Wat er zich afspeelt in mijn kleintjes hoofd, de eerste vier minuten van de dag

Afbeelding Shutterstock

Een tijdje geleden schreef ik hier wat er zich allemaal in mijn hoofd afspeelt, de eerste vier minuten van de dag. Een moederbrein dat dag en nacht aan het werk is. Nu ben ik niet de enige met een 24-uurs werkend brein. Ik verdenk mijn kleintjes ook van deze gave. Zo werd mijn peuter onlangs wakker met exact de woorden: “wat nou weer?”. Dat is toch best wel een teken van onrust in je hoofd.

Naast wat er zich afspeelt in mijn hoofd, de eerste vier minuten van de dag, leek het me leuk om wat er zich afspeelt in mijn kleintjes hoofd, de eerste vier minuten van de dag op te schrijven.

Maar aangezien ik (nog steeds) geen gedachten kan lezen, vermoed ik dat dit zich in het hoofd van mijn kleintje afspeelt, de eerste vier minuten van de dag. 

Is het licht? Is het ochtend? Nee het is nog donker. Ach what the heck, ik ga toch alvast naar mijn moeder.
“Mam ik ben wakker.” 
Zei ik dat nou hardop? Nee blijkbaar niet, want ze reageert niet.
“Mam ik ben wak-ker!”
Hmm, anders ga ik wel even op haar hoofd zitten.
“Ik heb dorst!”
Zei ik dat nou hardop? Nee blijkbaar niet, want ze reageert niet.
Oh wacht, ik zit op haar hoofd.
Slaapt ze nog?
Hoezo gaan die ogen niet open als ik erin prik?
Kun je wimpers er eigenlijk gemakkelijk uit trekken?
“Ik heb do-horst!”
Hèhè, ik krijg eindelijk wat te drinken.
iPad, iPad, wáár is de iPad.
Verkeerde beker, verkeerde beker! MAM! Dat is de verkeerde beker!
Serieus, snapt ze nu nog steeds niet dat ik op maandag de groene beker wil en op dinsdag de blauwe en als ik op dinsdag de blauwe krijg ik eigenlijk bedoel dat ik de rode wil?
Zo moeilijk is dat toch niet te begrijpen?
Waarom kijkt ze zo boos?
Ik wil een boterham met pindakaas.
Wat heeft mijn broertje eigenlijk. Ja, nee, die wil ik. Ik wil precies wat hij heeft. Nee, ik wil wat hij heeft!
Op het gele bord. Hij heeft het gele bord. Ik wil dat gele bord.
Oh geweldig, ik krijg het gele bord niet. Nu moet ik heel hard gillen.
Hmm, gillen werkt niet.
Waarom staart mama toch altijd een half uur in haar kopje?
Mmm, lekker broodje. Zou het lekkerder zijn als ik mijn drinken er overheen kieper?
Ik denk dat het gegrom betekent dat dit niet de bedoeling was.
Ik wiiiiiiiil niet aankleden!
Nee, nee, nee!
Oké, dan wil ik een korte broek aan. Hoezo mag dat niet?
Oké, dan wil ik deze pyjamabroek aan. Hoezo mag dat ook al niet?
Geweldig, nu moet ik weer heel hard gillen.
Schoenen aan? Nu al?
Ik ben net freakin’ 4 minuten wakker.

Dat, lieve mensen, dat is wat er zich ongeveer afspeelt in mijn kleintjes hoofd, die eerste vier minuten van de dag. Of drie kwartier, kan ook.