Ik stuur liever een berichtje

Ik ben niet zo een beller. Nooit geweest. Ik ging nog liever mijn huiswerk maken, dan dat ik iemand op moest bellen. Nu nog steeds. Ik ga liever het huishouden doen, dan dat ik iemand bellen moet. Het zijn niet alleen de vreemden, ook bekenden, vrienden, bel ik liever niet. Ik stuur gewoon liever een berichtje. 

En ik weet zeker, ik ben niet de enige. Er zijn meer moeders die liever een berichtje sturen dan dat ze een telefoontje plegen. Want dat half uurtje per dag dat een moeder even geen tetterende kinderen om zich heen heeft, heeft ze toch de voorkeur om te genieten van de rust en stilte om zich heen. Bovendien is er altijd wel iemand die poepen moet op het moment dat je de groene knop op de telefoon indrukt.

En daarbij, stel je zou de telefoon opnemen of iemand bellen, dan word je gelijk gebombardeerd met allerlei ingewikkelde levensvragen van je kleintje, of je moet op dat moment écht even luisteren naar dat ene liedje wat ze geleerd hebben op school, of tja… er zit iemand op het toilet die dringend je hulp nodig heeft.

Geef je op dat moment geen antwoord aan je kleintjes, dan zien ze dat als een vrijbrief voor alles. Binnen een kwartier zal je huis beschilderd worden als het Apostolisch Paleis, maar dan door een beginnende schilder. En met een beetje pech pakken ze het toilet ook mee met zeer bijzonder stinkende verf. Need I say more?

Nee, echt. Ik stuur gewoon liever een berichtje. Op mijn eigen tempo en op mijn eigen tijd. Misschien zul je af en toe een half uur Pauline is aan het typen boven aan het WhatsAppje zien, maar weet dan dat er even iets tussen gekomen is, of voorgevallen. Dat ik dan mijn huis aan het redden ben, of een ingewikkelde vraag moet beantwoorden. Of heel misschien wel een kont moet afvegen.

Origineel gepost: september 2015
Update: september 2021

Afbeelding moeder op telefoon: Shutterstock