Stop hou op, ik wil het niet

Het is alweer even geleden dat ik tegen mijn dochter zei: “Geef haar maar een keer een mep terug!”. Of dit iets opgelost heeft? Nee, het zit niet in de aard van het beestje en dus zal ze ook nooit een mep terug geven. Nou ja, zeg nooit nooit. Maar het is geen natuurlijke reactie van mijn dochter.

Maar wat helpt dan wel? Stop hou op, ik wil het niet? Nee, de uitnodiging om daar een mooie variant op te verzinnen is té voor de hand liggend: “Stop hou op, je bent een Barbiepop”.

stop-hou-op

Hoe maak ik mijn kind weerbaar?

Ja, hoe maak ik mijn kind weerbaarder zonder dat er geweld aan te pas komt, zonder dat mijn kind met een mond vol tanden staat, omdat het andere kind mondiger is?

De kindertijd is ook niet geheel stressvrij en gaat zeker niet altijd over rozen. Kinderen krijgen genoeg op hun bordje. Kinderen moeten flexibel zijn om te passen in de dagelijkse bezigheden van de ouder, denk aan werk of verhuizing. Maar ook verandering van groepen door te blijven zitten bijvoorbeeld. Het tegenkomen van pestkoppen, het maken van nieuwe vrienden en er achter komen dat die nieuwe vrienden ook niet altijd even aardig zijn. 

Hoe help je nou zo een kind waarbij de weerbaarheid niet vanzelfsprekend is? Ik denk dat voor mijn dochter instructies geven het sleutelwoord is. En nee, geen instructies als “Geef haar maar een keer een mep terug!”, maar een onverwachte vaardigheid bijbrengen: ‘er boven staan’.

Uiteraard is dit makkelijker gezegd dan gedaan, maar je moet ergens beginnen.

Hierbij een aantal instructies die ik erin probeer te krijgen:

– Leer je kind een stevige houding. Sterk in je schoenen staan, begint bij letterlijk sterk op de grond staan. Mijn dochter heeft een blauwe maandag op Kung Fu gezeten, het beviel haar niet want het idee een ‘ander een mep geven’, vond zij geen fijn idee. Maar een stevige houding heeft ze er wel geleerd. Daarnaast probeer ik haar zoveel mogelijk duidelijk te laten praten, geen gemompel en geen geblèr en kijk iemand aan als diegene tegen je praat.

– Ga niet in niet op elke behoeftevraag. Hoe graag ik ook mijn kind alles wil geven wat haar hartje begeert, het helpt haar niet om weerbaar te worden. Sterker nog, haar zelfvertrouwen zal een duik nemen als ik alles voor mijn kind oplos. Ze zal zelf moeten leren om problemen op te lossen en ze zal ook moeten leren dat niet altijd alles lukt. Laatst las ik bij Vrouw.nl een column van Hester, ze verwonderde zich erover dat ouders Dinoplaatjes voor hun kinderen aan het verzamelen waren en vroeg zich af of moederliefde niet eens wat meer begrensd moet worden. Het kan voor een kind geen kwaad als het soms eens tegenzit.

– Hetzelfde geldt voor het creëren van een risicovrije omgeving. Kinderen leren door vallen en opstaan. Wanneer je alle risico’s voor ze wegneemt, beroof je kinderen van het inzicht wat wel en wat niet ‘gevaarlijk’ of ‘risicovol’ is. En bovendien geef je ook geen ruimte om ze zelf oplossingen te laten bedenken. Dit vind ik overigens wel een moeilijke aangezien mijn dochter epilepsie heeft. ‘Loslaten op straat’ is en blijft een dingetje.

– Vraag niet ‘waarom?’ Waarom eet je nooit je groente niet op? “Omdat het me niet kan schelen of ik wel of niet groei en omdat het niet binnen te houden is…” Nutteloze discussie en niet erg bevorderlijk voor het zelfvertrouwen. Gebruik in plaats van ‘waarom’ het woordje ‘hoe’. “Hoe kunnen we ervoor zorgen dat je je groente wél opeet?” En laat de oplossingen maar komen…

– Praten, helpen en instructies geven. Laat je kind inzien dat pestkoppen het niet waard zijn. Help je kind zijn emoties te beheersen en ja dat gaat bij de één gemakkelijker dan bij de ander. Maar maak wel duidelijk dat emoties er mogen zijn. Het is ok om boos te zijn, het is ok om verdrietig te zijn.

Wat zou het mooi zijn als mijn kind zo een weerbaarheid ontwikkelen kan dat zij erboven kan staan wanneer een pestkop een vervelende opmerking maakt. Wanneer haar Dinoboek een keer niet vol is. Wat zou het mooi zijn als ze, straks als ze een tiener is, gewoon haar rug toe kan keren wanneer ze in een verleidelijke maar foute situatie komt.

Maar we hebben nog een lange weg te gaan, want tot op heden vliegt het regeltje ‘Stop hou op, ik wil het niet’ nog te dikwijls om mijn oren.

Afbeelding stop hou op: Shutterstock

Previous ArticleNext Article
Pauline is moeder van een drietal en probeert naast haar kinderen ook al ruim 12 jaar deze website in leven te houden. Na jaren schrijven bleek de pen niet alleen goed te zijn voor mooie en waardevolle blogs, maar kan de pen ook tekeningetjes maken! Van deze tekeningetjes worden er weer leuke printables gemaakt die gebruikt kunnen worden tijdens kinderfeestjes, babyshowers en andere momenten om spelletjes te spelen. Hoe dan ook, er zitten nog genoeg ideeën in de pen. Dus kom gerust regelmatig langs om te checken welke inkt er nu weer op het papier is gekomen.

3 Comments

  1. Leerzame blog! Ik wil Yarah ook graag heel weerbaar maken. Ben niet bang om haar wat risico´s te laten nemen als ik stiekem maar op de achtergrond mee kijk. Nu is ze natuurlijk nog erg jong.

  2. Herkenbaar! Mijn zoon is een van de oudsten van de klas maar ook nog klein van stuk en mager. Er zijn bepaalde klasgenootjes en buurtgenootjes bij die hij van mij best eens een tik mag verkopen. Maar nee dat zit er niet in helaas. Ook ik zou hem graag op een vechtsport zien maar hij ziet dat niet zitten.

  3. Beste lezer,
    Weten jullie wellicht waar de “Stop hou op” methode vandaan komt?

    Ik hoor graag van jullie,

    Michael