Koffie en wijn

Ik was onlangs heel braaf aan het helpen op de school van mijn kinderen. Het helpen begon direct nadat ik mijn kinderen naar hun klasjes had gebracht, ik was dus niet meer even langs huis geweest. Normaal gesproken als ik mijn kinderen weg heb gebracht, dan neem ik eerst nog even uitgebreid een bakkie koffie en bekijk in alle rust wat Jan de Hoop allemaal te melden heeft over de wereld. Na drie herhalingen weet ik weer hoe ziek de wereld is en mijn dag kan beginnen.

Nou, onlangs dus niet. Toen stond ik om 8.30 in het klasje van mijn kleuter cakejes te bakken want één of andere Piet had het in zijn hoofd gehaald om een recept de wereld in te slingeren.

Je begrijpt, in een klasje van 25 kleuters gaat het maken van cakebeslag niet al te vlot wanneer de kleutertjes om de beurten een schepje suiker, een snufje meel en ook nog een ei trachten toe te voegen. Voor ik het doorhad, nou ja ik had het wel degelijk door, waren we een uur verder. Een uur waarin ik normaal gesproken aan het bijkomen ben van een hels ochtendritueel.

Om een lang verhaal nog langer te maken, vroeg ik aan de moeder met wie ik zo keurig en braaf aan het helpen was, of zij ook een lekker bakkie koffie nodig had. “Nee, ik drink geen koffie”, zegt ze en ik kan mijn oren niet geloven.

Deze moeder van drie, die er zo stralend uitziet (je weet maar nooit of ze mee leest), deze moeder drinkt géén koffie!? Hoe dan? Ik draai op koffie. Ik functioneer op koffie. Ik leef op koffie.

Oké en op wijn.

Nu kun je denken, stel je niet zo aan! Want hoezo draai, functioneer en leef jij op koffie? Tja, ik vraag het mezelf ook weleens af, maar het is echt het eerste, na het pakken van mijn telefoon, waar ik aan denk als ik wakker word.

Ik heb koffie nodig, want er zijn nachten dat de dag al begint wanneer ik naar bed ga. Op het moment dat mijn oogkleppen het begeven, begint de eerste nachtmerrie. Wanneer de boze droom lijkt te zijn weggezakt, pist er één in z’n bed en wanneer dat opgelost is, begint er één te kotsen. En ik sta mezelf niet toe om in deze nachten rond 3.00 al de eerste bak koffie naar binnen te werken. Maar wanneer mijn wekker dan daadwerkelijk afgaat, heb ik dat drankje zóóó nodig!

Ik heb koffie nodig omdat ik voor 8.15 al twintig taken heb moeten voltooien.

Ik heb koffie nodig omdat ik verslaafd ben aan dat spul. En goddank is het leggaal spul en gewoon te koop bij de supermarkt.

Ik heb koffie nodig omdat ik toch wat drinken moet.

Maar ’s avonds drink ik geen koffie. Ik ben namelijk veel te bang dat ik er niet van slapen kan, stel je voor! Karma.

Dus ’s avonds drink ik wijn. En ik drink ’s avonds wijn, omdat ik dat ’s morgens en ’s middags nog echt niet vind kunnen.

Ik drink wijn omdat ik de kinderen weer eens voor 21.00 in bed kreeg, altijd een reden om te proosten.

Ik drink wijn omdat ik sterke drank gewoon echt niet te zuipen vind.

Ik drink wijn… Wacht eens even, ik schreef al eerder een heel betoog over waarom een moeder wijn drinkt.

Nou daarom dus.

En nee ik stel me niet aan.

Oké, een beetje misschien. Maar nu eerst een bakkie koffie. Want het is nog te vroeg voor wijn.