Er is geen twijfel aan mogelijk, we kunnen niet meer zonder onze mobieltjes. Zodra we het apparaatje maar even vergeten zijn, voelen we ons naakt. En toch is het staren naar zo een mobieltje in gezelschap één van de grootste irritatiepunten die er zijn.
Waarom houden we zo van ons mobieltje? Waarom roepen we met z’n allen dat onze kinderen er pas één krijgen als ze 16 zijn? En waarom lopen er dan toch kinderen van acht met zo een apparaatje rond?
Ik zal niet liegen, tot een jaar geleden was ik ook zo een ouder die riep: “Mijn kind krijgt nog lang geen mobiel! Wat een onzin!”. Je raadt het al, mijn oudste dochter is inmiddels in het bezit van een iPhone 5 met kek smartphonehoesje en al. Waarom gingen we toch over stag?
Toch een mobiele telefoon
We zijn toch over stag gegaan omdat apparaten als mobiele telefoons, iPads en computers niet meer weg te denken zijn, sterker nog; het is de toekomst. En aangezien mijn dochter ook de toekomst is, kunnen we haar maar beter goed leren omgaan met deze apparaten.
Dat wil niet zeggen dat ze vrij toegang krijgt tot alles. Mijn dochter is acht en gebruikt de oude mobiel van de man. Echter zit er geen sim-kaart in, dus de app’s op haar telefoon doen het alleen als ze WiFi tot haar beschikking heeft. Wil zij een nieuwe app op haar telefoon installeren? Dan wordt er aan de man of aan mij eerst (via de iCloud) toestemming gevraagd. De contactpersonen die ze in haar mobiel heeft staan zijn, papa, mama en de opa’s en oma’s. Ze kan face-timen en berichten sturen (geen Whatsapp).
Buiten Minecraft is mijn achtjarige nog niet met social media bezig. Geen Facebook account, geen Twitter en geen Instagram of Snapchat. Ik denk eigenlijk ook dat ze hiervan het hele nut nog niet ziet. In Minecraft is ze wel geïnteresseerd, het begon met bouwen in haar eigen wereld, maar inmiddels kan ze ook in het land van een vriendinnetje. Het is ongelofelijk hoe snel ze zich hierin ontwikkelt, want in deze (Minecraft) is ze mij al voorbij.
Haar mobiel blijft ook binnen. Hij gaat niet mee naar buiten, aangezien er geen simkaart in zit heeft ze er buiten ook niets aan. Tot nu toe wordt de mobiel dus alleen gebruikt voor spelletjes en Face-timen of het sturen van berichtjes naar opa en oma.
Wees voorbereid
Zoals we weten gaat deze ontwikkeling erg snel en voor je het weet gaat je eigen kind je voorbij. Hier wat tips van Bureau Jeugd en Media voor gezond en veilig mediagebruik binnen het gezin:
- Toon belangstelling, stel open vragen en stel vragen waar geen waardeoordeel aan kleeft: “Welke websites en apps vind jij het leukst?”
- Ga samen in gesprek aan de hand van een bepaalde stelling. Bijvoorbeeld: “Tijdens het huiswerk maken zit je niet op je mobieltje”.
- Schets een situatie en laat jouw kinderen vertellen wat ze van die situatie vinden en hoe ze zelf zouden handelen, bijvoorbeeld: “Ontvang je weleens berichten van onbekenden? Wat doe je er dan mee?”
- Bespreek de regels van school of ouders van vriendjes en kijk samen hoe jullie tegenover die regels staan.
- Pak pen en papier en laat alle gezinsleden drie regels opschrijven of tekenen. Vervolgens licht ieder gezinslid deze regels toe, waarop de andere gezinsleden kunnen reageren.
Blijven praten en duidelijke afspraken maken
De vraag ‘wanneer geef je je kind een mobiele telefoon’, is dus geheel persoonlijk en afhankelijk van de situatie. Maar als het zover is, is het wel belangrijk om hierover duidelijke afspraken te maken. Neem je uiteindelijk bijvoorbeeld een prepaid of een abonnement? Wie betaalt deze kosten? En het is belangrijk om het gesprek aan te blijven gaan om te weten wat er allemaal speelt bij je kind en in zijn (sociale) media gebruik.
En naast die gesprekken, ben ík voorlopig nog wel even zoet met het uitvogelen van Minecraft, want ik snap er nog geen bal van.
Onze oudste zoon (nu 9 jaar) heeft ook een mobiel die binnenshuis wordt gebruikt. Dus voor spelletjes e.d. wij controleren iedere dag wat er op staat en we praten ook over de gevaren van internet en social media. In deze tijd ontkom je er gewoon niet aan.
Mijn middelste van 9 heeft ook een oude telefoon zonder sim waar hij spelletjes op speelt. Dochterlief van 14 heeft een prepaid smartphone zonder internetbundel. Op school heeft ze wifi, huis heeft ze wifi, bij vriendinnen vaak ook, onderweg vind ik niet dat ze internet nodig heeft. Ze heeft ook pas een smartphone sinds de middelbare school. Vanaf groep 7 had ze een gewoon mobieltje omdat ze zelf naar haar sportclub toe fietste ’s avonds. Dat werd dus ook maar 1x per week gebruikt… De jongste van 4 wil gelukkig alleen nog maar youtube filmpjes kijken op mijn mobiel 😉
In groep 8 gaven wij onze kinderen een smartphone.
Hier ook een oude telefoon bij de 8 jarige. Wel met sim, want wij hebben geen vaste telefoon. Dus ze kan ons bellen als ze alleen thuis is. Dat is fijn. Verder what’s appt ze met ons, tantes en neef en nicht. Alleen thuis, want het apparaat mag het huis idd niet verlaten. Ze kan ook buitenshuis alleen bellen. Alle apps staan ingesteld op alleen WiFi.