Attentie kinderkledingfabrikanten

Meestal kleedt mijn vrouw de kinderen ‘s ochtends aan. Maar helaas, soms moet ik er aan geloven. En geloof mij, dit geeft me stress. Niet een beetje stress, nee heel veel stress! Heeeeul, heeeeul veel!

Voor mijn zoontje gaat het wel. Ik trek een willekeurige spijkerbroek, sokken en een trui uit de kast. Geen probleem.

Maar dan zijn de dochters aan de beurt en daar gaat er iets fout. Héél erg fout.

Ik open de kast en zie stapels kleding liggen. De paniek slaat meteen toe. Waar moet ik beginnen? Jurkjes, rokjes, broekjes, leggings (“nee papa, dat is een maillot”), shirtjes, truien. In alle kleuren en maten. Met lange mouwen, met korte mouwen. Uit paniek begin ik zelf spontaan te mauwen (flauw woordgrapje). Ik begin mogelijke combinaties van kleren uit te leggen op de vloer. Bij elk kledingstuk dat ik in mijn handen heb, komen er verwarrende gedachten in me op. Is dit niet te warm/koud voor dit weer?  Wat is dit eigenlijk? Wat zou hierbij passen? Welke kleur is dit eigenlijk? Wat een vreemde mouwen, oh het is een legging. Waar zijn deze knoopjes voor? Past ze dit nog? 

Uiteindelijk weet ik een setje bij elkaar te sprokkelen. En dan begint het aankleden en daarbij de volgende ellende. Dochterlief begint te klagen. Dit zit niet lekker! Ik wil een andere onderbroek aan! Dit labeltje kriebelt! Er zit een randje in m’n sokken, dat doet pijn! Deze legging is te kort! Hier kan ik niet lekker in spelen, want ik kan niet zo (buigt door haar knieën) doen! Dit vind ik niet mooi!

En heeft ze de kleren eindelijk aan, dan komt het laatste probleem om de hoek kijken. Knoopjes, ritsjes, riempjes. De kinderpoppetjes in Madurodam hebben nog grotere knoopjes op hun jassen, dan mijn dochter op haar kleding heeft zitten. En als de Madurodamse kinderpapa’s de jasjes van de Madurodamse kinderpoppetjes dichtknopen, staan de Madurodamse kinderpoppetjes ook nog eens stil. Je hebt al in de gaten, ik word lichtelijk gestoord van al dat gepriegel.

Waarom kan ik dit niet? Eerst dacht ik dat het aan mezelf lag, maar nu weet ik beter. Papa kan alles, want papa is een superheld. Dit kan dus gewoon niet aan mij liggen!

Dus attentie kinderkledingfabrikanten, mag ik even klagen?

Jullie doen iets fout. Wat ik wil is simpel:
– Ik wil dat er geen stapels kleding meer nodig zijn om leuke combinaties te kunnen maken.
– Ik wil geen uren meer nodig hebben om een leuke combinatie te maken. De kleding die ik uitzoek moet als vanzelfsprekend bij elkaar passen. (Ik wil dat mijn wijze vrouw niet meer zegt: “Die smaak van jou! Pff, wat voor combinatie heb je haar nu weer aangetrokken?”)
– Ik wil dat mijn dochter blij is met de kleding die ik uitzoek. Dat het comfortabel zit, wat ze die dag ook gaat doen.
– Ik wil dat mijn dochter er leuk uitziet in de kleding die ik haar aantrek.
– Ik wil dat ik me niet elke keer motorisch gestoord voel, als ik de prielige knoopjes van een shirtje vast moet maken.
– Ik wil zeker geen overbodige labeltjes met de tekst “keep away from fire” (duh!), die ik sowieso uit de kleding moet knippen omdat mijn dochter labeltjes niet lekker vindt zitten.

Alsjeblieft, doe er wat aan!

Met vriendelijke groet,

Een gefrustreerde papa

p.s. Tips zijn meer dan welkom!