Ik hoor je kletsen met een medemoeder. Het kinkt gezellig, maar als ik beter luister dan hoor ik dat je jezelf van binnen aan het opvreten bent als die perfecte moeder jou vertelt dat ze zo blij is dat ze borstvoeding geven ‘mag’. Het is toch het beste voor je kleintje en elke moeder wil toch het beste? En dat haar andere kleintjes zo genieten van de gebalanceerde biologische maaltijden die ze elke avond met veel plezier klaarmaakt.
Tijdens het gesprek kom je er achter dat er geen enkele snotveeg op haar mouwen zit en de geur van haar nek is geen zure kotslucht, maar een lekker fris parfummetje. ‘Hoe doet ze dat toch?’, vraag je jezelf af terwijl je wat opgedroogde pindakaas van je mouw afkrabt.
Of wanneer ze begint over haar geweldige kind dat het zó goed doet op school, echt een modelleerling die alles volgens de regeltjes en het boekje doet. ‘Ja, mijn kind zit ook op school en leest ook graag boekjes’, is het enige wat je bedenken kunt… Dat hij constant de regeltjes breekt, laat je maar even achterwege.
En dan zit het haar van d’r dochter ook nog elke ochtend alsof er een haarstyliste op losgelaten is, terwijl jij allang blij bent als de paardenstaart een keertje recht zit.
Ik begrijp het. Ik begrijp dat je jezelf opvreet.
Maar weet je? Ze is net zo een niet zo perfecte moeder als jij bent!
Haar kinderen stoppen die broccoli ook weleens in hun neus of oor.
Haar kinderen weigeren ook hun tanden te poetsen door de kaken stijf op elkaar te zetten.
Haar kinderen storten zichzelf ook weleens schreeuwend tegen de vloer nadat ze hebben geprobeerd om hun moeder een klap te geven.
Haar kinderen maken ook troep en laten het achter alsof het daar hoort.
Haar kinderen verzinnen ook de gekste smoesjes om maar niet naar bed te hoeven.
En zij? Zij verliest ook haar geduld. Schreeuwt het weleens uit. Verstopt zichzelf op de wc en checkt daar haar Facebook tijdlijn of vreet daar een chocoladeletter van haar dochter weg.
Zij is ook weleens in gevecht met zichzelf. Vraagt zich af of ze het allemaal wel goed doet. Ze huilt weleens.
Ook zij is weleens tevreden met ‘goed genoeg’ voor deze waanzin die ze ouderschap noemen.
Ja beste niet zo perfecte moeder, het is zo frustrerend om jezelf te vergelijken met iemand waarbij het lijkt alsof dat ouderschapgebeuren zo simpel, zo vanzelf lijkt te gaan. Maar weeg het niet te zwaar, vreet jezelf niet op, want de perfecte moeder bestaat niet. We verprutsen het allemaal weleens, de één weet het alleen beter te verbergen dan de ander.
Ze is ook gewoon een moeder. Ze doet haar best. Ze faalt en ze probeert het weer opnieuw. Net als jij en ik.
Afbeelding: Shutterstock
hahah, leuk geschreven weer. Gelukkig ben ik die perfecte moeder nog niet tegengekomen. Maar als ik haar tegenkom hou ik dit in gedachte.
Perfecte moeders drinken wijn terwijl de kinders boven de boel afbreken en dat geen seconde doorhebben omdat het veel te gezellig is hehehe…Klinkt bekend toch 😉
Haha wat leuk, het lijkt wel een antwoord op een stukje van mij (‘aan al die gewéldige moeders’) van begin deze maand!! Ik laat me namelijk best wel eens intimideren door dat soort perfecte moeders. Maar ben het helemaal met je eens: de perfecte moeder bestaat niet!