Afgelopen week scrolde ik langs een nieuwsbericht over een kind in een korte broek. Aan de reacties te zien is dat voor de meeste mensen op zijn zachtst gezegd ‘bijzonder’, voor mij is dat ‘gewoon mijn kind’. Nee, niet van het kind in het nieuwsbericht, maar ik ben dus ook zo’n moeder van een kind in een korte broek. Sterker nog, hij is nog maar net gewisseld van sandalen naar dichte schoenen!
Ook in de winter
Er zijn van die momenten in het leven waarop je jezelf afvraagt: “Heb ik het nu echt goed gedaan?” Voor mij is zo’n moment elke keer als ik naar buiten kijk en mijn zoon zie rondhuppelen in zijn korte broek, ongeacht het seizoen. Ook in de winter! Wanneer de rest van de wereld zich heeft gehuld in lagen dikke kleding, sjaals en mutsen, trotseert mijn zoon moedig de kou met blote benen.
Ik moet toegeven, ik ben niet het type moeder dat met haar kinderen continu in discussie gaat. Noem het slap ouderschap, noem het pampergeneratie, maar op een gegeven moment moeten ze het zelf maar weten. En ik vind het ook wel mooi als ze aan zelfexpressie doen en van het stimuleren van onafhankelijkheid ben ik ook zeker niet vies. Maar eerlijk? Als ik hem in zijn korte broek buiten zie, kan ik niet anders dan me afvragen: waarom?
Ik heb hem talloze keren gevraagd waarom hij zo gehecht is aan zijn korte broeken, zelfs als de temperaturen onder het vriespunt duiken. Zijn antwoord is altijd hetzelfde: “Het zit gewoon lekker, mama!” Hij is nu eenmaal vastberaden, hij gaat zijn eigen weg, ongeacht de omstandigheden én ongeacht wat een ander daarvan vindt.
Broekenrebellen
In de winter lijkt het altijd alsof ik de enige moeder ben die haar kind niet in een dikke laag winterkleding kan hullen. Terwijl andere ouders bezorgde blikken naar mijn zoon toewerpen, probeer ik mezelf gerust te stellen met de gedachte dat hij vast wel weet wat hij doet. Maar stiekem ben ik toch ook wel blij met zo’n nieuwsbericht, want zie je wel! Er zijn nog meer van die broekenrebellen op deze wereld!
Het leven is te kort, niet zijn broek
Dus, terwijl de meeste andere moeders misschien bezig zijn met het bijvullen van de voorraad dikke sokken en thermoleggings, accepteer ik het feit dat mijn zoon altijd in zijn korte broek zal rondlopen. Wie weet, misschien is er wel een diepere wijsheid in zijn onbevreesde houding tegenover de winterkou. Misschien herinnert hij ons eraan dat het leven te kort is om je druk te maken over de kleine dingen. Oftewel, het leven is te kort, niet zijn broek.
Uitgelichte afbeelding: Shutterstock
1 Comment