn: ik ben geen voorstander van schreeuwen tegen kinderen. We zouden nooit, maar dan ook nooit, hatelijke dingen tegen onze kinderen moeten zeggen, hen uitschelden of op wat voor manier dan ook kleineren.
Maar waar ik gaandeweg achter ben gekomen is dat, in de drukte van het gewone leven, schreeuwen gebeurt. Soms schreeuw je over kleine dingen, zoals tanden poetsen. Nee! Twee minuten een borstel slap uit je mond laten hangen is geen tanden poetsen!! Soms schreeuw je over wat grotere dingen, zoals wanneer een kind op het punt staat zijn broertje of zusje te slaan. Nee dat doe je niet!!! Soms schreeuw je om gehoord en soms schreeuw je omdat je het gewoon echt niet meer kunt uithouden met dit volk. Schreeuwen tegen een kind dat hij zijn schoenen aan moet doen voordat hij te laat op school komt, is niet hetzelfde als een kind de huid vol schelden omdat het per ongeluk een beker melk morst.
Want dát, dat is echt iets wat ik nooit zou doen.
Afbeelding: Shutterstock / Alena Ozerova