Je vergeet toch niet je kind! Wat voor loedermoeder ben je dan!? Uh, tja totdat het jezelf overkomt….
Daar stond ik dan, op een doodgewone dinsdagochtend, sleutels in de ene hand, mijn tweejarige zoon zijn favoriete knuffel in de andere en een hoofd vol met dat wat moeders in hun hoofd hebben. De ochtend was, zoals gebruikelijk, begonnen met een serenade van mijn zoon. Het perfecte moment om de dag te beginnen was weer eens vóór zonsopgang. En wakker worden met een dat repertoire bestaat uit alles van ‘De wielen van de bus’ is op zijn zachts gezegd vermoeiend.
Na een ontbijt dat meer op een voedselgevecht leek (wie wist dat yoghurt zulke goede muurverf kon zijn?) en een aankleedsessie die meer weg had van een worstelpartij, waren we eindelijk klaar om te vertrekken. Ik had nog één taak voordat ik me naar het werk zou haasten, namelijk hem afzetten bij het kinderdagverblijf. Een routineklusje, dacht ik. Hoe moeilijk kon het zijn?
In de auto was het ongewoon rustig, alsof mijn zoon zich besefte dat het toch best vroeg was vanmorgen. Hoe dan ook, het was zo rustig dat het me een moment van ongekende productiviteit gaf om mentaal door mijn werkmails te gaan. Het was pas toen ik de auto parkeerde op de parkeerplaats bij mijn werk, een prestatie op zich met het ochtendverkeer, dat ik besefte dat ik een kritieke fout had gemaakt. Ik keek in de achteruitkijkspiegel en zag mijn zoon vredig slapend, nog steeds veilig vastgesnoerd in zijn autostoeltje.
Ik was compleet vergeten om hem bij het kinderdagverblijf af te zetten!!
Paniek vulde mijn hoofd terwijl ik mezelf uitlachte. “Typisch iets voor mij,” mompelde ik, terwijl ik de auto weer startte. Mijn peuter, nu half wakker, keek me verward aan, waarschijnlijk afvragend waarom we terugreden. “We zijn er bijna!” zei ik opgewekt, in een poging om niet in de stress te schieten.
Eind goed, al goed! De peuter is ‘gewoon’ op het kinderdagverblijf terecht gekomen en ik weet nu hoe het voelt om een loedermoeder te zijn. Dat etiket, dat ik ooit met een mengeling van ontzag en schrik van andere ouders hoorde, paste nu verrassend goed. En ja, misschien is het zijn van een loedermoeder niet zo slecht als het klinkt, je hebt in ieder geval wel wat te vertellen als je op je werk aankomt.
Afbeelding: Shutterstock