Na een kindertijd met twee broers en altijd de wens te hebben gehad om een zusje te krijgen, zette ik uiteindelijk maar mijn zinnen op een dochter. Niet dat ik jongens stom vond, maar een band creëren met iemand van hetzelfde geslacht was een wens die diep geworteld zat.
Toen ik ruim acht jaar geleden zwanger werd, had ik stiekem ook mijn hoop gevestigd op een meisje. Dan was die maar vast binnen, dacht ik toen. En wonder boven wonder bleek ik nog zwanger van een meisje ook!
Nu zoveel jaren later weet ik dat het geen donder uitmaakt wát het is, als het maar gelukkig is! Maar toch zijn er, ondanks dat ik van beide gevallen even veel houd, wel degelijk verschillen in het opvoeden van een jongen of een meisje.
Zodra ze uit de baarmoeder gekomen zijn, kun je ze met de meest schattige kleding kleden. En ook na de babytijd houdt het niet op. Kleding kopen voor meisjes is gewoon leuker, het is een feit. Soms ben ik er zelfs stinkend jaloers op, want alles wat ik ze aantrek staat geweldig! Dat moet ik eens bij mezelf proberen…
En dan het haar, voor sommige creaties is er een youtube-spoedcursus nodig, maar er is altijd wel wat van te maken. Voor mijn zoon heb ik een borstel en een tube gel nodig. Voor de meiden zijn er tachtigduizend speldjes nodig, ja echt want die krengen raken altijd zoek, en daarnaast nog tweehonderdduizend elastiekjes in alle soorten, vormen en maten. Buiten de kapitalen die in de haaraccessoires gaan zitten, is het heerlijk om met dat haar te frutten, als je meisje het ook fijn vindt natuurlijk.
Of de ongelofelijke soms ietwat hysterische aantrekkingskracht voor roze, fluffy en glitter prutsels in de vorm van een hartje, een puppy, een pony of een dolfijn met een regenboog. Zelf ben ik nogal huiverig voor die zooi, maar als ik zie hoe blij mijn dochter ervan wordt, dan kan ik niets anders dan toegeven en haar geluk boven mezelf stellen.
Daar tegenover staat dat meiden en knutselen wel altijd samen gaan. Ook al ben ik geen geweldige knutselmoeder die creatieve uitspattingen niet altijd waarderen kan, ik probeer ze wel altijd te stimuleren. En soms is het zelfs weleens leuk om mee te freubelen en zo maakten mijn dochter en ik weleens een vreselijk amateuristisch poppenhuis en oneindig veel schilderijen.
Iets waar ik naar uitkijk is dat we samen van die vrouwen-films kunnen kijken. Je weet wel zo’n chick-flick als Verliefd op Ibiza, Alles is liefde, Toscaanse Bruiloft of iets anders met Jan Kooijman of één van mijn andere guilty pleasures.
Naast dat het hebben van een dochter echt fantastisch is, maakt het nog meer bij mij los. Ik ga een soort van terug in de tijd en probeer me te herinneren hoe ik dacht, speelde, dingen oploste en hoe ik mij voelde in bepaalde situaties. Ik zie ze nu terug in mijn eigen dochter. Als ze het even niet weet, probeer ik me in haar te verplaatsen en meestal lukt dat. Soms ook niet. Maar het maakt mij veel bewuster in alles wat ik doe. Want wat ik ook doe, het kan haar maken of breken.
Afbeelding: Shutterstock
